Ανασχηματισμός: Όταν το πολιτικό story μιας χώρας μετριέται μόνον με το % στο κόμμα

Στην κοινή λογική, η επιτυχία ή η αποτυχία ορίζεται ως προς το κατά πόσο πέτυχες έναν στόχο που έθεσες. Για τα κόμματα η επιτυχία αντανακλάται στα ποσοστά της κάλπης και διόλου στην ευημερία της χώρας ανάμεσα στις εκλογικές αναμετρήσεις. Την επόμενη της κάλπης έχουμε πολιτικό οίστρο και στο μεσοδιάστημα γίνεται επιχείρηση συγκράτησης των κομματικών ποσοστών. Ο ανασχηματισμός ήταν μία κίνηση την επόμενη της κάλπης…

Για τον Αριστοτέλη η «κοινή λογική»  είναι η δύναμη «εσωτερικής αίσθησης» του ανθρώπου.Είναι το αποτέλεσμα της σύνθεσης και της κριτικής των πέντε αισθήσεων. Τις ερμηνεύουμε διαφορετικά, τις αναπτύσσουμε διαφορετικά στα διάφορα θέματα που συζητούμε, που ζούμε, που εργαζόμαστε. Κατά αυτόν τον τρόπο συγκροτείται η πραγματική σκέψη.

Με την κοινή λογική καταφέρνουν οι νοήμονες άνθρωποι να προσαρμόζονται όντως στην πραγματικότητα. Οι πολιτικοί;

Ποια είναι η κοινή λογική εδώ; Η πολιτική ανάλυση τελειώνει συνήθως όταν αρχίζουν να μιλούν τα γεγονότα. Και τα γεγονότα δείχνουν, διαχρονικά, ότι οι πολιτικοί έχουν διάθεση να αλλάξουν ή, τέλος πάντων, να ενεργοποιηθούν όταν χάνουν. Και πάλι κομματικά. Όχι για το κοινό καλό. Εκ του αποτελέσματος, εάν κρίνουμε από την αποχή – ρεκόρ στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου 2024, φαίνεται ότι οι πολίτες έχουν επίγνωση της πραγματικότητας.

Ανακοίνωση ανασχηματισμού από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, Παύλο Μαρινάκη, Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, Αθήνα, 14 Ιουνίου, 2024. SOOC

Όμως, στην πραγματική ζωή, εμείς όλοι μας οφείλουμε να ήμαστε αποτελεσματικοί όταν θέτουμε έναν στόχο. Σίγουρα πολλοί από εμάς έχουμε περάσει από αυτό το άβολο στάδιο της εύρεσης εργασίας, όπου στα sos των ερωτήσεων είναι «πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια».

Ας το κάνουμε τέσσερα τα χρόνια, όταν αφορά μία κυβερνητική θητεία στην Ελλάδα. Επίσης, σίγουρα έχουμε νιώσει οι περισσότεροι πως είναι να αισθάνεσαι την πίεση (ακόμα και τη δημιουργική πίεση) να ολοκληρώσεις ένα project, διότι από αυτό εξαρτάται η πορεία σου στην εργασία σου, στην εταιρία σου, στην καριέρα σου κλπ..

Το πώς ερμηνεύει ο καθένας την επιτυχία, εμένα, τουλάχιστον, με κάνει να απορώ: «Άκουσαν τα μηνύματα οι πολιτικοί από τις κάλπες; Άκουσε η κυβέρνηση το μήνυμα από τις ευρωκάλπες;». Το δικό μου ερώτημα, ίσως και αφελές, είναι: τα μηνύματα οι πολιτικοί τα ακούν μόνον με τα ποσοστά της κάλπης;

Στις περιόδους ανάμεσα δηλαδή στις εκλογικές αναμετρήσεις τι κάνουν; Δεν πιάνουν σήμα!

Το αυτοδύναμο κόμμα, το οποίο κυβερνά τη χώρα από το 2019 καθορίζει και την πορεία της χώρας. Η ΝΔ πήρε στις ευρωεκλογές κάτω από το 30% και ξαφνικά αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν γίνει κινήσεις για τη βελτίωση της ζωή μας.

Όταν έγραφε το κοντέρ 41% στις προηγούμενες εκλογές είχαμε πολιτικό success story.

Ναι, λένε, πετύχαμε φθηνό δανεισμό από τις αγορές. (Είχαμε βγει βέβαια από τα Μνημόνια πριν το 2019 και υπήρχε η πολιτική της ΕΚΤ). Όμως φθηνό δανεισμό από τις τράπεζες δεν παίρνουν ιδιώτες και επιχειρήσεις παρά τις γνωστές «ανακεφαλαιοποιήσεις». Αυξήθηκε το ΑΕΠ σε ποσοστό κυρίως από την κατανάλωση και τον … πληθωρισμό, αλλά σε κατά κεφαλήν ΑΕΠ  μετρημένο σε μονάδες αγοραστικής δύναμης η χώρα μας είναι ουραγός στην ΕΕ. Αναβαθμίστηκε, λένε, η Ελλάδα από τους οίκους αξιολόγησης, που ήμασταν σκουπίδια (ναι, σκουπίδια έτσι έλεγαν τα ελληνικά ομόλογα από το 2010). Αλλά, σε ένα βαθμό η αναβάθμιση έγινε όταν βγήκαμε από τα Μνημόνια.

Όταν η ΝΔ πήρε ποσοστό 41% και θεωρήθηκε ένα επιτυχημένο κυβερνητικό μοντέλο μετά την πρώτη θητεία της η χώρα δεν είχε πιάσει τους στόχους της ( 2019-2023). Οι μισθωτοί και συνταξιούχοι συνεχίζουν να πληρώνουν το βάρος των φόρων. Τα νοσοκομεία είχανε και έχουν σοβαρές ελλείψεις, όπως επίσης και τα σχολεία και τα δημόσια Πανεπιστήμια. Η δημόσια εκπαίδευση πάσχει. Όπως και οι θεσμοί, η δικαιοσύνη.

Το λυπηρό για το εκλογικό σώμα είναι ότι δεν βρίσκει ικανόπολιτικό προσωπικό.

Μη μιλάμε μόνο για ότι δεν βρίσκουν οι εταιρείες εργατικό δυναμικό με skills. Η χώρα διαθέτει πολίτες ικανούς που εδώ και χρόνια παλεύουν και έχουν ανεβάσει τα κριτήρια επιλογών. Το πρόβλημα είναι ότι οι πολιτικοί ορίζουν τα κριτήρια για την επιτυχία και την αποτυχία διαφορετικά από τους πολίτες. Με αποτέλεσμα κάποια στιγμές να φαίνεται ότι επιλέγουν να βάλουν τον πήχη μάλλον χαμηλά..

Και σε κάθε περίπτωση, η πραγματική ζωή είναι κάπως πιο σύνθετη και σίγουρα δεν εξαρτάται από εάν πιάνει το σήμα για να «λαμβάνονται τα μηνύματα»…