Όσα ποτέ δεν είπαμε…

Μεταξύ μας: Το είχε αποφασίσει από… πέρσι τέτοια εποχή. Μια χρονιά και πίσω στη Βαλένθια για τη Λεβάντε. Για να «παίξω ξανά για εκείνη πριν γίνω γέρος». Ναι, το είχε σε «κουτάκια» στο μυαλό του ο Βιθέντε Ιμπόρα. Όλα υπολογισμένα, όπως χρόνια τώρα κάθε του βήμα στα τετραγωνικά της μεσαίας γραμμής. Που να ήξερε όμως τι μυστήριο τρένο είναι ο… Ολυμπιακός. Και πόσα μάτια είπαν αντίο «δακρυσμένα» αποχαιρετώντας το μεγάλο λιμάνι.

«Δεν είναι ότι δεν θέλω να συνεχίσω να παίζω στον Ολυμπιακό, είναι ότι τώρα η καρδιά μου ζητάει κάτι άλλο» προσπάθησε να εξηγήσει». Όχι στους άλλους. Στον εαυτό του που μέρες τώρα τον έβαλε στα δύσκολα. «Να μείνει ή να φύγει»… Έπρεπε να δώσει μια απάντηση σε εκείνους που έχουν την ευθύνη του σχεδιασμού. Το έκανε πρώτα ιδιωτικά και έπειτα δημόσια. Φεύγει αλλά αφήνει πίσω, ένα κομμάτι της καρδιάς του…

Όπως αφήνει και ένα κομμάτι της κουλτούρας του, προίκα για τα αποδυτήρια. Με το ίδιο χαμόγελο είτε έπαιζε, είτε όχι. Ο πρώτος που έβγαινε στο γήπεδο για προπόνηση. Ο πρώτος που ήταν πλάι στους συμπαίκτες του. Για να χαρεί με τη χαρά τους. Για να τους στηρίξει στα δύσκολα. Δίπλα στον Παναγιώτη Ρέτσο όταν μια σειρά από προσωπικά λάθη έβαλαν δύσκολα στον Έλληνα αμυντικό. Δίπλα στον Σαντιάγκο Έσε όλο τον χρόνο για να μοιραστεί μαζί του ιδέες από εκείνες που ο Αργεντινός ίσως να έκανε δικές του στην πορεία. Κύριος. Με εκείνην την ταπεινότητα που αποτελεί σήμα κατατεθέν των πραγματικά σπουδαίων…

Έχει μεγάλη σημασία για τη λειτουργία του γκρουπ, η παρουσία τέτοιων προσώπων. Ο Ολυμπιακός που αφήσαμε πίσω στο ξημέρωμα της 30ης του Μάη, είχε Βιθέντε Ιμπόρα, είχε Γιουσέφ Ελ Αραμπί αρχηγό πλάι στον αρχηγό Κώστα Φορτούνη. «Κόλλα» το λένε εκείνοι που ξέρουν. Και δεν προκαλεί εντύπωση πως ο πολύπειρος Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, έχει κατά νου καιρό τώρα έναν σαν εκείνους. Τον Ντάνι Γκαρσία που μόλις έκλεισε τον κύκλο του πλάι στον Ερνέστο Βαλβέρδε.  Αρχηγός και αυτός…

Και κάπως έτσι η ιστορία για τον Βιθέντε Ιμπόρα έγραψε όλα και όλα 30 ματς σε φόντο Ερυθρόλευκο. Έγραψε όμως ότι ο 36χρονος επιβεβαιωμένα διατηρεί εκείνο το χαρακτηριστικό άγγιγμα του Μήδα: 5ο ευρωπαϊκό τρόπαιο στο ράφι του, με τρίτη διαφορετική ομάδα. Και πως το είπε τότε πριν από την Άστον Βίλα του –δικού του- Ουνάι Έμερι; Τα έδινε όλα τα Europa League που κέρδισε με τη Σεβίλλη και τη Βιγιαρεάλ για το Conference League που θα έβαζε φωτιά στο λιμάνι και τον Ολυμπιακό. Αν δεν το πίστευε εκείνος πως θα το πίστευαν και οι άλλοι;

ΥΓ Η μισή φωτογραφία είναι στο φινάλε του τελικού. Η άλλη μισή όμως στο φινάλε ημιτελικού με το «Καραϊσκάκης» να καίγεται. Και μάλλον δεν χρειάζεται… λεζάντα.