«Παντρεύτηκε και μετά γύρισε σπίτι και πέρασε τη νύχτα μαζί μου»: Το φλογερό ρομάντζο του Billy και της Dolli

Ο Bill Lewis, φίλος του συνονόματου του, υποστηρίζει ότι η Tracey Emin και ο Billy Childish είναι δύο άνθρωποι που δεν θα έπρεπε ποτέ να είναι μαζί, ερωτικά. Δεν θα βρείτε κανέναν που να γνωρίζει και τους δύο που να διαφωνεί με αυτή την εκτίμηση.

Και όμως, ο Billy Childish και η Tracey Emin, οι οποίοι γνωρίστηκαν σε ένα πάρτυ το ’80 παρέμειναν για χρόνια μαζί.

Οι δυο τους, δεκαετίες αργότερα, αφηγούνται την δική τους αλήθεια για την σχέση τους στον Ted Kessler της Guardian. Ακολουθούν οι μαρτυρίες τους.

Tracey Emin: «Παντρεύτηκε την πρώην κοπέλα του ενώ ήταν μαζί μου»

Όταν πρωτογνώρισα τον Billy, ήταν το 1982. Ο φίλος μας ο Άρθουρ έκανε ένα πάρτι. Όταν εμφανίστηκε ο Billy, κρύφτηκα κάτω από ένα τραπέζι. Με τράβηξε από το πόδι και με ρώτησε πώς με λένε. Νόμιζε ότι είπα Dolli. Ο Μπίλι πάντα με φώναζε Dolli.

Περάσαμε αιώνες μιλώντας, επειδή ο Billy είναι πολύ αστείος και εγώ είμαι αρκετά ασεβής. Κρατήσαμε επαφή και ήρθε να με δει στο Margate το Πάσχα. Απλά αρχίσαμε να βλεπόμαστε.

Γράφω πολλά γράμματα, οπότε του έγραφα πολύ. Και μου έστειλε πολλούς δίσκους και άλλα πράγματα, ακόμα και πριν από το πρώτο μας κανονικό ραντεβού. Ο Billy δεν είχε τηλέφωνο, οπότε έπρεπε να πηγαίνει σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο στο σιδηροδρομικό σταθμό του Chatham. Ακούγεται τόσο παλιομοδίτικο, αλλά βρισκόμαστε στο 1982. Ο Billy ήταν μόλις 21, 22 ετών. Εγώ ήμουν μόλις 18.

Ο Billy ήταν ένας χαρακτήρας μεγαλύτερος από τη ζωή, πολύ ευθύς και τρομερός. Από αυτή την άποψη, ο Μπίλι ήταν πραγματικά καλή επιρροή. Με παρότρυνε να ασχοληθώ με τις εικαστικές τέχνες, γιατί πάντα το ήθελα, αλλά δεν είχα τα προσόντα για να πάρω πτυχίο. Ήμουν επίσης μεγάλη επιρροή πάνω του. Ο Billy ήξερε ότι ήμουν δημιουργική: γι’ αυτό τον ενδιέφερα. Με χρησιμοποιούσε σαν μούσα για χρόνια, ακόμη και όταν δεν ήμασταν πια μαζί. Ο Billy λάτρευε την όψη μου και τον χαρακτήρα μου. Είτε με ζωγράφιζε είτε με σχεδίαζε, δεν ήταν ότι απλά πίστευε ότι ήμουν ωραία- του άρεσε και η ενέργεια.

Ο Billy είχε εστιάσει στην πραγματικά παραδοσιακή τέχνη. Εμένα μου άρεσε ο εξπρεσιονισμός και η αφηρημένη τέχνη. Ο Billy ήταν πολύ συγκεκριμένος σχετικά με το τι του άρεσε. Η τέχνη που του άρεσε ήταν η ίδια με τη μουσική του: Lead Belly, blues, rock’n’roll, two-beat. Έπρεπε να είναι παραστατική και σαφώς καθορισμένη. Εγώ ήμουν πολύ πιο ακατάστατη από αυτό. Ήμασταν πραγματικά πύρινοι μαζί. Μοιάζαμε σαν να είχαμε μόλις βγει από ένα κινηματογραφικό πλατό.

Ο Billy δεν μπορούσε να αντέξει να έχει μόνο μία σχέση. Του άρεσε να έχει πολλαπλές σχέσεις και αυτό τον πλήγωνε πολύ. Είχε πάντα το ημερολόγιό του δίπλα στο κρεβάτι του και πάντα μου έλεγε: «Θα το διαβάσεις;» και εγώ έλεγα: «Όχι», και ο Billy ήξερε ότι δεν έλεγα ποτέ ψέματα για τίποτα. Ποτέ δεν το διάβασα για ένα ολόκληρο χρόνο. Τέλος πάντων, ο μπαμπάς του Billy δεν με συμπαθούσε ποτέ.

Ο μπαμπάς του Billy επισκέφτηκε τη μαμά του και ήμασταν εκεί. Έπρεπε να κρυφτώ. Ο μπαμπάς του Billy δεν συμπαθούσε κανέναν. Ήμουν στο κρεβάτι και τελείωσα το βιβλίο μου και έμεινα εκεί για πολύ ώρα. Μετά πήρα το ημερολόγιό του. Γύρισα την πρώτη σελίδα και το πρώτο πράγμα που έγραφε ήταν ότι είχε παντρευτεί την πρώην φίλη του ενώ ήταν μαζί μου.

Αυτό ήταν στα τέλη του 1982. Ήμουν πολύ συγκλονισμένη. Δεν ήταν σαν να είχε γαμ@@@@ κάποια: είχε πάει και παντρευτεί κάποια! Αυτό ήταν ένα από τα χειρότερα πράγματα που έχει κάνει ποτέ κάποιος. Σηκώθηκε το πρωί στα γενέθλιά του – έμεινα στο σπίτι με τη μαμά του και του έφτιαξα μια τούρτα – και πήγε και παντρεύτηκε. Μετά γύρισε σπίτι και πέρασε τη νύχτα μαζί μου.

Υπήρχαν πολλά πράγματα που μου άρεσαν στον Billy, και πήρα πάρα πολλά από τη σχέση μας. Το εκπληκτικό είναι ότι πάνω από 40 χρόνια μετά, είμαστε ακόμα σε επαφή και εξακολουθούμε να νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον. Είμαστε ακόμα φίλοι. Φυσικά, υπήρξε πάνω από μια δεκαετία που δεν μιλούσαμε! Υπήρξαν 14 χρόνια που δεν βλέπαμε ο ένας τον άλλον. Όταν ειδωθήκαμε, είπα στον Billy: «Ω, το μουστάκι σου είναι πολύ μεγάλο». Είπε: «Όχι τόσο μεγάλο όσο το δικό σου». Ήταν τόσο αστείο. Ήταν σαν να τον είχα δει την προηγούμενη μέρα.

Είναι πολύ καλύτερος άνθρωπος από ό,τι ήταν. Είναι ευγενικός, διακριτικός, ευγενικός, βουδιστής. Νομίζω ότι κοιτάζοντας πίσω όλα όσα έγραψε για μένα, αν μπορούσε να τα ξαναγράψει, θα το έκανε. Γιατί είναι αρκετά μισογυνικά. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα απορρίψουν τον Billy εξαιτίας αυτού. Αλλά ο Μπίλι ζήτησε συγγνώμη. Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80, δεν ήταν όπως τώρα, όπου οι άνθρωποι έχουν πολύ μεγαλύτερη πίστη στην ηθική τους πυξίδα. Ο Billy ήταν τόσο κατεστραμμένος από την παιδική του ηλικία.

Τώρα η σχέση μεταξύ μας είναι πραγματικά καλή. Δεν θα το έκανα αυτό αν δεν ήταν. Πάντα [έλεγα] «κανένα σχόλιο» επειδή δεν θα έλεγα άσχημα πράγματα για τον Billy επειδή καταλαβαίνω ότι ήμασταν και οι δύο πολύ νέοι και ήταν πολύ περίπλοκο. Ο Billy και εγώ είχαμε και οι δύο περίπλοκα παιδικά χρόνια και κολλήσαμε μεταξύ μας.

Billy Childish: «Αγαπώ την Tracey, αλλά δεν με ενδιαφέρει καμία από τις ανοησίες της»

Είχα αποβληθεί από το Saint Martin’s επειδή δημοσίευσα υποτίθεται άσεμνα ποιήματα, στα τέλη του ’81. Υποτίθεται ότι θα πήγαινα σε σχολή καλών τεχνών στο Λονδίνο. Ο πατέρας μου είχε πάει φυλακή για λαθρεμπόριο ναρκωτικών και δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να πάω. Ασχολήθηκα επίσης με την ποίηση και τη ζωγραφική μου στο σπίτι.

Τότε ήταν που γνώρισα την Tracey. Δεν ήμασταν συνομήλικοι. Είχα ήδη κάνει τους Pop Rivets, ήμουν ήδη στους Milkshakes, είχαμε κάνει μερικά άλμπουμ, είχαμε κάνει συνεδρίες με τον John Peel. Οι Medway Poets έκαναν μια ανάγνωση για την Television South μια μέρα. Μετά, έγινε ένα πάρτι στο Gillingham. Υπήρχε ένα κορίτσι με καταπληκτική φιγούρα που μου μίλησε. Ρώτησα το όνομά της. Είπε: «Tracey»- νόμιζα ότι είπε Rosie. Ήξερε ποιος ήμουν. Επιστρέψαμε με τα πόδια από το Gillingham. Κοιμηθήκαμε στο κρεβάτι, και ήταν ευχαριστημένη με αυτό.

Στη συνέχεια πήγα σε περιοδεία στη Γερμανία. Ήμουν ακόμα με τη φίλη μου, την οποία παντρεύτηκα αργότερα. Όταν επέστρεψα στο σπίτι, υπήρχαν οκτώ ή εννέα μακροσκελή γράμματα από την Tracey: τα αποκαλούσαμε «Ιστορίες του απροσδόκητου». Ήταν όλα για τον εαυτό της. Πήγα στο Μάργκεϊτ. Ζούσε με τη μητέρα της και τη γιαγιά της πάνω από ένα μαγαζί με τηγανητά κοτόπουλα. Και γίναμε ζευγάρι. Μου έγραφε κάθε μέρα. Είχε 100% εμμονή μαζί μου. Την έβρισκα πολύ ελκυστική και επίσης με έλκυε πολύ το γεγονός ότι είχε τόση εμμονή μαζί μου. Αλλά ήταν ένας από τους πιο προσκολλημένους, δύσκολους ανθρώπους. Ξέρω πόσο σκληρό ακούγεται αυτό, αλλά σας λέω απλώς την αλήθεια.

Ήμουν κάποιος που του είχαν αρνηθεί την αγάπη ή τη λατρεία, μου είχαν πει: «Είσαι άσχημος και μη ελκυστικός». Οπότε το να είμαι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος κάποιας, κάποιας που γουστάρει πραγματικά το σεξ, ήταν φανταστικό. Το πρόβλημά μου ήταν η ψυχολογία, και γι’ αυτό παντρεύτηκα την άλλη μου κοπέλα, επειδή τα πήγαινα καλά μαζί της και ήθελα κάποιον με τον οποίο θα μπορούσα να μιλήσω, επειδή η Tracey δεν προσεγγίζει την προσωπική επαφή με αυτόν τον τρόπο.

Ποτέ δεν είπα ψέματα στην Tracey. Πιστεύω στην αλήθεια περισσότερο από τον καθένα. Αλλά μου είπε αυτή τη φράση, την οποία χρησιμοποίησα ως τίτλο ενός ποιήματος: «Θα προτιμούσα να έλεγες ψέματα». Δεν ήθελε να ξέρει τίποτα που να έχει σχέση με τις πιθανές συμπεριφορές ή επιθυμίες μου. Πώς μπορείς να έχεις μια πραγματική σχέση με κάποιον που προτιμάει να του λες ψέματα; Έτσι, αντί γι’ αυτό έγραφα σε τετράδια και, φυσικά, διάβαζε τα τετράδια. Θα της το έλεγα, αν δεν μου είχε ζητήσει να μην το κάνω.

Χώρισα με την Tracey [το 85]. Παραμείναμε φίλοι μέχρι το 1991. Πήγαμε σε ένα καλλιτεχνικό γεγονός το οποίο μισούσα. Ήμουν στο εξώφυλλο του Artscribe και η Tracey είπε ότι όλοι ζήλευαν. Η Tracey προσπαθούσε να με πείσει να πηγαίνω σε αυτά τα πράγματα και εγώ έλεγα: «Απέφυγα τους ανθρώπους της κοκαΐνης στη μουσική και δεν πρόκειται να αρχίσω να τους συναντώ στην τέχνη».

Μου επέτρεπε να εκφράζω τη γνώμη μου μέχρι που ήταν υποψήφια για το βραβείο Turner [το 1999]. Τότε τηλεφώνησε: πες στον Billy ότι δεν είναι πλέον φίλος μου. Δεν μου μίλησε για 10 χρόνια, μέχρι που έκανα τη μεγάλη μου επανάσταση ως καλλιτέχνιδα και επικοινώνησε μαζί μου την επόμενη εβδομάδα! Μου έστειλε ένα γράμμα με το οποίο με συγχαίρει και θέλει να συναντηθούμε, λέγοντας ότι είμαστε φίλοι εδώ και 30 χρόνια. Και σκέφτηκα: «Τι στο διάολο;» Δεν μου άρεσε που δεν ήμουν φίλος μαζί της, γιατί μου αρέσει να είμαι φίλος με όλους.

Από τότε που ήρθαμε ξανά σε επαφή, την κρατάω σε απόσταση. Αγαπώ την Tracey και νοιάζομαι γι’ αυτήν, αλλά λέει ανοησίες και δεν με ενδιαφέρει η εμμονή της με τον εαυτό της ή το πόσο έξυπνη νομίζει ότι είναι. Το άλλο πράγμα με την Tracey είναι ότι δεν μου μιλούσε για 10 χρόνια. Τώρα, αν η Tracey πει: «Δεν σου μιλούσα για 10 χρόνια επειδή ήσουν ένα σάπιο αγόρι, μου κόλλησες αφροδίσιο νόσημα, είσαι ένας γαμημ@@@@ μαλάκ@@ και ήμουν θυμωμένη», τότε θα έχεις το: «Θέλεις να συνεχίσουμε ως φίλοι;».

Αλλά αυτό δεν συνέβη, οπότε πώς προχωράς μπροστά; Δεν με πειράζει να με κατηγορούν. Τότε, τουλάχιστον θα υπήρχε μια επίφαση πραγματικότητας. Είναι πραγματικά επικίνδυνο για μένα να μην ξέρω τι συμβαίνει. Στην οικογένειά μου, κανείς δεν έλεγε τι πραγματικά συνέβαινε: αυτό με έκανε να απαιτώ τα πάντα να ορίζονται με σαφήνεια. Αυτός μπορεί να είναι ο ψυχολογικός λόγος πίσω από την τρελή μου απαίτηση για γεγονότα και αλήθεια.

*Mε πληροφορίες από: Guardian