Ο Σπανούλης λέει αλλιώς την ιστορία

Ένα βήμα μακριά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού η εθνική μας ομάδα. Και όπως είναι λογικό, όλοι κοιτάζουν στην γωνιά του πάγκου μιας και ο Βασίλης Σπανούλης καταθέτει διαπιστευτήρια σε κοινή θέα για την δεύτερη καριέρα του.

Τρομερά ανταγωνιστικός ο Kill Bill σε κάθε έκφανση της καριέρας του. Είναι βέβαιο πως αν ένιωθε πως δεν έχει να πει μια… δική του ιστορία και με το κοστούμι του, θα είχε πάρει την Ολυμπία και την όμορφη φαμίλια τους και θα ήταν διακοπές.

Έχει η εθνική μας ομάδα ως εδώ σε τρία ματς 298 πόντους στην επίθεση και νίκες όλες πάνω από 20+. Και αν η Δομινικανή Δημοκρατία –δίχως Τάουνς, Χόρφορντ- και η Αίγυπτος έδειξαν χαμηλά εμπόδια; Η Σλοβενία είχε Λούκα Ντόνσιτς. Και ο Λούκα, έστω καταπονημένος από μια τεράστια σεζόν στο ΝΒΑ που έφτασε ως τους τελικούς, είναι μια ομάδα μόνος του ανεξάρτητα με το ποιους έχει γύρω του.

Δεν είναι σύμπτωση αυτή η ενιαία εικόνα της εθνικής μας ομάδας σε αυτό το μίνι τουρνουά. Ένα γκρουπ που ξεκινά από την άμυνα, που δεν περιμένει τα πάντα από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Το ίδιο που ο Βασίλης Σπανούλης σκέφτηκε με δύο εγκέφαλους. Κλισέ για πολλούς η συνύπαρξη στην ίδια πεντάδα του Νικ Καλάθη με τον Τόμας Γουόκαπ. Δύο γκαρντ, τυπικά χωρίς προσωπικό σκορ,  που θα ήταν στόχος μιας μόνιμης κατάστασης «under» για τις αντίπαλες άμυνες.

Τα γκαρντ έχουν την εθνική μας να τρέχει με 99 πόντους ανά ματς μέσο όρο!

Ο καταπληκτικός Νικ έχει 11 ασίστ ανά ματς στο τουρνουά (33!). Και ο Γουόκαπ σαν δυάρι δίπλα του έβαλε σήμερα 19 ξεπερνώντας την επίδοση με τους Δομινικανούς (17).  Η εθνική μας έχει μονίμως σωστές αποστάσεις, πιέζει τη μπάλα και ανά πάσα στιγμή θέλει να τρέξει στον αιφνιδιασμό. Και το κυριότερο; Οι δύο «εγκέφαλοι» έχουν το ελεύθερο να πάρουν όλες τις αποφάσεις. Να παίξουν με τον Γιάννη στο «5». Να εκμεταλλευτούν τον Παπαγιάννη, τον Μήτογλου, τον Παπανικολάου έξω από το τρίποντο. Να πάρουν και δικές τους μπάλες όπου κρίνουν ότι οι απέναντι τους δίνουν κάτι παραπάνω από αυτό που θα έπρεπε…

Η Ελλάδα δίχως σουτέρ, σε αυτό το Προολυμπιακό έχει ως εδώ 42/92 τρίποντα: Κάτι σε εξωφρενικό 45,6% που σπανίως θα βρεις στο ενεργητικό της για τρία ματς στη σειρά. Ο Σπανούλης έχει δώσει το ελεύθερο να σουτάρουν όλοι. Με τους Σλοβένους είχε 4/4 ο Βασίλης Τολιόπουλος και 3/5 ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης που έρχονται από τον πάγκο για να κάνουν αυτή τη δουλειά όταν σπάει το δίδυμο Καλάθης-Γουόκαπ στην περιφέρεια.

Μια ωραία ιδέα με αρχή, μέση και τέλος που πατά στον χαρακτήρα κάποιου που πριν γίνει προπονητής είχε αποδείξει πως όλα τα μπορεί στο παρκέ. Όταν σου λέει ο Σπανούλης να σουτάρεις τότε σουτάρεις. Όταν σου λέει πως γίνεται, τότε γίνεται. Όπως πριν από είκοσι χρόνια έκανε ο Παναγιώτης Γιαννάκης: Και με τον Kill Bill, και με τους Διαμαντίδη, Παπαλουκά, Ζήση και Χατζηβρέττα στην καλύτερη περιφερειακή πεντάδα της ιστορίας για την εθνική ομάδα

Φυσικά η δουλειά ακόμη δεν έχει γίνει. Υπάρχει ένας ακόμη αντίπαλος. Υπάρχει μια ακόμη αποστολή. Η εθνική όμως ως εδώ έχει δείξει ότι ξέρει τι ψάχνει. Και κυρίως ότι ξέρει που να το βρει. Αύριο βράδυ στο γεμάτο ΣΕΦ θα πρέπει απλά να το επιβεβαιώσει μια ακόμη φορά πριν βγάλει τις βαλίτσες να… αεριστούν