Εκλογές στη Γαλλία: Πώς ο «Γάλλος Μέρντοχ» έφερε την ακροδεξιά της Λεπέν στα πρόθυρα της εξουσίας

Τραβώντας τα νήματα από το παρασκήνιο με τον τρόπο του Ρούπερτ Μέρντοχ, ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας Βενσάν Μπολορέ έχει ενορχηστρώσει μια συμμαχία δεξιών αντιπάλων, που ενίσχυσαν καθοριστικά τις πιθανότητες νίκης του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού της Μαρίν Λεπέν στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές στην Γαλλία.

Όταν ο συντηρητικός ηγέτης Ερίκ Σιοτί σχεδίασε την απίθανη συμμαχία του με την Μαρίν Λεπέν, καταρρίπτοντας δεκαετίες γκωλικής παράδοσης, ο επικεφαλής των Ρεπουμπλικάνων (LR) δεν συμβουλεύτηκε κανέναν από τους υψηλά ιστάμενους συναδέλφους του στο κόμμα – ούτε καν τον Νικολά Σαρκοζί, τον τελευταίο της πολιτικής του οικογένειας που διετέλεσε πρόεδρος της Γαλλίας.

Αντ’ αυτού, το πρωί μετά την προκήρυξη πρόωρων εκλογών από τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν στις 9 Ιουνίου, ο Σιοτί επισκέφθηκε τον Μπολορέ, τον δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία που έχτισε μια μεγάλη αυτοκρατορία μέσων ενημέρωσης ακριβώς για να οργανώσει μια τέτοια συμμαχία.

«Στο πρόσωπο του Μπαρντελά, τον οποίο η Λεπέν έχει επιλέξει για πρωθυπουργό, ο Εθνικός Συναγερμός βρήκε έναν υποψήφιο που ο μεγιστάνας μπορεί να υποστηρίξει»

Ο σκοπός της επίσκεψης, όπως αποκάλυψε η γαλλική εφημερίδα Le Monde, ήταν να «ενορχηστρώσει τη συσπείρωση του Σιοτί πίσω από τον Εθνικό Συναγερμό (RN)» – και να προετοιμαστεί για τις αντιδράσεις που ήταν βέβαιο ότι θα προκαλούσε.

Όταν ο Σιοτί δημοσιοποίησε τις προθέσεις του την επόμενη ημέρα, προκαλώντας την οργισμένη καταδίκη των στελεχών του κόμματός του, η αυτοκρατορία των μέσων ενημέρωσης του Μπολορέ ήταν έτοιμη να τον υπερασπιστεί.

«Ο Ερίκ Σιοτί άκουσε τη βάση [του κόμματός του] – αυτό συμβαίνει, μερικές φορές, σε έναν πολιτικό ηγέτη», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Pascal Praud, ένας από τους αστέρες παρουσιαστές του Μπολορέ, στον εμβληματικό ραδιοτηλεοπτικό σταθμό CNews του μεγιστάνα.

Και συνέχισε να ειρωνεύεται τους επικριτές του Σιοτί εντός των Ρεπουμπλικανών, υποστηρίζοντας ότι η απόρριψη της συμμαχίας τους με την Λεπέν αποδεικνύει ότι είναι «εκτός πραγματικότητας, χωρίς θάρρος, χωρίς μέλλον και σαφώς ανίκανοι να καταλάβουν οτιδήποτε – τουλάχιστον τους ψηφοφόρους τους».

Εν τω μεταξύ, στον ραδιοφωνικό σταθμό Europe 1 που ανήκει στον Μπολορέ, ο επικεφαλής της συντηρητικής εφημερίδας Le Figaro κατακεραύνωσε την «απύθμενη έκρηξη ‘αντί-Σιοτί’ αισθημάτων», γελοιοποιώντας το πρόσφατο εκλογικό ρεκόρ των «παλιών βαρόνων» της δεξιάς. Είτε οι Ρεπουμπλικάνοι θα συμμαχήσουν με τον Εθνικό Συναγερμό, πρόσθεσε, είτε είναι καταδικασμένοι να εξαφανιστούν.

Μάλιστα, λίγο πριν τις εκλογές στη Γαλλία, το Europe 1 ενημερώθηκε να κάνει χώρο για έναν άλλο τηλεοπτικό παρουσιαστή-σταρ του Μπολορέ, τον Cyril Hanouna, ο οποίος προσπάθησε ενεργά να χρηματοδοτήσει μια ευρύτερη συμμαχία δεξιών κομμάτων στη δημοφιλή εκπομπή του «Touche pas à mon poste».

Στις 13 Ιουνίου, με τον Σιοτί στο στούντιό του, μαζί με εκπροσώπους του Εθνικού Συναγερμού και της αντίπαλης ακροδεξιάς οργάνωσης Reconquête, ο Hanouna έβγαλε το τηλέφωνό του για να καλέσει το νέο «poster boy» της Λεπέν, Ζορντάν Μπαρντελά, παραδίδοντας το ακουστικό στην καλεσμένη της Reconquête – Sarah Knafo – και προτρέποντάς την να… παρακαλέσει τον Μπαρντελά για συμμαχία.

Μια προσωπική νίκη για τον Μπολορέ

«Η ένωση της γαλλικής δεξιάς και η μεταφορά της στην εξουσία ήταν πάντα ο κύριος στόχος του Μπολορέ», λέει ο Alexis Lévrier, ιστορικός των μέσων ενημέρωσης που διδάσκει στο Université de Reims Champagne Ardennes.

Ενώ η συμμαχία του Σιοτί με την Μαρίν Λεπέν βρίσκει αντίσταση σχεδόν από όλα τα «βαριά» ονόματα του κόμματός του, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η κίνηση αυτή μπορεί να αποδώσει, ενώ ο ίδιος ο Σιοτί, αμέσως μετά τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα, προέτρεψε τους συντρόφους του στο Ρεπουμλικανικό κόμμα να ακολουθήσουν το παράδειγμά του και να προσχωρήσουν στον Εθνικό Συναγερμό.

Το αποτέλεσμα αυτής της Κυριακής, αν επιβεβαιωθεί και στον δεύτερο γύρο των εκλογών στις 7 Ιουλίου, θα οδηγούσε στην πρώτη ακροδεξιά κυβέρνηση της Γαλλίας μετά το ναζιστικό καθεστώς του Βισύ – επιστέγασμα μιας εξαιρετικής ανατροπής για ένα εξτρεμιστικό κόμμα που συνιδρύθηκε από τον πατέρα της Λεπέν, Ζαν-Μαρί, υποστηρικτή του Βισύ και καταδικασμένου αντισημίτη.

«Ο Μπολορέ δεν είναι προσωπικός οπαδός της οικογένειας Λεπέν, αλλά έχει πρόσφατα έρθει κοντά με το κόμμα», λέει ο Lévrier. «Στο πρόσωπο του Μπαρντελά, τον οποίο η Λεπέν έχει επιλέξει για πρωθυπουργό, ο Εθνικός Συναγερμός βρήκε έναν υποψήφιο που ο μεγιστάνας μπορεί να υποστηρίξει».

Ο ίδιος προσθέτει πως «από κάθε άποψη, η πιθανή νίκη της ακροδεξιάς στις εκλογές θα είναι μια προσωπική νίκη για τον Μπολορέ, μια δικαίωση αυτού που η αυτοκρατορία του στα μέσα ενημέρωσης σχεδιάστηκε για να επιτύχει».

Ο Γάλλος Μέρντοχ

Ο Μπολορέ, ένας βαθιά συντηρητικός καθολικός από τη Βρετάνη, στη δυτική Γαλλία, έχει αναδειχθεί στον πιο επιτυχημένο επιχειρηματία της Γαλλίας, συγκεντρώνοντας μια αυτοκρατορία μεταφορών, μέσων ενημέρωσης και διαφήμισης που εκτείνεται σε όλη την Ευρώπη και την Αφρική.

Κατά την τελευταία δεκαετία, επέκτεινε σταδιακά τα περιουσιακά του στοιχεία στα μέσα ενημέρωσης στη Γαλλία και συμπεριέλαβε τηλεοπτικά κανάλια, έναν ραδιοφωνικό σταθμό, εξέχοντα περιοδικά, τον κορυφαίο εκδοτικό οίκο της Γαλλίας, τη μεγαλύτερη αλυσίδα λιανικής πώλησης ταξιδιών και, πιο πρόσφατα, την πιο γνωστή κυριακάτικη εφημερίδα της.

Αφού απέκτησε το ειδησεογραφικό κανάλι iTélé, μέρος του ομίλου Canal+, ο μεγιστάνας από τη Βρετάνη προκάλεσε μια απεργία ρεκόρ 31 ημερών το 2016, ξεφορτώθηκε το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού και το μετέτρεψε σε μια συντηρητική πλατφόρμα, που οι επικριτές της ονόμασαν «Fox News της Γαλλίας». Το CNews είναι πλέον το πιο δημοφιλές ειδησεογραφικό κανάλι της Γαλλίας – αν και πολλοί επικριτές του λένε ότι το «κανάλι γνώμης» είναι μια πιο ακριβής περιγραφή.

Η εξαγορά της Journal du dimanche (JDD) οδήγησε σε ακόμη μεγαλύτερη αποχή του προσωπικού πέρυσι, η οποία προκλήθηκε από τον διορισμό από τον Μπολορέ ενός αμφιλεγόμενου αρχισυντάκτη, η προηγούμενη θητεία του οποίου στο υπερσυντηρητικό περιοδικό Valeurs Actuelle περιελάμβανε μια καταδίκη για ρατσιστική ρητορική μίσους, λόγω γελοιογραφιών που απεικόνιζαν έναν μαύρο βουλευτή ως σκλάβο αλυσοδεμένο.