Το 1993, η Tee A Corinne έγραψε ότι ήταν «κοντά στο να δώσει ένα τέλος στην ενασχόληση με τις ερωτικές εικόνες».
Η Corinne ήταν καλλιτέχνις πολυμέσων, ακτιβίστρια, φωτογράφος και συγγραφέας ερωτικών και αυτοβιογραφικών έργων.
Μεγάλο μέρος της δουλειάς της περιελάμβανε αυτό που αποκαλούσε «εικόνες των χειλέων και εικόνες γυναικών που κάνουν έρωτα με άλλες γυναίκες ή με τον εαυτό τους».
«Τη δεκαετία του 1970», λέει η Φλιντ, «ήταν ακόμη πολύ επικίνδυνο για τους ανθρώπους να δημιουργούν σεξουαλικά έργα που απεικόνιζαν σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Οι queer γυναίκες ήταν εντελώς παράνομες σε μια ετεροκανονική κοινωνία»
Μετά από τρεις δεκαετίες, ωστόσο, σκεφτόταν να προχωρήσει. «Το έχω σκεφτεί αυτό και στο παρελθόν, αλλά άλλαξα γνώμη», έγραψε.
«Γιατί; Επειδή κανείς άλλος δεν έφτιαχνε τις εικόνες που ήθελα να δω».
Οι εικόνες που δημιούργησε η Corinne, εν μέρει επειδή κανείς άλλος δεν το έκανε, παραμένουν εξαιρετικές, αναζωογονητικές και ήσυχα ριζοσπαστικές.
Πολλές από τις φωτογραφίες τραβήχτηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 σε ένα λεσβιακό κοινόβιο στο Όρεγκον, στο οποίο η Corinne είχε μετακομίσει από το Σαν Φρανσίσκο κατά τη διάρκεια μιας περιόδου βαριάς κατάθλιψης.
Εκεί, βοήθησε να διευκολυνθούν τα retreats που ονομάζονταν ovulars φεμινιστικής φωτογραφίας («ovular» αντί για «σεμινάριο», το οποίο μοιράζεται μια ετυμολογική αφετηρία με τη λέξη «σπέρμα»).
«Δεν είχα ακούσει ποτέ για την Tee Corinne»
Τα έργα της απεικονίζουν γυναίκες γυμνές, ντυμένες ή ημίγυμνες, να εργάζονται, να χορεύουν, να χτίζουν, να κάνουν τέχνη, να κάνουν σεξ και να βρίσκονται στη φύση. Αποτυπώνουν μια μοναδική στιγμή: τη διασταύρωση των κοινοτήτων back-to-the-land (κοινώς επιστροφή στη φύση) του φεμινισμού του δεύτερου κύματος και του γυναικείου κινήματος και του πρώιμου ακτιβισμού για τα δικαιώματα των γκέι ατόμων.
Οι επικρίσεις που ασκούνται στον φεμινισμό του δεύτερου κύματος αφορούν συνήθως την εστίασή του στις λευκές, ετεροφυλόφιλες γυναίκες της μεσαίας τάξης. Το αξιοσημείωτο στο έργο της Corinne είναι ότι φαίνεται ενστικτωδώς διαθεματικό, πολύ πριν γίνει ευρύτερα κατανοητή μια τέτοια έννοια
Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτό είναι το πρώτο βιβλίο που δημοσιεύεται για την Corinne, η οποία πέθανε το 2006 από καρκίνο του ήπατος, σε ηλικία 62 ετών. «Δεν είχα ακούσει ποτέ για την Tee Corinne», λέει η Σαρλότ Φλιντ, εκδότρια του A Forest Fire Between Us, ενός νέου βιβλίου που συγκεντρώνει μέρος του σημαντικού έργου της Corinne και τα εφήμερα που το περιβάλλουν.
Μια τυχαία συνάντηση με μια εικόνα την έφερε στη χαρισματική τροχιά της Corinne. Βρισκόταν στη Φεμινιστική Βιβλιοθήκη του Λονδίνου όταν έπεσε πάνω σε μια εξωπραγματική φωτογραφία στην οποία τα γυναικεία σώματα σχηματίζουν ένα αφηρημένο, καλειδοσκοπικό μοτίβο.
«Ξέρετε πώς είναι όταν βλέπετε μια εικόνα και δεν μπορείτε να την τοποθετήσετε» ρώτησε με διάθεση ρητορική η Flint μιλώντας στον Guardian και την δημοσιογράφο Rebecca Nicholson. «Δεν υπήρχε περίπτωση να σου πω αν ήταν από τη δεκαετία του ’30 ή αν ήταν ολοκαίνουργια».
Αποδείχθηκε ότι ήταν από την αυτοεκδοθείσα συλλογή της Corinne του 1982, Yantras of Womanlove.
Σεξ και οικειότητα μεταξύ γυναικών
Δεν πέρασε πολύς καιρός πριν η Φλιντ «εισέλθει στη σκουληκότρυπα» της έρευνας, αφού ανακάλυψε ότι το Πανεπιστήμιο του Όρεγκον κατέχει ένα σημαντικό αρχείο.
«Ήμουν εντελώς γοητευμένη», λέει. Όταν ανακάλυψε εκείνη την πρώτη φωτογραφία, πριν από πέντε χρόνια, η Φλιντ ήταν επιμελήτρια, πρώτα στο Barbican και αργότερα στο Hayward, και οι δύο γκαλερί στο Λονδίνο. Αρχικά σχεδίαζε μια έκθεση, αλλά έφτασε η πανδημία.
«Σκεφτόμουν συνεχώς: «Κάτι θα βγει από αυτό» – επειδή είναι πολύ εκπληκτικό άτομο, το έργο της είναι καταπληκτικό». Έτσι συνέχισε την έρευνά της. Το A Forest Fire Between Us είναι το αποτέλεσμα αυτού του μόχθου.
Η Corinne γεννήθηκε ως Linda Tee Athelston Cutchin στη Φλόριντα το 1943. Μεγαλωμένη από τη μητέρα της και τον πατριό της, κατέγραψε αργότερα τη δύσκολη ανατροφή της στο μικτό έργο Family: Growing Up in an Alcoholic Family.
Παντρεύτηκε έναν άνδρα μουσικό της φολκ τη δεκαετία του 1960, αλλά μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο και άρχισε να ανοίγεται το 1973. Μεγάλο μέρος του έργου της εξυμνεί το σεξ και την οικειότητα μεταξύ γυναικών.
Το απαγορευμένο;
Η Corinne σπάνια παρουσίαζε έργα της κατά τη διάρκεια της ζωής της. «Τη δεκαετία του 1970», λέει η Φλιντ, «ήταν ακόμη πολύ επικίνδυνο για τους ανθρώπους να δημιουργούν σεξουαλικά έργα που απεικόνιζαν σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Οι queer γυναίκες ήταν εντελώς παράνομες σε μια ετεροκανονική κοινωνία».
Η Φλιντ υποδηλώνει ότι το έργο, το οποίο συχνά έπεφτε θύμα των αμερικανικών και ενίοτε διεθνών νόμων που απαγόρευαν τις σεξουαλικές εικόνες, ήταν «ίσως λίγο υπερβολικά ριζοσπαστικό. Ο κόσμος δεν ένιωθε άνετα με αυτό. Οι χώροι δεν το πρόβαλαν».
Η Corinne στράφηκε στην αυτοέκδοση. «Περιέγραψε τα βιβλία ως φορητές γκαλερί με χάρτινους τοίχους», λέει η Φλιντ. Ακόμα και τότε, ήταν δύσκολο για εκείνη να εκτυπώσει τα βιβλία. «Τα τυπογραφεία δεν εξέδιδαν το υλικό. Ήταν μια πραγματικά δύσκολη μάχη».
Η Corinne υπέβαλε κάποτε μια εικόνα σε ένα περιοδικό, το οποίο την δέχτηκε για δημοσίευση. «Το περιοδικό πήγε στο τυπογραφείο και αρνήθηκε να την τυπώσει. Ήταν μια γυναίκα που έπεφτε πάνω στον σύντροφό της και το ονόμασαν ‘the lunchbox special’. Τόσο υποτιμητικό».
Ενστικτωδώς διαθεματικό
Οι επικρίσεις που ασκούνται στον φεμινισμό του δεύτερου κύματος αφορούν συνήθως την εστίασή του στις λευκές, ετεροφυλόφιλες γυναίκες της μεσαίας τάξης. Το αξιοσημείωτο στο έργο της Corinne είναι ότι φαίνεται ενστικτωδώς διαθεματικό, πολύ πριν γίνει ευρύτερα κατανοητή μια τέτοια έννοια.
Οι φωτογραφίες απεικονίζουν, λέει η Φλιντ, «γυναίκες όλων των έγχρωμων κοινοτήτων, μεγαλύτερα σώματα, γυναίκες με αναπηρίες, γυναίκες όλων των ηλικιών. Ήθελε πραγματικά να είναι η πραγματικότητα του πώς θα ήταν να είσαι μια queer γυναίκα που κάνει έρωτα με μια άλλη γυναίκα».
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο το έργο της Corinne μοιάζει τόσο ζωντανό σήμερα είναι ότι, με τις απεικονίσεις γυναικών που ζούσαν στο περιθώριο, αποτυπώνει μια περίοδο της ιστορίας που συχνά ξεχνιέται.
Η Φλιντ υποστηρίζει ότι, αρνούμενοι να τυπώσουν το έργο της, οι τυπογράφοι συνέβαλαν στην αποσιώπηση αυτής της ιστορίας. Επιστρέφει και πάλι στο αντίγραφό της Yantras of Womanlove.
«Ένας από τους λόγους που είναι τόσο κακής ποιότητας είναι ότι αρχικά επρόκειτο να τυπωθεί σε ένα τυπογραφείο. Η Tee το υπέγραψε και μετά αποφάσισαν ότι δεν θα το τυπώσουν λόγω του περιεχομένου. Το έστειλαν σε ένα διαφορετικό τυπογραφείο και δεν το τύπωσαν σωστά». Είναι σαφές ότι οι σελίδες καταρρέουν.
«Είναι απλά εκπληκτικό, ότι η απόφαση -ή όχι- να τυπωθεί κάτι είναι κυριολεκτικά συνυφασμένη με τον ιστό αυτού του βιβλίου», ανέφερε.
Ο Iwao Hakamata από την Ιαπωνία πέρασε περισσότερο από τη μισή ζωή του στην απομόνωση, περιμένοντας να εκτελεστεί για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε ποτέ
Η παράσταση «Στο Τσακ» θα παρουσιαστεί στις και 25 και 26 Δεκεμβρίου στο Radio City της Θεσσαλονίκης, ενώ από τις 16 Ιανουαρίου θα μεταφερθεί στο Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης στην Αθήνα.
