Γαλλία: η Ακροδεξιά παίζει το χαρτί ότι είναι φιλική για τις επιχειρήσεις σε αντίθεση με την Αριστερά

Παρά την επίτευξη για πολλά χρόνια υψηλών εκλογικών ποσοστών, η Γαλλική Άκρα Δεξιά, είτε στη μορφή του Εθνικού Μετώπου είτε πιο πρόσφατα αυτή του Εθνικού Συναγερμού, αντιμετωπιζόταν ως μια δύναμη «εκτός των τειχών».

Αυτό τη διαφοροποιούσε από άλλα ρεύματα της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς που σε χώρες όπως η Αυστρία, η Ολλανδία, η Ιταλία, με τον έναν τον άλλο τρόμο αντιμετωπίστηκαν ως δυνάμεις διακυβέρνησης. Αντιθέτως, στη Γαλλία τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα οι πολιτικοί κληρονόμοι των συνεργατών των ναζί στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου ή της παρακρατικής οργάνωσης OAS. που ήταν αντίθεση στην ανεξαρτησία της  Αλγερίας, αντιμετώπιζαν μια ορισμένη «υγειονομική ζώνη».

Αυτό επεκτεινόταν και στο πώς τους αντιμετώπιζε ο επιχειρηματικός κόσμος, κάτι που φάνηκε και από το γεγονός ότι οι αγορές αντιμετώπισαν αρνητικά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στη Γαλλία με την καθαρή πρωτιά της Άκρας Δεξιάς και το ενδεχόμενο να πάρει την πλειοψηφία στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές.

Προσπάθεια προσεταιρισμού των επιχειρήσεων

Όμως, την ίδια στιγμή, το Εθνικό Μέτωπο / Εθνικός Συναγερμός προσπαθεί να πείσει είναι κατά βάση μια φιλοκαπιταλιστική δύναμη από την οποία ο κόσμος των επιχειρήσεων δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.

Μέχρι τώρα οι επιφυλάξεις για το οικονομικό πρόγραμμα της Γαλλικής Ακροδεξιάς ήταν ότι θα δοκίμαζε να ανατρέψει την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, που πέρασε τελικά ο Εμανουέλ Μακρόν αλλά με το τίμημα πολύ μεγάλης κοινωνικής δυσαρέσκειας, και ότι θα δοκίμαζε μια πολιτική περικοπών της φορολογίας, ξεκινώντας από μειώσεις στους ειδικούς φόρους στο ηλεκτρικό ρεύμα και καύσιμα, μείωση του ΦΠΑ σε βασικά είδη για τα νοικοκυριά, εθνικοποίησης των αυτοκινητοδρόμων για να περιοριστούν τα διόδια, απαλλαγής των νέων έως τα 30 από τη φορολογία, για να σταματήσει το brain drain, όπως και πολιτικών «εθνικής προτίμησης» για τις δημόσιες προμήθειες, παραβιάζοντας την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Όλα αυτά, εκτός όλων των άλλων, αντιμετωπίζονταν και με τον φόβο της δημιουργίας ακόμη μεγαλύτερων ελλειμμάτων και άρα αύξησης και του δημοσίου χρέους, που ήδη είναι σχετικά υψηλά.

Αυτοί οι φόβοι ενισχύονταν από τη ρητορική του νεαρού υποψηφίου του Εθνικού Συναγερμού για την πρωθυπουργία Ζορντάν Μπαρντελά, που στην προεκλογικά κατήγγειλε ότι «έγινε πολυτέλεια» το να οδηγείς αυτοκίνητο και να έχεις θέρμανση στο σπίτι.

Όμως, ταυτόχρονα το Εθνικό Μέτωπο / Εθνικός Συναγερμός επιδεικνύει και αρκετά στοιχεία μιας ανοιχτά φιλοεργοδοτικής και φιλοεπιχειρηματικής τοποθέτησης. Καταρχάς, έχει μια μακρά ιστορία εχθρότητας για τα συνδικάτα και γενικά τις εργατικές αντιστάσεις. Ακόμη και εκεί που υποστηρίζει «φιλολαϊκά» αιτήματα, σίγουρα δεν στηρίζει τις κινητοποιήσεις γύρω από αυτά. Ουσιαστικά, τα μόνα συνδικάτα που υποστηρίζει παραδοσιακά είναι αυτά της αστυνομίας και συνολικά των σωμάτων ασφαλείας.

Έπειτα, έχει αρχίσει το τελευταίο διάστημα να κάνει συστηματικά ανοίγματα και να συνομιλεί με τον κόσμο των επιχειρήσεων, για να τον πείσει οι προθέσεις του δεν είναι να κάνει τα πράγματα για τις επιχειρήσεις χειρότερα.

Όπως αναφέρει ρεπορτάζ των Financial Times τους τελευταίους μήνες ο Ζορντάν Μπαρντελά που προαλείφεται για πρωθυπουργός εάν πάρει η Άκρα Δεξιά την πλειοψηφία στις εκλογές της 30^ης Ιουνίου 2024, έχει αρχίσει να κάνει συναντήσεις με ηγέτες επιχειρήσεων για να τους προσελκύσει.

Για τον επιχειρηματικό κόσμο μια νίκη της Αριστεράς είναι ακόμη χειρότερη

Ο υποψήφιος της Άκροδεξιάς για την πρωθυπουργία της Γαλλίας, Ζορντάν Μπαρντελά

Την ίδια στιγμή φαίνεται πως ένα τμήμα του γαλλικού επιχειρηματικού κόσμου έχει αρχίσει να βλέπει την Άκρα Δεξιά με πιο θετικό βλέμμα. Και η βασική αιτία είναι μία: για τους εκπροσώπους των μεγάλων γαλλικών επιχειρήσεων, η προοπτική να κερδίσει τις εκλογές το «Νέο Λαϊκό Μέτωπο», δηλαδή η συμμαχία των κομμάτων της Αριστεράς, φαντάζει ακόμη χειρότερη.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα των Financial Times «τέσσερα ανώτερα στελέχη και τραπεζίτες δήλωσαν στους Financial Times ότι η Αριστερά – η οποία σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις είναι το ισχυρότερο μπλοκ που ανταγωνίζεται τη Λεπέν – θα ήταν ακόμη χειρότερη για τις επιχειρήσεις από τις μη χρηματοδοτούμενες φοροελαφρύνσεις και τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές του Εθνικού Συναγερμού». Αντίστοιχα, ένα άλλο στέλεχος επιχειρήσεων δήλωσε στους Financial Times ότι «εάν μου λέγατε πριν από δύο εβδομάδες ότι ο επιχειρηματικός κόσμος θα υποστήριζε το RN [Εθνικός Συναγερμός] και δεν θα υπολόγιζε τον [πρόεδρο Εμανουέλ] Μακρόν, δεν θα το πίστευα», για να υπογραμμίσει ότι ο επιχειρηματικός κόσμος είναι αντιμέτωπος με ένα τοπίο όπου για να αποφύγει τις υποτίθεται «αντικαπιταλιστικές» πολιτικές της Αριστεράς, πρέπει να κάνει συμμαχίες ακόμη και με την Άκρα Δεξιά.

Είναι αλήθεια ότι ο επιχειρηματικός κόσμος θεωρεί το οικονομικό πρόγραμμα της Αριστεράς ως «απαράδεκτο» και ισοδύναμο με «έξοδο από τον καπιταλισμό», εάν κρίνουμε από όσα δήλωσαν επιχειρηματίες στους Financial Times. Και αυτό παρότι η Αριστερά έχει προσπαθήσει να παρουσιάσει ως πιο υπεύθυνο το πρόγραμμά στο βαθμό που οι αυξήσεις δαπανών που προτείνει καλύπτονται από την αύξηση της φορολογίας.

Από την άλλη, η Άκρα Δεξιά επιμένει σε μια «δημιουργική ασάφεια». Ο Εθνικός Συναγερμός δεν έχει ανακοινώσει ένα πλήρες οικονομικό πρόγραμμα, ενώ η Μαρίν Λεπέν δήλωσε την Κυριακή στην εφημερίδα Figaro ότι «οι χρηματοικονομικές αγορές δεν κατανοούν πραγματικά το σχέδιο του Εθνικού Συναγερμού. Έχουν ακούει μόνο την καρικατούρα του σχεδίου μας. Όταν διαβάσουν γι’ αυτό, θα το βρουν αρκετά λογικό».

Βεβαίως, στο βαθμό που η γαλλική οικονομία είναι πλήρως ενταγμένη στην ευρωζώνη και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, είναι σαφές ότι και τα περιθώρια μεγάλων ανατροπών πολιτικής περιορίζονται. Όπως υπογράμμισε ένας επενδυτικός τραπεζίτης στο περιοδικό L’Express: «σε μια ιστορική ειρωνεία το ευρώ θα αποτελέσει μηχανισμό οικονομικής ανοσίας απέναντι στον αντίκτυπο που θα έχει είτε η Αριστερά είτε η Άκρα Δεξιά».