Ένα «ρομπότ» με ψυχή

Υπήρξε ένας των κορυφαίων παικτών των τελευταίων τριάντα χρόνων στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο αν και η αλήθεια είναι πως το όνομα του δεν είχε την προβολή που θα του έπρεπε βάσει αξίας και επιδόσεων.

Ίσως γιατί και ο ίδιος δεν ήταν από αυτούς που επιδιώκουν την προβολή, δεν ήταν από τους παίκτες που «τραβούσε» τα φώτα της δημοσιότητας.

Ακόμα και τώρα όμως, που ο Τόνι Κρόος σταμάτησε το ποδόσφαιρο μετά από έναν πικρό αποκλεισμό της Εθνικής Γερμανίας, πολλοί φίλαθλοι δεν έχουν καταλάβει το μεγάλο «πλήγμα» που δέχθηκε η μπάλα.

Ο Γερμανός μέσος υπήρξε εμβληματικός σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκε και δεν είναι τυχαίο που όλοι οι προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε, ξεκινούσαν την εντεκάδα της ομάδας τους με το όνομα του.

Ο Κρόος ήταν ένα «μαθηματικό» μυαλό στον χώρο της μεσαίας γραμμής, ένας παίκτης με ιδιαίτερη ευφυία και κινήσεις που μάλλον δεν παραπέμπουν σε παίκτη της γερμανικής σχολής.

Υπήρξε μέσος που είχε πάντα στο μυαλό του την επόμενη φάση, ήταν μερικά δευτερόλεπτα μπροστά από συμπαίκτες κι αντιπάλους κι αυτή η ικανότητα του Γερμανού χαφ, τον έκανε κάτι παραπάνω από πολύτιμο στα πλάνα των προπονητών.

Έπαιξε σε δυο μεγαθήρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και ήταν πρωταγωνιστής στην Μπάγερν αλλά κυρίως στην Ρεάλ Μαδρίτης, την φανέλα της οποίας φόρεσε για μια δεκαετία.

Και δεν είναι εύκολο να παίξει δέκα συνεχόμενα χρόνια ένας ξένος παίκτης στην «βασίλισσα», αλλά ο Κρόος το κατάφερε.

Ήταν επίσης ηγέτης στην Εθνική ομάδα της Γερμανίας με την οποία κατέκτησε το Μουντιάλ του 2014, έχοντας δίχως άλλο πρωταγωνιστικό ρόλο στην τεράστια επιτυχία των «πάντσερ».

Το χθεσινό παιχνίδι της Γερμανίας με την Ισπανία ήταν το τελευταίο στην μυθική καριέρα του πολύπειρου μέσου και ο ίδιος αποχαιρέτησε τον κόσμο, χειροκροτώντας τους Γερμανούς φιλάθλους στις εξέδρες του γηπέδου μετά το ματς με τους Ισπανούς.

Στα μάτια του δεν κύλησαν δάκρυα παρά την πίκρα του αποκλεισμού και του τέλους καριέρας, ίσως γιατί τα όσα έζησε στα γήπεδα ο Κρόος να είναι λόγος για να χαμογελά κάποιος αι όχι να δακρύζει.

Φέρνοντας στο νου τις στιγμές μαγείας που χάρισε ο διεθνής μέσος σε εκατομμύρια κόσμου σε όλο τον πλανήτη, δεν μπορεί παρά να ευχαριστήσει τον Κρόος για τα όσα πρόσφερε στο ποδόσφαιρο.

Ναι, υπήρξε ένα «ρομπότ» αλλά με ψυχή, με εμπνεύσεις και κάθε του κίνηση ήταν βγαλμένη από σελίδες βιβλίων… τριγωνομετρίας.

Ήταν αυτός που «άπλωσε» το γήπεδο, αυτός που «μεγάλωσε» τις διαστάσεις, αυτός που με μια πάσα καθήλωνε με την απλότητα της σκέψης αλλά και της εκτέλεσης.

Το ποδόσφαιρο είναι σίγουρα φτωχότερο γιατί έχασε έναν μεγάλο παίκτη. Ίσως δεν το έχει καταλάβει ακόμα γιατί ακόμα και στο αντίο του ήταν απλός, όπως υπήρξε στο γήπεδο.

Θα το καταλάβουν όλοι αργότερα, όταν θα ψάχνουν τον Κρόος στα παιχνίδια της Ρεάλ Μαδρίτης αλλά δεν θα βλέπουν τον Γερμανό στο χορτάρι.

Πολλοί ίσως να πουν ότι άξιζε μια συμμετοχή στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στην Γερμανία, ίσως και την κατάκτηση του τροπαίου για να πασπαλίσει με… χρυσόσκονη το αντίο του στο ποδόσφαιρο.

Μπορεί να έχουν και δίκιο, αλλά για όλους αυτούς που αγαπούν το ποδόσφαιρο ένα είναι σίγουρο. Στην καρδιά μας δεν αλλάζει τίποτα ακόμα και τώρα που αποκλείστηκε.

«Είμαι το νούμερο οκτώ, όλοι με ξέρουν με αυτό…»