Η Λέα Σεϊντού είναι περισσότερο γνωστή για τον ρόλο της ως «Δρ Μαντλίν Σουάν» στο πλευρό του Ντάνιελ Κρεγκ σε δύο ταινίες Τζέιμς Μποντ, το Spectre και το No Time to Die.

Το περιοδικό Variety περιέγραψε τη σκηνή ως «τις πιο εκρηκτικά γραφικές σκηνές λεσβιακού σεξ στην πρόσφατη μνήμη»

Αλλά πριν από το ρόλο στο χολιγουντιανό franchise, η Σεϊντού ανέλαβε ένα ρόλο σε μια κορυφαία γαλλική ταινία που κυκλοφόρησε το 2013.

Πρωταγωνίστησε στην ταινία «Η ζωή της Αντέλ» στο πλευρό της Αντέλ Εξαρχόπουλος. 

«Φυσικά και το έκανα»

Η ταινία αφηγείται την ιστορία της νεαρής Αντέλ, την οποία υποδύεται η Εξαρχόπουλος, καθώς ξεκινάει ένα ταξίδι αυτογνωσίας γύρω από τη σεξουαλικότητά της.

Η Σεϊντού ανέλαβε τον ρόλο της πρώτης αγάπης της Αντέλ, της μποέμ καλλιτέχνιδας, Έμμα.

Η σχέση μεταξύ των δύο χαρακτήρων είναι κομβική για την πλοκή της ταινίας, συμπεριλαμβανομένης της «εκρηκτικής» αρχής της, όταν αρχίζουν να κοιμούνται μαζί.

Η Maroh επέκρινε τη σκηνή ως «πορνό» καθώς και το γεγονός ότι κανένας από τους δυο πρωταγωνιστικούς ρόλους δεν ενσαρκώθηκε από μια LGBTQ+ ηθοποιό, ενώ η ταινία επικεντρώνεται στη λεσβιακή ταυτότητα και εμπειρία

«Η ζωή της Αντέλ» είναι επίσης γνωστή για μια εκτεταμένη και γραφική σκηνή σεξ μεταξύ των δύο πρωταγωνιστριών. Το περιοδικό Variety περιέγραψε τη σκηνή ως «τις πιο εκρηκτικά γραφικές σκηνές λεσβιακού σεξ στην πρόσφατη μνήμη».

Και η σκηνή ήταν τόσο έντονη που η Σεϊντού αποκάλυψε μάλιστα ότι την έκανε να αναρωτηθεί για τη δική της σεξουαλικότητα.

Όταν ρωτήθηκε από την Evening Standard αν είχε αμφισβητήσει τη δική της σεξουαλικότητα μετά την παραγωγή της ταινίας, απάντησε: «Φυσικά και το έκανα».

Ποιο ήταν, λοιπόν, το αποτέλεσμα αυτών των ερωτήσεων που έκανε για τον εαυτό της;

Η ίδια είπε: «Φυσικά και αμφισβητώ τον εαυτό μου, αλλά δεν οδηγήθηκα σε κάποιο συμπέρασμα»

Η ταινία απέσπασε τις καλύτερες κριτικές κατά την κυκλοφορία της, κερδίζοντας  βραβείο στις Κάννες το 2013.

Οι επικρίσεις

Η ταινία βρέθηκε στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου, καθώς κάποιοι υποστήριξαν ότι η ερωτική σκηνή ήταν «πορνό».

Μεταξύ αυτών που επέκριναν τη σκηνή ήταν και η Γαλλίδα συγγραφέας και εικονογράφος Jul Maroh, η οποία έγραψε το graphic novel στο οποίο βασίζεται η ταινία.

Η Maroh επέκρινε τη σκηνή ως «πορνό» καθώς και το γεγονός ότι κανένας από τους δυο πρωταγωνιστικούς ρόλους δεν ενσαρκώθηκε από μια LGBTQ+ ηθοποιό, ενώ η ταινία επικεντρώνεται στη λεσβιακή ταυτότητα και εμπειρία.

Η ίδια επέκρινε τη σκηνή του σεξ – καθώς θεώρησε ότι εξυπηρετούσε την ικανοποίηση του ανδρικού βλέμματος – σε μια ανάρτηση στο ιστολόγιο, χαρακτηρίζοντάς την «βάναυση, πληθωρική και ψυχρή».

Η Maroh πρόσθεσε: «Μεταξύ των μοναδικών ανθρώπων που δεν ακούσαμε να χαχανίζουν ήταν οι άντρες που ήταν πολύ απασχολημένοι με το να βλέπουν μια ενσάρκωση των φαντασιώσεών τους στην οθόνη».

*Με πληροφορίες από: Unilad

Headlines