Οι τρομακτικές αράχνες Joro που φτάνουν στο μέγεθος ενός ανθρώπινου χεριού εξαπλώνονται στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ και κατευθύνονται προς τα βόρεια. Όμως πέρα από το μέγεθος και το (διαχειρίσιμο) δηλητήριό τους δεν είναι επιθετικές, ενώ αποφεύγουν τον άνθρωπο. Στις ΗΠΑ δεν χρειάστηκε κάτι περισσότερο από λίγες φωτογραφίες με επιγραφή «Οι δηλητηριώδεις ιπτάμενες αράχνες Joro έρχονται στη Νέα Υόρκη», για να πάθουν οι πολίτες πανικό και να παραφυλάνε για να μην τους επιτεθεί καμία «ιπτάμενη» αράχνη.

Το ασιατικό είδος πήρε το όνομά του από το μυθικό ιαπωνικό πλάσμα Jorogumo, το οποίο μπορεί να μεταμορφώνεται σε μια όμορφη γυναίκα και να παγιδεύει τους άνδρες με μετάξι. Με μπλε-μαύρες και κίτρινες ρίγες, μακριά πόδια και μερικές φορές μια κόκκινη πινελιά, οι Joros μπορεί να φαίνονται τρομακτικές, αλλά στην πραγματικότητα είναι αρκετά ντροπαλές.

«Δεν είναι επικίνδυνα. Δεν είναι επιθετικοί. Ακόμα και αν … κυνηγήσετε την αράχνη και την παρενοχλήσετε σε τέτοιο βαθμό ώστε να σας δαγκώσει, δεν θα υπήρχε πρόβλημα», δήλωσε ο Ντάνιελ Κρόναουερ, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Rockefeller.

Οι περισσότερες αράχνες «παγώνουν» για λιγότερο από ένα λεπτό όταν ενοχλούνται, αλλά οι Joros μπορεί να «κλείσουν» για περισσότερο από μία ώρα, διαπίστωσαν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια.

Πρώτα εμφανίστηκαν στην Ατλάντα της πολιτείας της Τζόρτζια

Οι θηλυκές Joros, που εντοπίστηκαν για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες στην πολιτεία της Τζόρτζια πριν από μια δεκαετία, μπορούν να φτάσουν σε διάμετρο τις 20 εκατοστά και οι αρσενικές τις 10 εκατοστά. Οι Joro, κατάγονται από την Κίνα, την Ιαπωνία και την Κορέα και μπορούν να επιβιώσουν μέχρι και τους πρόποδες των Ιμαλαΐων, πιθανώς ήρθαν στις ΗΠΑ μέσω εμπορικών διαδρομών, δήλωσε ο Κρόναουερ.

«Τα περισσότερα από αυτά τα χωροκατακτητικά είδη εξαπλώνονται από τους ανθρώπους, συχνά σε φορτία που μεταφέρονται από τα πλοία ως έρμα». Έκτοτε, εξαπλώνονται σταθερά σε όλη την Καρολίνα, τη Βιρτζίνια και το Μέριλαντ, δήλωσε ο Κρόναουερ. «Είναι αρκετά ανθεκτικά στο κρύο. Γι’ αυτό μπορούμε να περιμένουμε ότι θα κινηθούν βορειότερα». Ο αντίκτυπος των Joros στο οικοσύστημα των ΗΠΑ είναι αβέβαιος, αν και τείνουν να τα πάνε πολύ καλά σε πάρκα, κήπους και χώρους στάθμευσης, σημείωσε ο Κρόναουερ.

«Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ότι ίσως αυτό το καλοκαίρι να δούμε μερικά από αυτά στη Νέα Υόρκη». Αλλά μη φοβάστε, είναι απίθανο να δαγκώσουν ανθρώπους ή κατοικίδια ζώα. Προτιμούν πολύ περισσότερο να τρώνε ενοχλητικά κουνούπια, κατσαρίδες, σφήκες και άλλα έντομα. Ενώ βοηθούν και τις καλλιέργιες, όπως τα περισσότερα είδη αράχνης.

Έχουν δηλητήριο;

Οι ειδικοί λένε ότι η αράχνη Joro δεν αποτελεί κίνδυνο για τον άνθρωπο ή τα κατοικίδια ζώα. «Έχουν δηλητήριο όπως και κάθε άλλη αράχνη», λέει ο Άντι Ντέιβις ερευνητής από το πανεπιστήμιο της Τζόρτζια. «Αλλά όσο τις αφήνετε ήσυχες, θα σας αφήσουν και αυτές ήσυχους». Εν μέρει αυτό έχει να κάνει με την προσωπικότητα της αράχνης, την οποία οι ειδικοί περιγράφουν ως αρκετά υπάκουη και ντροπαλή. Ακόμα και αν κάποιος τσιμπηθεί από μια αράχνη Joro, ο Ντέιβιντ Κόιλ, ειδικός, λέει ότι μοιάζει με τσίμπημα κουνουπιού, ενώ ο Ντέιβις το συγκρίνει περισσότερο με τσίμπημα μέλισσας.

Τα κατοικίδια ζώα θα είναι επίσης πιθανότατα ασφαλή γύρω από το είδος αυτό. Οι αράχνες Joro περνούν την πλειονότητα του χρόνου τους σε ιστούς πάνω από το έδαφος, σύμφωνα με τον Ντέιβις, που είναι πιθανώς πολύ ψηλά για να φτάσει μια γάτα ή ένας σκύλος. Ακόμα και τότε, κάθε είδους επίθεση από την αράχνη θα πρέπει να έχει προκληθεί.

«Θα προτιμούσαν να μη σας δαγκώσουν επειδή από βιολογική άποψη, η παραγωγή δηλητηρίου για οτιδήποτε κοστίζει πραγματικά πολλή ενέργεια», λέει ο Ντέιβιντ Κόιλ. «Πραγματικά θα δαγκώσουν μόνο αν είναι εντελώς παγιδευμένες ως τελευταίος αμυντικός μηχανισμός».

Headlines