«Λες ν’ αρχίσει να ξεβράζει πτώματα απόψε;»

Πέρυσι, τέτοια μέρα, οδηγούσα με κατεύθυνση την Καλαμάτα. Την προηγούμενη μέρα είχα πάρει, από το μέσο που εργαζόμουν τότε, μια ολιγοήμερη άδεια για να κατέβω στο χωριό μου. Το βράδυ έγινε το ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, το χωριό μου ήταν σχετικά κοντά, είναι αυτονόητο ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ακυρώνεις μόνος σου την άδεια και σπεύδεις να καλύψεις την τραγωδία.

Πρώτος σταθμός το λιμάνι της πόλης. Εκεί που σε μια αποθήκη είχαν στοιβάξει τους επιζήσαντες. Θυμάμαι πως ήταν έντονη η παρουσία της ΕΛ.ΑΣ. και του Λιμενικού, ουδείς μπορούσε να έχει επαφή με τους πρόσφυγες πέραν των αρμόδιων, των γιατρών κλπ. Παντού επίσης υπήρχαν κάμερες. Ξένα τηλεοπτικά δίκτυα, ελληνικά κανάλια, ξένοι δημοσιογράφοι, ένα απίστευτο μελίσσι των ανθρώπων από τα ΜΜΕ που επιχειρούσαν να μάθουν το «πως» και το «γιατί». Μιλούσαμε μεταξύ μας, μπας και καταφέρουμε να προσθέσουμε κάτι στο παζλ της τραγωδίας.

Εθελοντές παρέχουν βοήθεια στο λιμάνι της Καλαμάτας όπου μετέφεραν τους διασωθέντες από το ναυάγιο

Δεύτερος σταθμός ήταν το νοσοκομείο της πόλης. Εκεί που νοσηλεύονταν όσοι χρειάζονταν βοήθεια. Είχα μιλήσει στο τηλέφωνο με τον καρδιολόγο Μανόλη Μάκαρη, ο οποίος είχε σπεύσει να βοηθήσει μια ομολογουμένως εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση για ένα επαρχιακό νοσοκομείο. Βρεθήκαμε κάποια στιγμή στο καφέ του νοσοκομείου να μου πει πέντε πράγματα για την τραγωδία από την οπτική του γιατρού πάνω στο πεδίο. Ήταν εμφανώς σοκαρισμένος.

Δεν τα καταφέραμε παρά μετά από αρκετή ώρα. Το τηλέφωνό του χτυπούσε συνέχεια με κλήσεις από το εξωτερικό. Το προηγούμενο βράδυ είχε δώσει on air σε κάποια εκπομπή τον αριθμό του, αυτό είχε γίνει γνωστό παντού με αποτέλεσμα να τον καλούν συγγενείς των προσφύγων από διάφορες χώρες μήπως και μπορούσε να τους δώσει κάποια πληροφορία για τους δικούς τους ανθρώπους.

Κάποια στιγμή έφτασε στο νοσοκομείο και ο τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., Αλέξης Τσίπρας. Νωρίτερα, στο λιμάνι είχε μια έντονη λεκτική αντιπαράθεση με τον τότε υπηρεσιακό υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Ευάγγελο Τουρνά, μπροστά στα μέσα ενημέρωσης. Αφορμή στάθηκε η σπουδή του υπουργού να απαλλάξει από κάθε ευθύνη τις ελληνικές αρχές αναπτύσσοντας ένα σκεπτικό που κατέληγε στο συμπέρασμα πως «δεν υπήρχε δυνατότητα παρέμβασης».

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Αλέξης Χαρίτσης στο λιμάνι της Καλαμάτας όπου μετέφεραν τους διασωθέντες του ναυαγίου

«Δηλαδή θέλετε να μάς πείτε κύριε υπουργέ ότι ένα καράβι το οποίο ταξιδεύει στη θάλασσα υπέρφορτο είναι καταδικασμένο να βουλιάξει; Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα επέμβασης; Τί είναι αυτό τώρα;» είχε ρωτήσει εμφανώς ενοχλημένος ο Αλέξης Τσίπρας.

Αν θυμάμαι κάτι περισσότερο έντονα ήταν πως εκτός από τη ζέστη εκείνης της μέρας, αυτό που κυριαρχούσε παντού ήταν μια απίστευτη βουβαμάρα. Τόσοι άνθρωποι βρίσκονταν και στο λιμάνι, αλλά και στο νοσοκομείο, ωστόσο όλοι μιλούσαν ψιθυριστά.

Είχαν κυκλοφορήσει ήδη οι μαρτυρίες των επιζώντων που ανέφεραν πως οι πνιγμένοι ήταν περισσότεροι. Θυμάμαι έναν συνάδελφο από άλλη εφημερίδα να κοιτάζει επίμονα τη θάλασσα και να μου λέει μετά από λίγο. «Λες να αρχίσει να ξεβράζει πτώματα απόψε;».