«Είμαι περήφανος για ό,τι έχουμε πετύχει μαζί, όμως δεν έχω διάθεση να γιορτάσω. Σήμερα η Ακροδεξιά αντιπροσωπεύει το 40% του πληθυσμού της Γαλλίας. Βρισκόμαστε σε κρίσιμη καμπή».

Αν και από τους κερδισμένους των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου στη Γαλλία, ως επικεφαλής της λίστας των -πολιτικά νεκραναστημένων- Σοσιαλιστών και του μικρού κεντροαριστερού κόμματός του Place Publique, ο επανεκλεγείς ευρωβουλευτής Ραφαέλ Γκλικσμάν επέλεξε το βράδυ της 9ης Ιουνίου δραματικούς τόνους.

Κατηγόρησε τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν ότι, με την εσπευσμένη προκήρυξη πρόωρων εκλογών στις 30 Ιουνίου, «υπακούει» στις επιταγές της λεπενικής ακροδεξιάς.

Χαρακτήρισε την επιλογή αυτή «κηλίδα» στη δεύτερη πενταετή προεδρική θητεία του κεντρώου Εμανουέλ Μακρόν, η δεξιόστροφη πολιτική του οποίου ήταν ένας από τους παράγοντες που ώθησαν τους Σοσιαλιστές στην τρίτη θέση.

Το ευρωψηφοδέλτιό τους συγκέντρωσε 13,83% -υπερδιπλάσιο σε σχέση με το 2019- λίγο πίσω από το μακρονικό στρατόπεδο (14,6%) και αρκετά μπροστά από τον τέταρτο, την «Ανυπότακτη Γαλλία» της ριζοσπαστικής Αριστεράς του Ζαν Λικ Μελανσόν (9,89%).

Με αυτή την ώθηση, λοιπόν, ο 44χρονος Ραφαέλ Γκλικσμάν μίλησε τη βραδιά των εκλογών για έναν «νέο πολιτικό χώρο», που «θα ηγηθεί της μάχης» κατά της Ακροδεξιάς, «αφού ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αποδείχθηκε εντελώς ανίκανος».

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών σηματοδότησε μια αναγέννηση των Σοσιαλιστών από τις στάχτες τους και υπενθύμισε τη δυναμική του ευρύτερου χώρου της γαλλικής Αριστεράς να επιδιώξει ηγετικό ρόλο.

Προς αυτή την κατεύθυνση ελήφθη και η απόφαση για τη συγκρότηση του νέου Λαϊκού Μετώπου, σε μια υπό νέους όρους συνεργασία των κομμάτων του ευρύτερου αριστερού χώρου της Γαλλίας.

«Υπάρχει ανάγκη η Αριστερά να ξαναβρεί τον εαυτό της», διακήρυξε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής των Σοσιαλιστών, Ολιβιέ Φορ, ηχώντας καμπανάκι.

«Η Ακροδεξιά δεν είναι απλώς προ των πυλών της εξουσίας, έχει το ένα πόδι στην πόρτα».

Πλέον, τόνισε, «υπάρχει μόνο η Αριστερά για να τη νικήσει».

Ανασυγκρότηση μετ’ εμποδίων

Mε διακηρυγμένο στόχο «να οικοδομήσουμε μια εναλλακτική στον Εμανουέλ Μακρόν και να πολεμήσουμε το ρατσιστικό εγχείρημα της Ακροδεξιάς», το νέο Λαϊκό Μέτωπο αποτελεί μια σημειολογική αναφορά στον αριστερό συνασπισμό, που το 1936 έφερε στην εξουσία τον Λεόν Μπλουμ, πρώτο σοσιαλιστή πρωθυπουργό στη Γαλλία.

Όμως το ποιος θα είναι ο προτεινόμενος πρωθυπουργός της νέας κοινής λίστας παραμένει ανοιχτό, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου «παζαριού» στους κόλπους μιας αριστερής συμμαχίας που διευρύνεται.

Περιλαμβάνει κόμματα από την κεντροαριστερά μέχρι την άκρα αριστερά, με βασικό κορμό την «Ανυπότακτη Γαλλία» (LFI) της ριζοσπαστικής Αριστεράς, τους Σοσιαλιστές, τους Οικολόγους και τους Κομμουνιστές.

Πολιτικοί αντίπαλοι και επικριτές του εγχειρήματος -ακόμη και στους κόλπους των Σοσιαλιστών, που υποστηρίζουν την επιλογή του Τρίτου Δρόμου- το χαρακτηρίζουν με απαξιωτική διάθεση «NUPES 2».

Πρόκειται για την εκλογική συμμαχία της Νέας Οικολογικής και Κοινωνικής Λαϊκής Ένωσης (NUPES), που συγκροτήθηκε υπό τη ριζοσπαστική Αριστερά του Ζαν-Λικ Μελανσόν πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2022, σε μια εποχή που Σοσιαλιστές και Κομμουνιστές έδειχναν να πνέουν εκλογικά τα λοίσθια.

Ζητούμενο και τότε ήταν η συγκρότηση ενός κοινού μετώπου κατά της λεπενικής ακροδεξιάς και του μακρονικού στρατοπέδου.

Το NUPES κατάφερε να στερήσει από τον πρόεδρο Μακρόν τη συγκρότηση κυβέρνησης πλειοψηφίας.

Όμως λόγω βαθιών εσωτερικών διαφορών -από την εσωτερική έως την εξωτερική πολιτική- τα σχέδια για μια ενιαία κοινοβουλευτική ομάδα ναυάγησαν.

Στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου τα κόμματα που είχαν συγκροτήσει προ διετίας το NUPES κατέβηκαν με ξεχωριστά ψηφοδέλτια.

Ένα 24ωρο μετά την ευρωκάλπη και μόλις τρεις εβδομάδες πριν από τον α’ γύρο των πρόωρων βουλευτικών εκλογών, στις 30 Ιουνίου, η νέα συμμαχία του Λαϊκού Μετώπου συμφώνησε στη συγκρότηση κοινής λίστας υποψηφίων.

Συνολικά, τα ποσοστά που εξασφάλισαν στις κάλπες των ευρωεκλογών ήταν περίπου 31%. Γεγονός που πράγματι καθιστά τη συμμαχία τους μια ισχυρή δύναμη ενάντια στην Ακροδεξιά.

Υπάρχουν όμως ακόμη πολλά που μένει να συναποφασιστούν.

Συμμαχία με αστερίσκους

Αρκετά ζητήματα παραμένουν προσώρας σε εκκρεμότητα, ενώ ο χρόνος τρέχει.

Γίνεται ήδη νομή των υπό διεκδίκηση εδρών υπό το Λαϊκό Μέτωπο, ανά κόμμα.

Οι Σοσιαλιστές φέρονται να εξασφάλισαν 108 περισσότερες διεκδικούμενες έδρες, απ’ ότι είχαν το 2022 υπό το NUPES (τότε 67).

Τη μερίδα του λέοντος ωστόσο (229) διατηρεί η «Ανυπότακτη Γαλλία», ως το μεγαλύτερο κόμμα από τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς στην απερχόμενη εθνοσυνέλευση.

Άλλες 92 προορίζονται για τους Οικολόγους και 50 για το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Ο πήχης είναι οι 151 έδρες που είχε κερδίσει το NUPES το 2022.

Όμως ως πιο ακανθώδεις προοιωνίζονται οι λεπτομέρειες του κοινού προγράμματος του νέου Λαϊκού Μετώπου.

Στο φόντο είναι οι έντονες διαφωνίες στο NUPES, από το οποίο πήραν αποστάσεις πρώτοι οι Σοσιαλιστές.

Στους κόλπους του υπήρχαν σημεία σύγκρουσης, κυρίως λόγω της πρωτοκαθεδρίας και των θέσεων του Ζαν-Λικ Μελανσόν, πρώην μέλους των Σοσιαλιστών και ιδρυτή της Ανυπότακτης Γαλλίας.

Αιτία ή αφορμή, το «γυαλί» έσπασε όταν ο τελευταίος αρνήθηκε να χαρακτηρίσει τρομοκρατική τη Χαμάς και την επίθεσή της στο νότιο Ισραήλ, τον περασμένο Οκτώβριο.

«Λαϊκό Μέτωπο, επιτέλους! Αυτή είναι η μέθοδος που πρότεινα για το 2018 και το 2022», έγραψε στο Χ ο 72χρονος Μελανσόν την επομένη των ευρωεκλογών, αφότου το κόμμα του αύξησε τα ποσοστά του πάνω από 3% σε σχέση με το 2019.

«Ως επικεφαλής μιας λίστας που ήταν σαφώς επικεφαλής στην Αριστερά», του έβαλε πάγο ο Ραφαέλ Γκλικσμάν, «ζητώ μια σαφή κατεύθυνση: δεν θα ξαναφτιάξουμε το NUPES».

Με ηγετικό αέρα μάλιστα σκιαγράφησε τους βασικούς όρους για έναν ισχυρό συνασπισμό της Αριστεράς.

Ζητήσε «ακλόνητη υποστήριξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και «της ουκρανικής αντίστασης»

Κατάργηση των μακρονικών μεταρρυθμίσεων για το  συνταξιοδοτικό, την ασφάλιση ανεργίας και το μεταναστευτικό.

Επίσης «επιτάχυνση της πράσινης μετάβασης» και «απόρριψη των προσβολών, των fake news και της συκοφαντίας».

«Εάν δεν πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις», προειδοποίησε, «δεν θα προχωρήσουμε».

Ο Ραφαέλ Γκλικσμάν (REUTERS/Stephane Mahe/File Photo)

Διεκδικώντας ρόλους

Η «συντροφική» καχυποψία φαίνεται πάντως ότι είναι αμοιβαία.

Για αρκετούς στην Αριστερά ο Ραφαέλ Γκλικσμάν -που πλέον προβάλλει ως ανερχόμενος πολιτικός «αστέρας», με βλέψεις που λέγεται ότι φτάνουν μέχρι το Ελιζέ και τις προεδρικές εκλογές του 2027- είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, με θολές πολιτικές προθέσεις.

Απόγονος εβραίων από την Ανατολική Ευρώπη, που μετανάστευσαν στη Γαλλία στα μέσα της δεκαετίας του 1930, γιός του «Νέου Φιλοσόφου» Αντρέ Γκλικσμάν, μεγάλωσε σε κύκλους της αριστερής ελίτ.

Ξεκίνησε ως συγγραφέας και ντοκιμαντερίστας.

Συνέχισε ως σύμβουλος του Μιχαήλ Σαακασβίλι, του φιλοδυτικού τότε προέδρου της Γεωργίας, η καριέρα του οποίου τελικά βυθίστηκε σε κατηγορίες για κατάχρηση εξουσίας, διαφθορά και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το 2007 ήταν μαζί με τον πατέρα του -που είχε εγκαταλείψει προ πολλού το μαρξιστικό στρατόπεδο- επίτιμοι καλεσμένοι στην τελευταία δημόσια εκδήλωση για την προεδρική εκστρατεία του κεντροδεξιού Νικολά Σαρκοζί.

Επτά χρόνια αργότερα, ο  Ραφαέλ συνδέθηκε με το αντιρωσικό κίνημα του Μαϊντάν, στο Κίεβο, σε μια περίοδο όπου η τότε σύζυγός του ήταν υφυπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας.

Τέσσερα χρόνια και ένα διαζύγιο μετά, «προσγειώθηκε» τελικά στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας, ως συνιδρυτής του κεντροαριστερού Place Publique.

Ενός κόμματος που, σύμφωνα με το πρόγραμμά του, εστιάζει στην πράσινη επανάσταση και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Εκλεγμένος ευρωβουλευτής από το 2019 με κοινή λίστα με τους Γάλλους Σοσιαλιστές, είναι σφοδρός επικριτής του Ρώσου προέδρου Πούτιν, υποστηρικτής της αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους από τη Γαλλία και θιασώτης μιας «κυρίαρχης και ισχυρής Ευρώπης».

Ένα αντίπαλο δέος;

Σήμερα ο Ραφαέλ Γκλικσμάν θεωρείται από πολλούς μια εν δυνάμει αντι-Μακρόν και αντι-Λεπέν ηγετική φυσιογνωμία, που θα μπορούσε να οδηγήσει τους εκλογικά ανεστημένους Σοσιαλιστές, ως ηγετικό κόμμα της Αριστεράς, πίσω στην εξουσία.

Παρουσιάζοντας τις προτάσεις του για έναν οδικό χάρτη για την κοινή πολιτική ατζέντα της Αριστεράς, διεκδικεί ήδη πρωταγωνιστικό ρόλο.

«Δεν το κάνω για να γίνω πρωθυπουργός», ξεκαθάρισε.

«Είναι σαφές ότι δεν θα είναι ούτε ο Ζαν-Λικ Μελανσόν», προσέθεσε, ενώ στο φόντο τώρα βρίσκεται το διχαστικό δίλημμα που θέτει εκ νέου ο Γάλλος πρόεδρος για σύμπραξη των «δημοκρατικών δυνάμεων ενάντια στα δύο άκρα».

Δίκην απάντησης, ο Γκλικσμάν είχε ήδη προτείνει ως «κατάλληλο» υποψήφιο πρωθυπουργό του Λαϊκού Μετώπου έναν Γάλλο συνδικαλιστή, τον Λοράν Μπερζέ.

Η δε κατακερματισμένη, πλην ξανά σε σύμπραξη γαλλική Αριστερά ετοιμάζεται να κάνει μια πρώτη επίδειξη πολιτικής δύναμης με συγκεντρώσεις, που έχουν προγραμματιστεί για αυτό το Σαββατοκύριακο, με τη στήριξη εργατικών συνδικάτων.

Headlines