Ποιος θα περίμενε, λίγο πριν τις γαλλικές εκλογές, ότι ένας τολμηρός γαλλοεβραίος κυνηγός Ναζί ή ένας διακεκριμένος γαλλοεεβραίος φιλόσοφος θα στήριζαν το κόμμα που ίδρυσε ο άνθρωπος που στήριξε το καθεστώς που εξόντωσε τους γαλλοεβραίους στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου;

Τι συμβαίνει, λοιπόν, με την εβραϊκή κοινότητα στη Γαλλία;

Πρόσφατα, ο γηραιός κυνηγός Ναζί Σερζ Κλαρσφέλντ, δήλωσε ότι η Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν, είχε «εξελιχθεί» και τώρα «υποστηρίζει τους Εβραίους».

Ενώ το 2022 έλεγε «όχι στη Λεπέν, την κόρη του ρατσισμού και του αντισημιτισμού», το φθινόπωρο του 2023 χαρακτήρισε την πορεία της Εθνικής Συσπείρωσης κατά του αντισημιτισμού, αξιοσέβαστη.

Την ίδια στιγμή, ο σημαντικός Γάλλος Εβραίος διανοούμενος Αλέν Φινκιελκρό, ομολόγησε ότι για να αποτραπεί η εξάπλωση του αντισημιτισμού, μπορεί να «αναγκαστεί» να ψηφίσει υπέρ της Εθνικής Συσπείρωσης. Η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι Γάλλοι Εβραίοι είναι «σπαρακτική», ανέφερε.

Πρώτη η Εθνική Συσπείρωση

Για την ιστορία, λοιπόν, η Εθνική Συσπείρωση, αποτελεί μετονομασία –μετεξέλιξη- του Εθνικού Μετώπου, το κόμμα που είχαν ιδρύσει τη δεκαετία του 1980 ο πατέρας της Μαρίν Λε Πεν, ο Ζαν-Μαρί Λε Πεν με τον συνεργάτη του Πιερ Μπουσκέ. Ο μεν πρώτος ήταν αρνητής του Ολοκαυτώματος και αντισημίτης, ενώ ο Μπουσκέ είχε υπηρετήσει στη γαλλική 33η Μεραρχία Γρεναδιέρων SS «Καρλομάγνος». Για να γίνει κάποιος δεκτός στη εξαιρετικά σκληροπυρηνική μονάδα έπρεπε να ήταν «καθαρόαιμος», δηλαδή να μην έχει καθόλου εβραϊκό αίμα.

Σήμερα, ο λόγος που διακεκριμένα μέλη –και όχι μόνο- της εβραϊκής κοινότητας προτιμούν την ακροδεξιά είναι η αντίθεση τη γαλλικής αριστεράς στα εγκλήματα του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας.

Σε πρόσφατη δημοσκόπηση, το γαλλικό ακροδεξιό κόμμα «Εθνική Συσπείρωση» αύξησε το ποσοστό του συγκεντρώνοντας σχεδόν το 37% των ψήφων, ενώ το Νέο Λαϊκό Μέτωπο -ο αριστερός συνασπισμός -που αποτελείται από την Ανυπότακτη Γαλλία, το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, τους Οικολόγους και το Σοσιαλιστικό Κόμμα- βρίσκεται στο 30%.

Αυτή η εκπληκτική δημοσκοπική θέση της ακροδεξιάς χαροποιεί πολλούς γαλλοεβραίους.

«Ως Εβραίος, θα έπρεπε να ντρέπεσαι για τον εαυτό σου!»

Πολλοί εβραίοι πριμοδοτούν την ακροδεξιά, επειδή η αριστερά δεν δικαιώνει το Ισραήλ.

Για παράδειγμα, όταν η βοευλευτής της Ανυπότακτης Γαλλίας, Ντανιέλ Ομπονό χαρακτήρισε τη Χαμάς «κίνημα αντίστασης», προκάλεσε την οργή πολλών εβραίων.

Τον Νοέμβριο ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν, ηγέτης της Λαϊκής Συσπείρωσης, εκνεύρισε μεγάλα τμήματα ψηφοφόρων επειδή αρνήθηκε να συμμετάσχει σε πορεία υπέρ του Ισραήλ -η οποία χαρακτηρίστηκε αντισημιτική- στην οποία ήταν και η Λε Πεν.

Πρόσφατα μια γαλλοεβραία, επιτέθηκε στον Γάλλο ευρωβουλευτή, στέλεχος του Νέου Λαϊκού Μετώπου και απόγονο σιωνιστικής οικογένειας Ραφαέλ Κλούγκσμαν  στη διάρκεια προεκλογικής εκστρατείας στη Μασσαλία επειδή συμμετέχει στον αριστερό συνασπισμό: «Ως Εβραίος, θα έπρεπε να ντρέπεσαι για τον εαυτό σου!» Στη συνέχεια σημείωσε την ειρωνεία ότι οι Εβραίοι κάνουν τώρα αυτό που έκαναν πάντα οι αντισημίτες: «Μου έβλαψαν το όνομα και την καταγωγή μου».

Πολλοί γαλλοεβραίοι έχουν γοητευτεί και πειστεί από τον μεγάλο ελιγμό της κόρης Λεπέν μετά το 2011, να δώσει έμφαση στην αναγνώριση του Ολοκαυτώματος, υποστηρίζοντας τους εβραίους και το Ισραήλ και μετονομάζοντας το κόμμα. Ακόμα και Σερζ Κλαρσφέλντ πείστηκε θεωρώντας μάλιστα ο ίδιος την Ανυπόκτακτη Γαλλία ένα «αποφασιστικά αντιεβραϊκό κόμμα», προτρέποντας έτσι τους γαλλοεβραίους να το ρίξουν δαγκωτό προέτρεψε τους Γάλλους Εβραίους να ψηφίσουν το πρώτο.

Η δολοφονική επίθεση της Χαμάς και η άγρια απάντηση του Ισραήλ έχουν αντίκτυπο στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας με την Μαρίν Λεπέν να χρησιμοποιεί τα τραγικά γεγονότα για να φέρει πιο κοντά το ακροδεξιό κόμμα της στη mainstream δυτική θέση, την οποία βέβαια στηρίζουν εβραϊκές κοινότητες ταυτισμένες με την ισραηλινή πολιτική.

Φιλοεβραϊκή ακροδεξιά, άρα αποδεκτή

Έτσι, οι φιλοπαλαιστινιακές στάσεις μεγάλου μέρους της γαλλικής αριστεράς ήταν αρκετές για να σπρώξουν στην αγκαλιά της ακροδεξιάς πολλούς εβραίους.

Το ερώτημα όμως που αρνούνται να κάνουν ακόμα και άνθρωποι σαν τον Κλαρσφέλντ είναι ότι η -καθόλα σωστή- αναγνώριση του Ολοκαυτώματος από τη Λεπέν, άραγε σημαίνει ότι έχει απεκδυθεί του ευρύτερου ρατσισμού που διαπνέει το κόμμα της;

Η αποδοχή –επιτέλους- των Εβραίων από τη γαλλική ακροδεξιά, δεν σημαίνει ότι η τελευταία άρχισε να σέβεται ταυτόχρονα όλες τις ομάδες και κοινότητες στη Γαλλία.

Όποιος είναι εβραίος δεν σημαίνει ότι είναι καλός, γιατί στην πραγματικότητα έτσι δικαιώνεται η ναζιστική νοοτροπία, πως όλοι οι εβραίοι ήταν τρωκτικά και επικίνδυνοι. Η αδικία δεν έχει να κάνει με εθνικότητα η φύλο.

«Είναι αποκαρδιωτικό το γεγονός ότι τόσο θαυμαστές και εξέχουσες προσωπικότητες όπως ο Κλαρσφέλντ και ο Φινκιελκρό είναι τώρα πρόθυμοι να ψηφίσουν, ακόμα κι αν κρατούν τη μύτη τους, για ένα κόμμα του οποίου οι ιδεολογικές ρίζες είναι θαμμένες σε μολυσμένο χώμα από τον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό» παρατηρεί εύστοχα στο περιοδικό Foreign Policy ο καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Χιόυστον, Ρόμπερτ Ζαρέτσκι.

Συνεπώς, ο Ζαρέντσι πιστεύει ότι η προοπτική μιας κυβέρνησης του Νέου Λαϊκού Μετώπου που θα κυριαρχείται από την Ανυπότακτη Γαλλία έχει κάνει το αδύνατο δυνατό, να ακολουθήσουν οι Γαλλοεβραίοι την Εθνική Συσπείρωση.

Ίσως το πρόβλημα με πολλά μέλη της εβραϊκής κοινότητας να έχει μείνει ακόμα ανεπίλυτο ήδη από τα τραγικά γεγονότα της υπόθεσης Ντρέιφους.

Ενώ ο Γαλλοεβραίος λοχαγός Αλφρέδος Ντρέιφους είχε καταδικαστεί άδικα για προδοσία το 1894, η εβραϊκή ελίτ είχε προσφέρει βοήθεια και στον πραγματικό προδότη Φερδινάνδο Εστερχάζι που ήταν Εβραίος, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον αντισημιτικό Τύπο (Piers Paul, The Dreyfus Affair, 2012) τον οποίο εφοδίαζε με πληροφορίες.

Η αμφιλεγόμενη δράση του επισκιάστηκε από το επικίνδυνο «άλλοθι» της θρησκείας/καταγωγής.

Headlines