Ποτέ δεν μοιάζει εύκολο να αντιμετωπίσεις την Ελβετία. Κυρίως γιατί δεν γνωρίζεις τι ακριβώς ομάδα κατεβάζει κάθε φορά. Υποτιμάς τους ποδοσφαιριστές της γιατί όντως στην ενδεκάδα δεν βρίσκεις το ηχηρό όνομα ούτε κάποιον παίκτη έτοιμο για βαρύγδουπη μεταγραφή.

Κι όμως, η Ελβετία βρίσκει πάντα τον τρόπο να μπαίνει στην αίθουσα του πάρτι. Είτε σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος είτε στα τελικά του Μουντιάλ. Μολονότι δεν πάει ποτέ έως το τέρμα, συχνά πυκνά κάνει τους αντιπάλους να αγκομαχούν έως ότου την πετάξουν έξω στα πέναλτι ή έστω στην παράταση. Κοινώς, αν «μετρήσεις» λάθος τους Ελβετούς, έμπλεξες.

Παραλίγο η συγκεκριμένη ιστορία να επαναληφθεί και το βράδυ της Κυριακής. Η Γερμανία με το «δύο στα δύο» στις αποσκευές της, περίμενε ένα άνετο ενενηντάλεπτο, αν όχι νίκη, σίγουρα εύκολη ισοπαλία και άρα ένα συγκεκριμένο μονοπάτι που θα ερχόταν από την πρωτιά στον όμιλο και κατά τα ψέματα, αυτό είχαν καιρό τώρα στο νου τους οι διοργανωτές.

Τι είδαμε, αντίθετα; Την Ελβετία να αγγίζει την ίσως μεγαλύτερη έως τώρα έκπληξη του Euro. Γιατί αν δεν δεχόταν την ισοφάριση (1-1) στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων, τότε τα ζευγαρώματα στη συνέχεια θα ήταν εντελώς διαφορετικά σε σχέση με όσα είχαν υπολογίσει οι αρμόδιοι.

Οι γείτονες των Γερμανών, κανένα πρόβλημα δεν είχαν να κοιτάξουν στα μάτια τους αντιπάλους τους. Εχει την εξήγησή του αυτό. Σε ποσοστό άνω του 50% η Ελβετία είναι μια ομάδα με ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται ή έχουν αγωνιστεί στη Μπουντεσλίγκα, άρα γνωρίζουν πώς να …κουμαντάρουν τους αντιπάλους και βέβαια αντιλαμβάνονται πλήρως το παιχνίδι τους.

Ο γκολκίπερ Ζόμερ, με εξαίρεση ένα γκολ που δέχθηκε και ορθά δεν μέτρησε γιατί είχε προηγηθεί φάουλ του Μουσιάλα, σε πλείστες περιπτώσεις θύμισε τον εξαιρετικό «άσο» για εννιά (!) χρόνια της Γκλάντμπαχ.

Ο Ακανζί, ένας στόπερ όντως αξιόπιστος, πέρασε μια τετραετία στη Ντόρτμουντ προτού πάρει τον δρόμο για το Μάντσεστερ και τη Σίτι. Ο αριστερός αμυντικός Ροντρίγκεζ, πριν από την Ιταλία που τώρα αγωνίζεται, θήτευσε στη Βόλσφμπουργκ.

Στη Μάιντζ βρίσκεται ο δεξιός ακραίος Βίντμερ, ο δε κάπτεν της ομάδας, ο πολύς Ξάκα, δεν χρειάζεται συστάσεις για τα όσα έκανε με Γκλάνμπαχ και τώρα με Λεβερκούζεν. Και ο Εμπολό, γκολτζής με τη Σάλκε και τη Γκλάντμπαχ και στη συνέχεια μεταγραφή στη Μονακό.

Συμπέρασμα: οι Γερμανοί ποντάρουν σε ποδοσφαιριστές από την Ελβετία. Προσαρμόζονται εύκολα. Τους δίνουν την ευκαιρία, προφανώς γιατί κοστίζουν και λιγότερο. Τους εκπαιδεύουν στο υψηλότερο επίπεδο και σε συνθήκες κορυφαίου επαγγελματισμού.

Αλλά όταν τους βρίσκουν απέναντί τους, μάλλον δεν αποτελούν και τον ευκολότερο αντίπαλο που θα γινόταν να βρουν. Αφήστε που εν τέλει προκαλούν και τον εκνευρισμό, την κατάθεση παραπόνων για τη διαιτησία από τον Νάγκελσμαν, τον τεχνικό της Γερμανίας!

Headlines