«Όλα ήταν φτηνά. Βγαίναμε για χορό τόσο συχνά που κρατούσα ένα φόρεμα στο γραφείο, καθώς μερικές φορές ήταν οκτώ το πρωί πριν τελειώσει η μέρα μας. Εκείνη την εποχή η κεντρική αγορά στην οδό Αθηνάς είχε μια σειρά από μικρά εστιατόρια που τάιζαν κρεοπώλες και νυχτερινούς τύπους, και καθόμασταν ο ένας δίπλα στον άλλον, με τις αιματοβαμμένες φόρμες δίπλα στα γυαλιστερά ντυσίματα. Αυτό ήταν πριν η Ε.Ε. ρίξει τον μπαλτά της στη Δημοτική Αγορά και επιμείνει στην ψύξη και άλλες ανοησίες» γράφει η Sara Wheeler, Αγγλίδα ταξιδιωτική συγγραφέας και βιογράφος, σε ένα πρόσφατο άρθρο της στη βρετανική Telegraph με τίτλο «Έζησα στην Αθήνα της δεκαετίας του 1980 για έναν χρόνο – αυτό μου έμαθε ότι μπορείς να ανήκεις οπουδήποτε».
«Δεν έμενα μακριά από τον μικρό εκδοτικό οίκο στο Μετς, όπου δούλευα. Ψηλά στο Παγκράτι, λίγα λεπτά ανατολικά από το μαρμάρινο Παναθηναϊκό Ολυμπιακό στάδιο. Η γκαρσονιέρα μου βρισκόταν στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας, ενός μοντέρνου, εξαώροφου κτιρίου με ένα γωνιακό κατάστημα. Συνήθιζα να συναντώ τα πρωινά στο παντοπωλείο τις γειτόνισσες, όλες μας με νυχτικά, για να αγοράσουμε ένα σακουλάκι καφέ ή ένα βάζο μέλι», συνεχίζει η Sara Wheeler.
«Το παράθυρο του δωματίου του στούντιο μου έβλεπε στην οδό Κυνίσκας, και φυσικά, όταν ήμουν εκεί, η περσίδα ήταν σηκωμένη και το παράθυρο ανοιχτό. Κάποιος περαστικός έβαζε τακτικά το κεφάλι του μέσα για να ρωτήσει: “Πόσο πληρώνεις γι’ αυτό;”».
Είναι βέβαιο ότι όσοι έχουν αναμνήσεις έστω και ως παιδιά από την μεταπολιτευτική Αθήνα αισθάνονται οικεία με τις περιγραφές της Wheeler. Όσοι δεν έχουν ανάλογα βιώματα έχουν αντιληφθεί τις δονήσεις των 80s μέσα από ταινίες της εποχής ή απλά παρακολουθούν τις τρέχουσες τάσεις στο λεγόμενο λάιφσταϊλ (η καημένη η λέξη, πόσο πόλεμο έχει δεχθεί).
Ρούχα που θυμίζουν εμφανίσεις σε μπιλιαρδάδικα, neon αποχρώσεις τόσο σε μακιγιάζ όσο σε κοσμήματα και κοκτέιλ, ντοκιμαντέρ που βυθίζονται στην ιστορία (μιλάμε για σαράντα χρόνια πίσω, ε;) για να φέρουν στο φως τις μεγαλοπρεπείς φράντζες και τα «κοκοράκια» των Rob Lowe, Emilio Estevez, Ally Sheedy και Demi Moore, για παράδειγμα, όπως κάνει η ταινία της Hulu με τον τίτλο «Brats» ιχνηλατώντας μια ολόκληρη δεκαετία μέσα από μια παρέα χαρισματικών αστέρων του Χόλιγουντ που έμελλε να γίνουν γνωστοί ως Brat Pack -όρος που επινόησε ο συγγραφέας David Blum σε ένα άρθρο του περιοδικού New York, το 1985, σχετικά με το φαινόμενο των νεανικών ταινιών, κάνοντας λογοπαίγνιο με τους ασπρόμαυρους Rat Pack του Ντιν Μάρτιν, Φρανκ Σινάτρα και πάει λέγοντας.
