H πιο θρυλική χρονιά του

Ναι δύο φορές στην ιστορία το 2007 και το 2009 ο Παναθηναϊκός είχε πετύχει το περίφημο τρίπλ κράουν κατακτώντας το ντάμπλ στην Ελλάδα και παράλληλα την Ευρωλίγκα.

Ήταν όμως στρωμένες ομάδες για επτά και εννέα χρόνια αντίστοιχα στα χέρια του κορυφαίου προπονητή της Ευρώπης (Ζέλικο Ομπράντοβιτς) όλων των εποχών και με τον «αιώνιο» αντίπαλο ανύπαρκτο ουσιαστικά μέχρι και το 2007 στα απόνερα της εγκατάλειψης του τμήματος μπάσκετ από τον Σωκράτη Κόκκαλη έστω και να δειλά δειλά είχαν αρχίσει να συνεισφέρουν και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι.

Παναθηναϊκός και Σλούκας ολοκλήρωσαν μια μυθική σεζόν

Ο Εργκίν Αταμάν και – κυρίως – ο Κώστας Σλούκας κατάφεραν μέσα σε ένα χρόνο να πάρουν το πιο θρυλικό πρωτάθλημα στην ιστορία του συλλόγου και ας μην ήταν με 5η νίκη στο ΣΕΦ όπως το 2017.

Ήταν όμως από 0-2 απέναντι σε μια στρωμένη και εξαιρετική ομάδα που την περασμένη μόλις σεζόν ήταν η κορυφαία στην Ευρώπη χωρίς αντίρρηση ακόμα και από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο που αμέσως μετά τον χαμένο τελικό των Ερυθρολεύκων με τη Ρεάλ στο Κάουνας, όχι απλά δεν πίκαρε τον «αιώνιο» αντίπαλο αλλά έγραψε: «Ο γαύρος το άξιζε περισσότερο εφέτος από τη Ρεάλ» και το εννοούσε.

Παράλληλα ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού γνώριζε καλά εκείνη την ώρα (έχοντας αποφασίσει την επανενεργοποίησή του στα υψηλά στάνταρ της ομάδας της οποίας διοικεί) ότι έχει μπροστά του μια τεράστια πρόκληση να φτιάξει μια από τις κορυφαίες ομάδες στην ιστορία του συλλόγου ανάλογες με αυτές που παρουσίαζαν ο πατέρας του Παύλος και ο θείος του Θανάσης (πάντα με την οικονομική συνδρομή και του αδελφού τους Κώστα που απλά απέφευγε τη δημοσιότητα όπως ο διάβολος το λιβάνι).

Ο Αταμάν και ο Σλούκας

Η πρώτη κίνηση ήταν να πάρει τον μοναδικό (στο είδος του) προπονητή στην Ευρώπη που έχει την ικανότητα – σαφώς με το ανάλογο μεγάλο μπάτζετ – να φτιάξει από το μηδέν και σε χρόνο dt ομάδα που θα διεκδικήσει άμεσα την κατάκτηση της κορυφής, τον Εργκίν Αταμάν.

Στο δρόμο τους ήρθε και το μεγάλο δώρο του Κώστα Σλούκα τον οποίο ο Ολυμπιακός δεν τον κέρδισε κυρίως ψυχικά (και μετά οικονομικά) ώστε να τον πείσει να παραμείνει δεδομένου ότι ήξερε ότι χάνει και τον Βεζένκοβ.

Η οικογένεια Γιαννακόπουλου γενικότερα «κυνηγούσε» το Σλούκα από την πρώτη του νιότη εδώ και καμιά δεκαετία και μάλιστα είχε επιχειρήσει να τον πάρει και την πρώτη φορά που έφυγε από τον Ολυμπιακό αλλά τότε τον είχε κερδίσει ο Ομπράντοβιτς στη Φενέρ πια.

Εκεί που ετοιμαζόταν να επιστρέψει – στην Τουρκία – ο Έλληνας γκάρντ, όταν του ήρθε η πρόταση-δώρο του ιδιοκτήτη των νέων Πρωταθλητών Ευρώπης πια που εκτός από το χρυσάφι που το έστρωνε στα πόδια του για τρία χρόνια του έδινε το μεγαλύτερο κίνητρο για να «απαντήσει» στους επικριτές του όπως θεωρεί ο ίδιος και δεν είναι τυχαίο που οι πρώτες του δηλώσεις μετά από μια τέτοια σεζόν ήταν κατά των αδελφών Αγγελόπουλων και του κόουτς Μπαρτζώκα.

«Όλο το χρόνο λοιδορήθηκα. Ειπώθηκαν πολύ βαριές κουβέντες. Μου αρέσει να μιλάω στο γήπεδο, όπως είδαμε σήμερα. Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για την αλαζονεία, το μη σεβασμό, την απαξίωση που μου έδειξαν οι κύριοι Αγγελόπουλοι και ο κύριος Μπαρτζώκας. Μου άνοιξαν μία πόρτα, του Παναθηναϊκού. Είδα κόσμο διψασμένο, που πίστεψε σε εμένα από την πρώτη στιγμή. Τι μπορώ να κάνω, τι μπορώ να καταφέρω. Με στήριξαν σε δύσκολες στιγμές» ήταν τα πρώτα λόγια του τη νύχτα του μεγαλύτερου θριάμβου του.

Ο Παναθηναϊκός είχε βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο τρείς φορές. Με τη Μακάμπι στο 1-2 στα πλέι οδ, με τη Ρεάλ στο -14 στον τελικό και με τον Ολυμπιακό στο 0-2 στους τελικούς του πρωταθλήματος και επέστρεψε και τις τρεις θριαμβευτικά μέχρι τέλους.

Αμφιβάλλει κανείς ότι αυτή ήταν η κορυφαία σεζόν του συλλόγου (και ας είχε 40 πρωταθλήματα και 6 Ευρωλίγκες πριν από αυτήν) αλλά και του ίδιου του Κώστα Σλούκα ;