Ο Σπανούλης χρωστάει ένα μεγάλο σουτ

Από το χέρι του Βασίλη Σπανούλη έφυγε η μπάλα σχεδόν σε νεκρό χρόνο. Για δευτερόλεπτα εκείνο το βράδυ της 20ης Αυγούστου 2008 στο Πεκίνο δεν άκουγες το παραμικρό. Όλοι κρατούσαν την ανάσα τους, ακόμα και ο μεγάλος Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα που είχε βρεθεί στο κλειστό ολυμπιακό γυμναστήριο του Πεκίνου.

Η μπάλα βρήκε σίδερο και η χρυσή ολυμπιονίκης του 2004 στην Αθήνα, Αργεντινή πανηγύρισε τη νίκη πρόκριση (80-78) σε μια ακόμα τετράδα Ολυμπιακών Αγώνων αφήνοντας την Εθνική μας όπως και το 2004 εκτός της ζώνης των μεταλλίων και στην 5η θέση στους αγώνες του 2008.

Η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη είχε φτάσει σε απόσταση βολής με το μεγάλο καλάθι του Παναγιώτη Βασιλόπουλου (80-78 στα 30’’ πριν τη λήξη) και μετά το άστοχο τρίποντο του Μανού Τζινόμπιλι είχαμε το τελευταίο σουτ που το πήρε ο Kill Bill, ο οποίος είχε κάνει ντεμπούτο στην Εθνική σε μεγάλη διοργάνωση τέσσερα χρόνια αργότερα στην Αθήνα και πάλι σε Ολυμπιακούς Αγώνες έχοντας βιώσει και τότε τον αποκλεισμό στα προημιτελικά από την Αργεντινή (69-64) η οποία στη συνέχεια έφτασε μέχρι το χρυσό μετάλλιο στο ΟΑΚΑ κερδίζοντας τις ΗΠΑ στον ημιτελικό σταματώντας την κυριαρχία της στα χρυσά και την Ιταλία στον τελικό.

Όταν τελείωσε ο προημιτελικός με την Αργεντινή το 2004, ο Παναγιώτης Γιαννάκης είχε πει προφητικά:

«Η Ελλάδα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Ο κόσμος ήταν το μεγάλο κέρδος για το ελληνικό μπάσκετ και εγώ αυτό θα κρατήσω από το Ολυμπιακό τουρνουά, όταν πάω σπίτι μου.
Την ομάδα την πήρα 40 ημέρες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πιστεύω σε όλα τα παιδιά, αλλά όλα γίνονται με μέτρο. Δεν είναι θαύμα να πετάς, αλλά να περπατάς στη γη. Εμείς θέλουμε να περπατάμε στη γη. Το ελληνικό μπάσκετ έχει μέλλον, επίπεδο και δυνατότητες να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης και του κόσμου».

Ένα χρόνο αργότερα οδηγούσε την Εθνική στην κορυφή της Ευρώπης στο Βελιγράδι (2005) και δύο χρόνια αργότερα στο δεύτερο σκαλί του παγκόσμιου βάθρου (2006) χάνοντας στον τελικό από την Ισπανία αλλά έχοντας αποκλείσει την πανίσχυρη ομάδα των ΗΠΑ στον ημιτελικό.

Και όμως ο προημιτελικός με την Αργεντινή το 2008 είχε μείνει στο μυαλό όλων και κυρίως στου Βασίλη Σπανούλη.

«Τι μου το θυμίζεις τώρα, μας είχε στοιχίσει πολύ αυτό το χαμένο σουτ και θέλαμε τόσο πολύ ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες» τόνισε τις προάλλες στη media day ο ομοσπονδιακός τεχνικός (πλέον) της Εθνικής όταν του θύμισαν αυτό το παιχνίδι.

Από το χέρι του κρίθηκε τότε σε μεγάλο βαθμό η μη πρόκριση στα ημιτελικά του Ολυμπιακού τουρνουά, από το δικό του χέρι (ως προπονητή πλέον) θα κριθεί σε ένα fast track τουρνουά πέντε ημερών εάν η Εθνική ομάδα επιστρέψει – μετά το 2008 και το Πεκίνο – και πάλι σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Στη μακρινή Βενεζουέλα το 2012 σε προολυμπιακό αυτή τη φορά, πάλι από το χέρι του Βασίλη Σπανούλη θα κρινόταν η συνέχεια της Εθνικής στο δρόμο προς τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Με το σκορ στο 80-79 υπέρ της Νιγηρίας ο Kill Bill πήρε το τελευταίο σουτ (για 3 πόντους) το φάουλ που του έγινε δεν σφυρίχτηκε ποτέ και έτσι οι Νιγηριανοί είχαν περάσει στα ημιτελικά και αργότερα πήραν και το εισιτήριο της πρόκρισης για το Λονδίνο ! Η Ελλάδα του Ηλία Ζούρου επέστρεφε και πάλι χωρίς το ολυμπιακό εισιτήριο στην πατρίδα.

Ο Βασίλης Σπανούλης θέλει – και μπορεί – πλέον από άλλο πόστο όχι απλά να οδηγήσει την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά και γιατί όχι και σε ένα ολυμπιακό μετάλλιο που λείπει τόσο πολύ από τη συλλογή μιας από τις κορυφαίες Εθνικές ομάδες του παγκόσμιου μπάσκετ που έχει στην κατοχή της 5 μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ (χρυσά 1987, 2005, ασημένιο 1989, χάλκινα 1949, 2009) και 1 (ασημένιο το 2006) σε Μουντομπάσκετ καθώς και αρκετές 4ες θέσεις και στις δύο διοργανώσεις αλλά ποτέ δεν έχει μπει στην τετράδα Ολυμπιακών Αγώνων.

Αυτή τη φορά ελπίζει να μην κριθεί η πρόκριση και αργότερα ένα μετάλλιο στο τελευταίο σούτ.