Κυβέρνηση: Οι κόκκινες κάρτες που την απειλούν και δεν τις γλιτώνει με αλλαγή προσώπων

Σε τρία θέματα έδωσε την απόλυτη προτεραιότητα ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του νέου υπουργικού συμβουλίου: στο ζήτημα της ακρίβειας, στη δημόσια υγεία και την παιδεία. Είναι αυτά που εκτιμά -και σωστά- ότι απασχολούν τους πολίτες και αποτελούν βασικά κριτήρια αξιολόγησής τους για μια κυβέρνηση.

Το πρόβλημα είναι ότι τα σκέφτηκε κάπως αργά, ενώ σε ό,τι έχει να κάνει με το αποτέλεσμα, αυτό απλώς θα πρέπει να περιμένουμε να το δούμε.

Ενδιαφέρον έχει να δούμε και τις πρώτες δημοσκοπήσεις μετά τις ευρωεκλογές, όπως επίσης και την αίσθηση που άφησαν στην κοινωνία οι διορθωτικές κινήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε επίπεδο εντυπώσεων στην παρούσα συγκυρία.

Δεν αρκεί η αλλαγή προσώπων

Οι αλλαγές προσώπων πολλές φορές είναι επιβεβλημένες για μία κυβέρνηση, το κυριότερο όμως είναι η αλλαγή πολιτικών, όταν το καράβι πάει στα βράχια. Αυτό, ουδείς γνωρίζει αν το έχει αντιληφθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Πρόσωπα μπορεί ν’ άλλαξε, το ζήτημα είναι να στρίψει το τιμόνι πριν η κυβέρνηση έχει τη μοίρα του Τιτανικού.

Αργά ή γρήγορα έρχεται η ώρα που η επικοινωνία από μόνη της δεν μπορεί να βοηθήσει (π.χ. μια νέα, αιφνίδια επίσκεψη του πρωθυπουργού σε κάποιο σούπερ μάρκετ για «έλεγχο» των τιμών, συνοδεία καμερών), την ώρα που αυτό που χρειάζεται είναι δραστικά μέτρα που θα έχουν άμεσο αποτέλεσμα στην ανακούφιση της κοινωνίας.

Κι από τη στιγμή που το άλλοθι του 41% είναι παρελθόν μια και καλή και το κοντέρ γράφει πλέον μπροστά τον αριθμό 2, περιθώρια για νέα πειράματα και παλινωδίες, δεν υπάρχουν.

Για παράδειγμα: δεν μπορείς να είσαι ο πρωθυπουργός μιας χώρας που παλεύει εδώ και δύο χρόνια με την ακρίβεια και απευθυνόμενος στην κυρία μιας κάποιας ηλικίας που συνάντησες σε σούπερ μάρκετ λαϊκής συνοικίας να λες ότι «τα καλλυντικά εδώ είναι πιο φτηνά». Δεν μπορείς να παροτρύνεις έμμεσα κυρία επίσης μιας κάποιας ηλικίας να πάει στην εκκλησία για βοήθεια όταν του λέει ότι δεν την φτάνει η σύνταξή της για να ζήσει. Αλήθεια, ποιος μπορεί να ζήσει με 400 και 450 ευρώ σύνταξη το μήνα;

Η κοινωνία δεν είναι χαζή. Αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει όταν μια δυσάρεστη κατάσταση συνεχίζεται επί μακρόν κι εκφράζεται όταν πρέπει

Ακρίβεια

Υπό το ίδιο πρίσμα δεν μπορείς να υιοθετείς αφηγήματα για την ακρίβεια που δεν έχουν ουσιαστικό υπόβαθρο. Στην αρχή έφταιγε ο πόλεμος στην Ουκρανία, όταν η ακρίβεια είχε ήδη αρχίσει να χτυπάει την πόρτα της χώρας 6 μήνες πριν πέσει η πρώτη πιστολιά.

Στη συνέχεια έφταιγαν οι πολυεθνικές που όπως φαίνεται κάνουν πάρτι στην Ελλάδα. Το ερώτημα που οφείλεις ν’ απαντήσεις είναι γιατί δεν κάνουν ανάλογο πάρτι σε άλλες χώρες της Ε.Ε. όπου ακριβώς τα ίδια προϊόντα πωλούνται φθηνότερα. Η λογική λέει ότι κάθε εταιρεία την ελέγχεις εσύ ως κυβέρνηση. Αν αυτή λοιπόν κάνει πάρτι, εσύ είσαι εκείνος που φέρει την ευθύνη γι’ αυτό.

Σε κάθε περίπτωση, η κοινωνία δεν είναι χαζή. Αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει όταν μια δυσάρεστη κατάσταση συνεχίζεται επί μακρόν κι εκφράζεται όταν πρέπει, καλή ώρα την προηγούμενη Κυριακή.

Πάντως είναι απορίας άξιον αν η κυβέρνηση ακούει τους επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στην αγορά. Μόλις πριν λίγο καιρό ο πρόεδρος της Ένωσης Σούπερ Μάρκετ Ελλάδας, Αριστοτέλης Παντελιάδης εμφανίστηκε απαισιόδοξος για το ενδεχόμενο αποκλιμάκωσης της ακρίβειας. Ειδικότερα προέβλεψε ότι οι τιμές σε ευρεία κλίμακα προϊόντων δεν πρόκειται ποτέ να υποχωρήσουν απ’ τα σημερινά επίπεδα, καθώς έχουν αυξηθεί πολλά κόστη πέραν των πρώτων υλών, όπως είναι το μισθολογικό κόστος, το κόστος ανακαίνισης ή κατασκευής νέων καταστημάτων και τα ενοίκια.

Σε αντίστοιχη εκτίμηση είχε προβεί και ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ, Νίκος Βέττας: «Η προσφορά αυξάνεται, αλλά όχι με τον ίδιο ρυθμό, γιατί υπάρχουν αβεβαιότητες, ενώ το κόστος – λόγω και της προσαρμογής στην πράσινη μετάβαση – είναι υπαρκτό ως κύριος επιβαρυντικός παράγοντας. Επομένως οι παγκόσμιες τιμές τροφίμων δεν θα αποκλιμακωθούν. Είναι κάτι που θα πρέπει να το συνηθίσουμε γιατί η ζήτηση θα αυξάνεται περισσότερο από την προσφορά».

Το καλύτερο βέβαια είναι το μήνυμα των πολυεθνικών προς την κυβέρνηση, πως το πρόβλημα δεν είναι οι τιμές, αλλά οι χαμηλοί μισθοί!

Υγεία-Παιδεία

Εδώ συμβαίνει το εξής οξύμωρο. Αν ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι υπάρχει πρόβλημα στα θέματα της δημόσιας υγείας και παιδείας, στα οποία πρέπει να δοθεί προτεραιότητα, εντούτοις δεν προχώρησε σε αλλαγές προσώπων στα συγκεκριμένα υπουργεία.

Κατά συνέπεια, αν εδώ δεν φταίνε τα πρόσωπα, καταλήγουμε εύλογα στο συμπέρασμα ότι την ευθύνη την έχει ο ίδιος και η πολιτική του. Το μέτρο των απογευματινών χειρουργείων, διαφημίστηκε ως μέτρο που θα περιόριζε τις μεγάλες λίστες αναμονής στα δημόσια νοσοκομεία.

Αυτό που δεν υπολογίστηκε είναι το ουκ αν λάβεις παρά του μή έχοντος. Κι αυτό επειδή ο οποιοσδήποτε έχει την οικονομική άνεση να πληρώσει ένα χειρουργείο σίγουρα δεν θα περίμενε τα απογευματινά του ΕΣΥ προκειμένου να βρει την υγειά του.

Έχουν δίκιο όσοι καταγγέλλουν ότι με τα απογευματινά χειρουργεία η κυβέρνηση νομιμοποίησε ουσιαστικά το φακελάκι; Η πραγματικότητα λέει ναι, καθώς αν δεν υπάρξει εξτρά πληρωμή η ιατρική πράξη μετατίθεται για το αόριστο μέλλον. Πρόκειται για ένα ζήτημα που έχει άμεση συνάρτηση με την κατάσταση που επικρατεί στο ΕΣΥ, το οποίο θα περίμενε κανείς ότι μετά την εμπειρία της πανδημίας θα είχε ενισχυθεί σημαντικά.

Τα τελευταία 2,5 χρόνια έχουν αποχωρήσει συνολικά 10.000 άτομα από το ΕΣΥ, σύμφωνα με την ΠΟΕΔΗΝ

Αντιθέτως, είδαμε σημαντική ενίσχυση των ιδιωτικών μονάδων υγείας με πρόσχημα την πανδημία, την ώρα που το κάρο το έσερνε κατά κύριο λόγο το εθνικό σύστημα υγείας. Κάπως έτσι αυτή τη στιγμή ακυρώνονται προγραμματισμένα χειρουργεία σε δημόσια νοσοκομεία, είτε επειδή το προσωπικό έχει φτάσει -και ξεπεράσει- τα όριά του, είτε επειδή δεν γίνονται προσλήψεις, είτε επειδή με «μπαλώματα» προσπαθούν οι διοικήσεις των ΥΠΕ να καλύψουν τα κενά. Την ίδια ώρα οι παραιτήσεις επιστημονικού προσωπικού από το ΕΣΥ συνεχίζονται. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ τα τελευταία 2,5 χρόνια έχουν αποχωρήσει συνολικά 10.000 άτομα από το ΕΣΥ.

Πριν από μερικούς μήνες η ηγεσία του υπουργείου Υγείας έφερε ένα νέο νομοσχέδιο, το οποίο έδινε μεγαλύτερο χαρακτήρα ιδιωτικοποίησης στη δημόσια υγεία.

Μεταξύ άλλων προέβλεπε ότι από την 1η Απριλίου οι ασφαλισμένοι του ΕΟΠΥΥ ήταν υποχρεωμένοι να καταβάλλουν στα συμβεβλημένα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και στους κλινικοεργαστηριακούς ιατρούς ένα ευρώ ανά παραπεμπτικό για την εκτέλεση διαγνωστικών εξετάσεων βιολογικών υλικών (εξετάσεις αίματος, ούρων) και 3 ευρώ ανά παραπεμπτικό για την εκτέλεση απεικονιστικών ελέγχων (αξονικές/μαγνητικές τομογραφίες, υπερηχογραφήματα κ.α.).

Την ίδια ώρα δινόταν η δυνατότητα στους γιατρούς του ΕΣΥ να έχουν και ιδιωτικό ιατρείο (υπό προϋποθέσεις), κάτι που ισχύει για τους στρατιωτικούς γιατρούς εδώ και χρόνια.

Σε πορεία ιδιωτικοποίησης (και) η Παιδεία

Ωστόσο σε πορεία ιδιωτικοποίησης έχει μπει για τα καλά και η δημόσια Παιδεία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το νομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, παρά το γεγονός ότι σχεδόν σε όλες τις έρευνες η πλειονότητα της κοινωνίας στεκόταν απέναντι.

Και την ώρα που υπάρχει μεγάλο πρόβλημα υποδομών, διδακτικού προσωπικού, καθυστερήσεις μισθών στους καθηγητές των ΙΕΚ, τεράστια προβλήματα στέγασης και διαβίωσης των αναπληρωτών που καλούνται να δουλέψουν στην επαρχία και ειδικά στα νησιά, η κυβέρνηση θεώρησε ότι το βασικό της μέλημα ήταν το «ποινολόγιο» το οποίο είχε ως στόχο να αντιμετωπίσει τα θέματα των καταλήψεων με θεσμοθέτηση ποινικών και οικονομικών ευθυνών των γονιών των παιδιών που συμμετέχουν σε αυτές, αλλά και να αυστηροποιήσει το πλαίσιο για τις απουσίες.