Αναζητώντας διέξοδο και εναλλακτική το 26% επενδύει στο… «κόμμα Τσίπρα»

«Η ιστορία, ο λαός και η προοδευτική παράταξη με τίμησαν και με το παραπάνω. Η μόνη μου φιλοδοξία σήμερα είναι να αγωνίζομαι στο πεδίο των ιδεών, για να ξαναγίνει η προοδευτική παράταξη ελπίδα για τον λαό και την κοινωνία. Και να αναλαμβάνω πάντα την ευθύνη να λέω με τόλμη αυτά που πιστεύω» ήταν τα ξεκάθαρα λόγια του Αλέξη Τσίπρα τον Φεβρουάριο λίγο πριν το επεισοδιακό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, με δήλωση -παρέμβαση, στην οποία παρεμπιπτόντως διάβασε σωστά το μέλλον και σε ότι αφορά την εσωστρέφεια και την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ,  και «την απειλή του μαύρου ορίζοντα, αυτού της ακροδεξιάς» και την απουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης με τη διακυβέρνηση να παραμένει «ανεξέλεγκτη», παρά το πλήγμα που δέχθηκε η ΝΔ στις ευρωεκλογές.

Έκτοτε πέρα από εύστοχες αμιγώς πολιτικού περιεχομένου και για κρίσιμα θέματα παρεμβάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και τη διοργάνωση, που ξεκίνησε πολλούς μήνες πριν βγει στο προσκήνιο η ιδέα περί κεντροαριστερού σχηματισμού, της διάσκεψης των Πρεσπών  από το Ιντιτούτο Αλέξη Τσίπρα, που ομολογουμένως αποτέλεσε «πολιτικό γεγονός», δίνοντας το έναυσμα για ουσιαστικές συζητήσεις και ζυμώσεις, δεν έχει πει τίποτα νεότερο για τις προθέσεις του, ενώ αποφεύγει να απαντήσει σε οποιαδήποτε σχετική πρόκληση.

Κι όμως, μόλις ξεκίνησε η συζήτηση για την αναγκαία ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου και τη δημιουργία συμμαχίας αριστερών και εν γένει προοδευτικών δυνάμεων ενάντια στην Δεξιά, που στρίβει όλο και πιο δεξιά το τιμόνι, το όνομα του Αλέξη Τσίπρα επέστρεψε δριμύτερο στις συζητήσεις στην πολιτική κοινωνία, τα πολιτικά πηγαδάκια και έφτασε στις δημοσκοπήσεις.

Και το γεγονός αυτό έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία για το πώς έχει καταγραφεί στο συλλογικό υποσυνείδητο και με τι έχει ταυτιστεί ο πολιτικός Αλέξης Τσίπρας.

Τα κάστανα στη φωτιά

Ακόμη και οι σφοδροί επικριτές του δεν αρνούνται ότι ανέλαβε «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» σε μια εξαιρετικά κρίσιμη και δύσκολη φάση για τη χώρα. Για την οποία πλέον με την ασφάλεια που εγγυάται και την ψυχραιμία που επιτρέπει η απόσταση από τα γεγονότα, μπορεί να πει κανείς πολλά για τους χειρισμούς και τις επιλογές και τα αδιαμφισβήτητα λάθη που έγιναν.

Πάντως, για μια δίκαιη και άρα εποικοδομητική και χρήσιμη για το μέλλον κριτική, δεν μπορεί να παραβλέπει ότι τότε δεν υπήρχαν ούτε εύκολες, ούτε ασφαλείς λύσεις· αντιθέτως, το κόστος των παράπλευρων απωλειών της οποιαδήποτε επιλογής ήταν υπέρογκο και σχετιζόταν με ζωές και την κοινωνική ειρήνη και ακριβώς για αυτό η στάθμιση όλων των παραγόντων και των πιθανών συνεπειών κινήσεων συμβιβασμού ή ηρωισμού, ήταν επιτακτικά αναγκαία και πραγματικά δύσκολη.

Σε κάθε περίπτωση για εκείνη την περίοδο και όλα τα πρόσωπα που πρωταγωνιστήσαν η ιστορία θα βγάλει την ετυμηγορία της. Ωστόσο, χωρίς φυσικά να διεκδικεί την βαρύτητα και την ορθότητα των συμπερασμάτων που προκύπτουν από την ιστορική ανάλυση, μία διαπίστωση, όχι παρακινδυνευμένη, είναι ότι η κοινωνία έχει ταυτίσει τον Αλέξη Τσίπρα με το πρόσωπο που βγαίνει μπροστά στα δύσκολα και δίνει τη μάχη.

Στην παρούσα φάση το εγχείρημα να ενωθούν οι προοδευτικές δυνάμεις αποδεικνύεται για σειρά λόγων δύσκολο και πολύπλοκο και η μάχη αφορά την δημιουργία διεξόδου μέσω πειστικής εναλλακτικής πολιτικής πρότασης διακυβέρνησης.

Τα μηνύματα των δημοσκοπήσεων

Στην πρώτη δημοσκόπηση (GPO), λοιπόν, που θέτει σαφές και συγκεκριμένο ερώτημα για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς το όνομα του Αλέξη Τσίπρα εμφανίζεται ως του καταλληλότερου αρχηγού.

Ειδικότερα, μεταξύ των προσώπων που θεωρείται ότι μπορούν να ενώσουν την Κεντροαριστερά, πρώτος με -μεγάλη- διαφορά είναι ο Αλέξης Τσίπρας με 19% , δεύτερος ο Στέφανος Κασσελάκης με 10,6%, τρίτος ο Νίκος Ανδρουλάκης με 10,4%.

Στην πιο πρόσφατη έρευνα της κοινής γνώμης (Kapa Research) όπου τίθεται το ερώτημα τι πρέπει να κάνει στο εξής ο Αλέξης Τσίπρας, το 26% απαντά πως πρέπει «να προσπαθήσει να οικοδομήσει ένα νέο σχήμα του ευρύτερου προοδευτικού χώρου».

Ένα κόμμα Τσίπρα δηλαδή θα ξεκινούσε με προίκα 26% θα πουν οι υποστηρικτές του, για αυθαίρετη ερμηνεία θα σπεύσουν να μιλήσουν όσοι αμφισβητούν την καταλληλόλητά του να ηγηθεί ενός νέου εγχειρήματος του προοδευτικού χώρου, το ποσοστό και η απήχηση θα εξαρτηθεί σε καθοριστικό βαθμό από το πολιτικό περιεχόμενο και την ουσία που θα κομίσει το «κόμμα Τσίπρα» είναι η νηφάλια και  πολιτικά ορθή απάντηση.

Αναμφισβήτητο συμπέρασμα είναι και ότι η κοινωνία αντιμετωπίζει πρόβλημα πολιτικής εκπροσώπησης, γεγονός που καταγράφεται στο πρόσωπο του «Κανένα» και στην «υψηλή αποχή», ενώ την ίδια στιγμή είναι διάχυτη η δυσαρέσκεια για τις κυβερνητικές πολιτικές και η απογοήτευση. Ενδεικτικό ότι στην έρευνα της Kappa Research στην εκτίμηση για την πορεία της χώρας έξι στους δέκα απαντούν πως είναι «προς λάθος κατεύθυνση, μάλλον προς λάθος».

Ο χρόνος πιέζει

Η κλεψύδρα έχει γυρίσει. Ξέρουμε για ποιον αδειάζει, αλλά δεν μπορεί κανείς να πει με ασφάλεια για ποιον γεμίζει, με την ακροδεξιά να καραδοκεί.

Οι προοδευτικές δυνάμεις πάντα πίστευαν και επένδυαν στον πληθυντικό αριθμό, αρκεί η όποια προσπάθεια να γίνεται με σεβασμό στους… ενικούς που τον απαρτίζουν, κάτι που ο Τσίπρας έχει αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει, και ίσως αυτό να είναι ένας από τους λόγους που αρκετοί βλέπουν λύση στο πρόσωπό του, όπως επίσης και το γεγονός ότι η λέξη «εγώ» δεν κυριαρχεί στις ομιλίες και δηλώσεις του, στοιχείο που τείνει να εκλείψει από τους πολιτικούς ηγέτες, συμπεριλαμβανομένων αυτών της Αριστεράς, που οι αρχές της συλλογικότητας και της συντροφικότητας υποτίθεται ότι είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Η ιστορική συγκυρία είναι κρίσιμη και καλεί τον προοδευτικό χώρο να αναλάβει ευθύνη, να αποκαταστήσει την έννοια της πολιτικής και της δύναμής της να αλλάζει τον κόσμο, να εμπνεύσει το λαό και να του δώσει διέξοδο.

«Μπροστά το εμείς»

«Η πραγματικότητα, τα εκλογικά μαθηματικά, οι πιεστικές ανάγκες της κοινωνίας, επιβάλλουν στα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, όπως και στην Ευρώπη, να μάθουνε πρόσθεση και πολλαπλασιασμό και να αφήσουν την αφαίρεση και τη διαίρεση. Δεν μπορούν στις συνθήκες αυτές να μένουν απαθείς, ούτε να εξουδετερώνουν η μια την άλλη με ανώφελους και άγονους εμφύλιους. Είναι πρωτίστως δικό τους καθήκον να αναλάβουν τολμηρές πρωτοβουλίες, με στόχο να αποκτήσει ξανά η προοδευτική παράταξη προοπτική διακυβέρνησης. Θα πρέπει να βάλουν μπροστά το «εμείς» και να αφήσουν το «εγώ», να δώσουν περισσότερο χώρο στο «μαζί», στην από κοινού αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων της κοινωνίας, δίνοντας ρεαλιστική υπόσταση στην προοπτική μιας νικηφόρας Προοδευτικής Συμμαχίας» τόνισε ο Τσίπρας στην ομιλία του στη Διάσκεψη για την Ειρήνη μιλώντας για το αίτημα της κοινωνίας και των προοδευτικών πολιτών.

«Αν η δημοκρατική ισορροπία δεν αποκατασταθεί, ο κίνδυνος να ενταθεί στην Ελλάδα η ώσμωση Δεξιάς και Ακροδεξιάς που παρακολουθούμε στην υπόλοιπη Ευρώπη, είναι παραπάνω από ορατός» προειδοποίησε και είτε κάποιος ανήκει στο 26%, είτε όχι, δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει.