Ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση στη Γαλλία και συγκεκριμένα ποιος θα διοριστεί νέος πρωθυπουργός μετά την απόλυτη ανατροπή που πέτυχε η Αριστερά στο δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών, είναι το ερώτημα της επόμενης μέρας.

Σε μια σύντομη ανάλυσή του το Al Jazeera παρουσιάζει τέσσερα πρόσωπα, προερχόμενα από τη συμμαχία των πέντε κομμάτων (την Ανυπότακτη Γαλλία, τους Οικολόγους, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα και το Place Publique) που αποτελούν το Λαϊκού Μετώπου και θα μπορούσαν να αναλάβουν την πρωθυπουργία της χώρας.

Στην Αριστερά, το ερώτημα ποιος θα ήταν πρωθυπουργός σε περίπτωση μιας ενωτικής νίκης απασχόλησε μεγάλο μέρος της προεκλογικής εκστρατείας, παρόλο που οι σύμμαχοι είχαν αρνηθεί να διευθετήσουν το θέμα στις διαπραγματεύσεις τους.

Ποιος όμως θα μπορούσε να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Γαλλίας;

Ζαν-Λικ Μελενσόν: Είναι 72 ετών, αποτελεί σταθερό στοιχείο της γαλλικής αριστερής πολιτικής εδώ και δεκαετίες, ενώ κατείχε υπουργικές θέσεις σε προηγούμενες κυβερνήσεις όταν ήταν μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Είναι μία από τις πιο διχαστικές φιγούρες της γαλλικής πολιτικής και έχει ιδιαίτερα δύσκολη σχέση με τον πρόεδρο Μακρόν.

Μαρίν Τοντελιέ: Η 37χρονη μεγάλωσε στο Henin-Beaumont, μια πόλη στη βόρεια Γαλλία που είναι γνωστή ως προπύργιο του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού (RN) και της ηγετιδάς του, Λεπέν. Το 2014 εξελέγη ως μέλος της αντιπολίτευσης στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης. Όπως η ίδια συνηθίζει να λέει «έμαθα από πολύ νωρίς πώς να πολεμάω την ακροδεξιά».


Ραφαέλ Γκλικσμάν: 44 ετών, ήταν επικεφαλής της λίστας υποψηφίων των Σοσιαλιστών στις ευρωεκλογές στις αρχές Ιουνίου. Έλαβε σχεδόν το 14% των ψήφων, ακριβώς πίσω από το κόμμα του Μακρόν. Αυτό θεωρήθηκε σημάδι αναγέννησης για ένα κόμμα που κυβέρνησε τη Γαλλία τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά πρόσφατα είχε πέσει στην εκλογική λήθη.


Λοράν Μπέργκερ: Πρώην επικεφαλής ενός από τα κυριότερα συνδικάτα της Γαλλίας, του μετριοπαθούς CFDT. Ο 55χρονος έχει ιστορικό έντονης αντιπολίτευσης προς το RN. Ο Μπέργκερ έχει πει ότι δεν θέλει να γίνει πρωθυπουργός, αλλά άλλοι αριστεροί έχουν προτείνει το όνομά του, λέγοντας ότι θα μπορούσε να είναι μια ενωτική φιγούρα και μια δημοφιλής εναλλακτική λύση απέναντι στο Μελανσόν.