Το παράδειγμα του Μιλουτίνοφ και του Λεσόρ

Σταγόνα στον ωκεανό των τελικών του πρωταθλήματος της Α1 η απόφαση για διαδοχικά ματς ελέω της εθνικής ομάδας και του Προ-Ολυμπιακού που έρχεται. Έχει ανέβει τόσο ψηλά η ένταση με τους διαιτητές και τις αποφάσεις τους. τα παράπονα, τους καυγάδες, τις δηλώσεις, την για πολλοστή φορά απουσία της αθλητικής Δικαιοσύνης κλπ που μάλλον δεν περισσεύει χώρος για τέτοιες σκέψεις.

Έλα όμως που Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός παίζουν το πρωτάθλημα αύριο στο ΣΕΦ (21.15) στην καρδιά του πρώτου καλοκαιρινού καύσωνα και ένας Θεός ξέρει πως τα ρόστερ τους θα προλάβουν να αφήσουν πίσω τους το προηγούμενο παιχνίδι. Εκείνο που έληξε χθες λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Και δεν είναι το θέμα πνευματικό. Σωματικό είναι από ένα σημείο και πέρα…

Στα βαθιά του Ιούνη, οι «αιώνιοι» έχουν πλέον ξεπεράσει τα ογδόντα επίσημα ματς της χρονιάς. Ξεπέρασαν και οι δύο τα 40 στο απαιτητικό format της Euroleague φτάνοντας ως το final4. Έφτασαν άλλα τόσα και εντός των συνόρων μιας και για κάποιο λόγο το φετινό πρωτάθλημα –με τον μίνι τρίτο γύρο πριν από τα playoffs- φούσκωσε και άλλο το καλεντάρι: Υπάρχουν ακόμη Super Cup, F8 στο κύπελλο.

Ένας σωρός παιχνίδια για εκείνους που πριν ξεκινήσει η σεζόν βρέθηκαν στην άλλη άκρη του κόσμου για το Mundobasket –Φιλιππίνες, Ιαπωνία, Ινδονησία- και που όταν τελειώσει η σεζόν θα σπεύσουν για το Προ-Ολυμπιακό και ίσως για τους Ολυμπιακούς Αγώνες: Μπάσκετ 12 μήνες τον χρόνο. Ωραίο να το βλέπεις στην τηλεόραση με το air-condition στο φουλ, ειδικά από ομάδες αυτού του επιπέδου –«έχουμε τους καλύτερους τελικούς στην Ευρώπη, επανέλαβε την Δευτέρα, ο εορτάζοντας σήμερα Γιώργος Μπαρτζώκας- αλλά κανονική εξόντωση πλέον για τους παίκτες.

Και πραγματικά είναι να απορείς με εκείνους που βάζουν τους κανόνες.

Επτά ξένοι λέει, οι έξι να παίζουν και η λίστα να κλείνει πριν από τα playoffs. Χτύπησε ο Φαλ την πιο ακατάλληλη στιγμή και ο Νικόλα Μιλουτίνοφ των 213 cm στα 30 του παίζει 30΄ανα ματς. Τριάντα Δευτέρα βράδυ, τριάντα Τετάρτη βράδυ κλπ.

Έχει τρία εξαιρετικά σέντερ ο Ολυμπιακός στο ρόστερ του, αλλά εμφανίζεται στους τελικούς με έναν γιατί ο Μόουζες Ράιτ δεν χώρεσε στην «7άδα» όταν ήρθε η ώρα της επιλογής πριν από τα playoffs. Σε τι εξυπηρετεί όμως τελικά αυτός ο κανόνας, πέρα από την σωματική εξόντωση του Σέρβου στην προκειμένη περίπτωση; Και φυσικά όλο αυτό διαβάζεται και ανάποδα; Θα μπορούσε να έχει χτυπήσει ο Ματίας Λεσόρ και ο Παναθηναϊκός να παίζει γενικώς χωρίς σέντερ πρώτης γραμμής στους τελικούς.

Έχουν την εντύπωση κάποιοι πως δημιουργώντας και διατηρώντας αυτόν τον «κανονισμό» -έξι ξένοι στην 12άδα-  εξυπηρετούν με έναν τρόπο τα συμφέροντα του Έλληνα παίκτη, γενικώς. Στην πραγματικότητα κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους. Και ο Λεσόρ αλλά 30΄ παίζει για πλάκα σε αυτή τη σειρά. Δεν είναι οι ανάγκες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού εν έτη 2024, αντίστοιχες με εκείνες που οι ομάδες είχαν πριν πέντε χρόνια, πριν δέκα χρόνια κλπ.  Γιατί δεν είναι ίδιο το καλεντάρι τους.

Και μιας και με το ζόρι υπάρχουν 5-6 Έλληνες ή κάτοχοι ελληνικών διαβατηρίων –Καλάθης, Παπαγιάννης, Ντόρσει, Βεζένκοφ, Ρογκαβόπουλος, Θ. Αντετοκούνμπο- που θα μπορούσαν να έχουν μια θέση στα rotation αυτού του επιπέδου, αλλά δεν την επιλέγουν; Το μόνο που συμβαίνει είναι η επιπλέον πίεση σε εκείνους που παίζουν χωρίς…σταματημό. Και ο Μιλουτίνοφ με τον Λεσόρ έχουν ήδη πάρει προσκλητήρια για το προ-Ολυμπιακό από Σερβία και Γαλλία αντίστοιχα.

Υπάρχει κάποιος στον ΕΣΑΚΕ να δει με την ωριμότητα που αρμόζει την περίσταση, ή κάποια στιγμή και οι ίδιες οι ομάδες; Ή οι τελικοί του μπάσκετ θα είναι από ένα σημείο και έπειτα και ένα μικρό reality επιβίωσης;