Γιατί ξεχάστηκε τόσο γρήγορα η ήττα της ΝΔ;

Το γεγονός ότι έχασαν όλοι στις ευρωεκλογές, πλην των ακροδεξιών σχημάτων είναι γνωστό. Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, κανένα από τα κόμματα του δημοκρατικού χώρου δεν μπορεί να αισθάνεται ικανοποίηση από το αποτέλεσμα.

Η ΝΔ έχασε 13 μονάδες. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ άλλες τρεις. Το ΠΑΣΟΚ τσίμπησε προς τα πάνω, η ηγεσία του όμως κατηγορείται ότι απέτυχε επειδή δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη. Το ΚΚΕ παραμένει στον δικό του κόσμο, αποτελεί μια κατηγορία από μόνο του και ουδεμία σχέση επιθυμεί να έχει με τα υπόλοιπα προοδευτικά κόμματα. Το ΜέΡΑ 25 κινείται πάνω κάτω στην ίδια λογική, ενώ η Νέα Αριστερά έπεσε πολύ πιο κάτω από τον πήχη που είχε θέσει.

Κι όμως, σήμερα αυτό που κυριαρχεί στην επικαιρότητα είναι το ζήτημα της ανασύνθεσης του λεγόμενου κεντροαριστερού χώρου με τους υποστηρικτές της να λένε πως μόνο έτσι θα ηττηθεί ο Μητσοτάκης. Ένας Μητσοτάκης η ήττα του οποίου δείχνει να έχει ξεχαστεί μόλις 10 μέρες μετά τις κάλπες.

Όσο κι αν η πραγματικότητα λέει ότι η Ν.Δ. ήρθε πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές και με σχετική άνεση από τον δεύτερο, η αλήθεια είναι πως τίποτε δεν είναι το ίδιο από το βράδυ της 9ης Ιουνίου. Δεν είναι λίγο πράγμα να βρίσκεσαι με ποσοστό που δεν έχει πλέον το 4 μπροστά, ούτε καν το 3, αλλά το 2, κι όλα αυτά να συμβαίνουν ένα μόλις χρόνο μετά τη θριαμβευτική επικράτησή σου στις εθνικές εκλογές.

Η κατηφόρα

Η πολιτική ανάλυση λέει πως δύσκολα ένα κόμμα εξουσίας επανέρχεται στα προηγούμενα επίπεδα από τη στιγμή που αρχίζει η κατηφόρα του στις μετρήσεις. Η ΝΔ κυβερνά ήδη πέντε χρόνια, η κόπωση είναι δεδομένη, η φθορά των στελεχών φωνάζει από παντού. Όταν μάλιστα στον ανασχηματισμό ανακυκλώνεις πάνω κάτω τα ίδια πρόσωπα, αυτό σημαίνει ότι τα όριά σου είναι δεδομένα. Έχεις πιάσει ταβάνι. Πρέπει να αναζητήσεις άλλους άσους από το μανίκι, αν πραγματικά τους διαθέτεις.

Η κυβέρνηση επιχείρησε να δείξει ένα φιλολαϊκό πρόσωπο ανακοινώνοντας φορολογία στα υπερκέρδη των διυλιστηρίων από την οποία προσδοκά ένα ποσό της τάξης 250 εκατ. ευρώ που προτίθεται να διανείμει στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, μάλλον τα Χριστούγεννα. Θα είναι κάτι σαν μποναμάς, ένα επίδομα της τάξης των 200-300 ευρώ απ’ αυτά που έχουν δοθεί και στο παρελθόν. Την ίδια ώρα διατηρείται η μόνιμη μείωση του ΦΠΑ στα ταξί και στον καφέ (μόνο όμως στην περίπτωση του delivery).

Λύνει αυτά τα μέτρα το πρόβλημα; Η απάντηση είναι όχι. Με τετριμμένα μέτρα «φιλανθρωπίας» όπως τα επιδόματα μια φορά το χρόνο, δεν αντιμετωπίζεται το τεράστιο ζήτημα της ακρίβειας που βιώνουν οι καταναλωτές. Δεν αλλάζει η ζωή τους.

Στη συνέντευξη που έδωσε στον Νίκο Χατζηνικολάου στον Real FM ο πρωθυπουργός έκανε και πάλι κάποιες γενικόλογες αναφορές για την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Τα όποια αποτελέσματα, όπως είπε, θα τα δούμε σε δύο-τρεις μήνες, καλό Φθινόπωρο δηλαδή, όταν θα αρχίζει δειλά, δειλά εκ νέου η κουβέντα για την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης στα νοικοκυριά. Έως τότε η ΝΔ ίσως να μην έχει καταφέρει να ανακάμψει δημοσκοπικά. Ας μην ξεχνάμε ότι σε λίγο αρχίζουν τα «μπάνια του λαού» και οι τιμές σε καταλύματα και τουριστικές υπηρεσίες είναι πιο ακριβές από πέρυσι.

Δεν πείθει

Το πρόβλημα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ότι δεν πείθει πλέον. Η πλειονότητα της κοινωνίας γνωρίζει καλά πως είτε δεν μπορεί, είτε δεν θέλει να ελέγξει τα μεγάλα συμφέροντα, την αισχροκέρδεια, να τιθασεύσει την αγορά. Αν το 2023 εξελέγη επειδή ήταν ο καλύτερος «διαχειριστής», μάλλον πρέπει να βρει καινούργιο αφήγημα. Πολιτικά, η επικράτησή του είναι περισσότερο αποτέλεσμα της ανικανότητας των πολιτικών του αντιπάλων να τον κοντράρουν στα ίσια, παρά στη δική του αξία.

Παρ’ όλα αυτά στην μιντιακή ατζέντα δεν κυριαρχεί αυτό το θέμα, αλλά πόσοι αμφισβητούν τον Ανδρουλάκη και πώς περνάει ο Στέφανος Κασσελάκης στο ταξίδι του στις ΗΠΑ.

Όσο λοιπόν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ΠΑΣΟΚ ασχολούνται με τη δική τους επόμενη μέρα (μαζί ή χώρια θα φανεί στη συνέχεια) ή με τα εσωκομματικά ψυχολογικά τους ζητήματα, τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα τρίβει τα χέρια του με ικανοποίηση, γνωρίζοντας πως στους τυφλούς πάντα βασιλεύει ο μονόφθαλμος.

Επειδή ωστόσο η ζωή απεχθάνεται το οποιοδήποτε κενό, η ασυλία του πρωθυπουργού δεν πρόκειται να κρατήσει για πάντα. Το 28% εύκολα μπορεί να γίνει 25 ή και 23. Ειδικά αν συνεχίζει στο ίδιο πολιτικό μοτίβο, το οποίο ήδη έχει αποδοκιμάσει η κοινωνία. Εξάλλου για να είμαστε και δίκαιοι είναι και η μοναδική που κάνει αντιπολίτευση σε αυτή τη χώρα.