O ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. και οι Garbage ή «ας προσποιηθούμε πως είναι όλα καλά»

Η εικόνα που βγάζει προς τα έξω ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι πως έχει μια…. αλλεργία απέναντι στα όργανα του κόμματος. Το όνειρό του εξάλλου, όπως επανειλημμένα το έχει εκφράσει, είναι η διατήρηση και η ενίσχυση της «αδιαμεσολάβητης» σχέσης με τον κόσμο (του). Κάπως έτσι αγνοούνται, εδώ και πολύ καιρό τόσο η Πολιτική Γραμματεία, όσο και η Κεντρική Επιτροπή.

Ακόμα και το άτυπο όργανο που ονομάζεται εκτελεστικό γραφείο έχει κάτι μήνες να συνεδριάσει. Άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στην Κουμουνδούρου λένε ότι όλο αυτό γίνεται επειδή ο κ. Κασσελάκης έχει ένα θέμα με την κριτική προς το πρόσωπό του.Και τα θέματα κριτικής όσον αφορά την άσκηση πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., δεν είναι και λίγα το τελευταίο διάστημα. Για παράδειγμα ουκ ολίγα στελέχη ενοχλήθηκαν με το άνοιγμα στην Πλεύση Ελευθερίας, ενθυμούμενα τι έχει σούρει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. η παλιά συνεργάτιδα του Αλέξη Τσίπρα.

Στο ίδιο πλαίσιο αρκετοί θεωρούν πως η πολιτική του «πόθεν έσχες» και της «σύγκρισης περιουσιών» Μητσοτάκη-Κασσελάκη την τελευταία προεκλογική εβδομάδα (με ευθύνη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ) ήταν επίσης αυτοκαταστροφική για το κόμμα. Όλα αυτά (κι άλλα) θα έπρεπε να συζητηθούν στα όργανα. Φευ. Ίσως έτσι να εξηγείται ότι το εκτελεστικό γραφείο σταμάτησε να συνεδριάζει όταν την τελευταία φορά τού έγινε κριτική από τους συντρόφους του για τα όσα είπε στο ταξίδι του στις ΗΠΑ (κολυμπήθρες, «θαύματα» και όχι μόνο).

Τελευταίο «κρούσμα» που αποδεικνύει του λόγου το αληθές ήταν η παύση της συνεργασίας με τον Θανάση Θεοχαρόπουλο. Κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης για την Ειρήνη το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ενημερώθηκε από τη βουλευτίνα του κόμματος Γιώτα Πούλου (στο γραφείο της οποίας διατηρούσε τη θέση του επιστημονικού συνεργάτη) ότι με εντολή του προέδρου παύεται από τη θέση. Υπενθυμίζεται ότι αντίστοιχα και με εντολή προέδρου είχε παυθεί από επιστημονικός συνεργάτης και ο Διονύσης Τεμπονέρας τον περασμένο Φεβρουάριο, λίγες μέρες μετά την κοινή παρουσία του με την Έφη Αχτσιόγλου και τον Μανόλη Χριστοδουλάκη, στη συζήτηση για το μέλλον των προοδευτικών δυνάμεων.

Οι καρατομήσεις αυτές έχουν το ίδιο χαρακτηριστικό: Tα στελέχη που πληρώσαν τη νύφη έχουν ασκήσει κριτική για την πορεία του κόμματος ή έχουν καταθέσει προτάσεις που προφανώς δεν συμφωνούν με όσα έχει στο μυαλό του ο πρόεδρος του κόμματος. Μοιραία ήρθε η αντίδραση του Γιάννη Ραγκούση προς το πρόσωπο του τομεάρχη Άμυνας, Ευάγγελου Αποστολάκη, στην εκδήλωση του Ινστιτούτου Τσίπρα και μάλιστα μπροστά σε δημοσιογράφους: «Αυτό είναι ντροπή και κατάντια. Και να του το πεις ότι είπα εγώ», έλεγε ο κ. Ραγκούσης απέναντι στον εμβρόντητο ναύαρχο.

Το μήνυμα αφορούσε την καρατόμηση Θεοχαρόπουλου και απευθυνόταν στον κ. Κασσελάκη. Η αλήθεια είναι πάντως ότι ουδέποτε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκρυψε ότι τον «ενοχλούν» τα κομματικά όργανα. Ήδη έχει προαναγγείλει καταστατικές αλλαγές στο επικείμενο συνέδριο του Οκτωβρίου, όπου όπως έχει πει «για μένα τα πιο χρήσιμα όργανα του κόμματος είναι τα τμήματα τα οποία παράγουν πολιτική: Τμήμα Αμυντικής Πολιτικής, Τμήμα Οικονομικών, Τμήμα Αγροτικής Πολιτικής. Τα οποία, μαζί με τα think tanks τα οποία λειτουργούν αυτή τη στιγμή, όντως κάνουν μια εξαιρετική τεκμηρίωση. Τα όργανα λοιπόν πρέπει να εκσυγχρονιστούν ξεκάθαρα».

Εδώ υπάρχει μια λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά στην οποία ταιριάζει η κλισέ φράση, «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες». Όργανα όπως η Κεντρική Επιτροπή που αποτελείται από εκλεγμένα και όχι διορισμένα μέλη έχουν μεγάλη δύναμη στο κόμμα. Μπορούν να ρίξουν και να αναδείξουν ηγεσίες. Τουλάχιστον αυτό ίσχυε ως σήμερα. Το ίδιο σημαντική είναι και η Πολιτική Γραμματεία, στην οποία συνήθως μετέχουν οι τομεάρχες των τμημάτων που επικαλείται ο κ. Κασσελάκης.

Επίσης τα μέλη των think tanks που επικαλείται, είναι διορισμένα από τον ίδιο και όχι εκλεγμένα από τον λαό. Αναγκαστικά φτάνει κανείς στο συμπέρασμα ότι ο κ. Κασσελάκης έχει ένα θέμα με τις συλλογικές διαδικασίες εντός κόμματος, όσο κι αν θέλει να παρουσιάζεται προοδευτικός, φέρνοντας ως παράδειγμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο κόμμα που έκανε προκριματικές εκλογές για τη λίστα των υποψηφίων στις ευρωεκλογές, διαδικασία που αναμένεται να επαναλάβει και στις επόμενες εθνικές εκλογές.

Βέβαια, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι το μοντέλο της «αδιαμεσολάβητης» σχέσης δεν ταιριάζει στα συλλογικά, αριστερά κόμματα, θυμίζει περισσότερο σχηματισμούς τύπου Μελόνι στην Ιταλία ή Τραμπ στις ΗΠΑ. Με απλά λόγια ο Στέφανος Κασσελάκης μπορεί να φαίνεται ότι δίνει το δικαίωμα στα μέλη και στους φίλους του κόμματος, ν’ αποφασίζουν, ωστόσο ο απόλυτος κυρίαρχος στο κόμμα επί της ουσίας είναι αυτός. Σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια, εκείνος που έχει και το καρπούζι και το μαχαίρι, στο τέλος καλείται να πληρώσει και τον λογαριασμό.