Ο ιδιότυπη Ιερά Συμμαχία που σχηματίστηκε στη Γαλλία έκανε το χρέος της και απέτρεψε την ακροδεξιά διακυβέρνηση, αλλά ουδείς δύναται να ισχυριστεί ότι κερδήθηκε ο πόλεμος. Εύλογα υπάρχουν πανηγυρισμοί, αλλά πλέον επιβάλλεται να έλθει η ώρα του αναστοχασμού μέχρι την επόμενη μεγάλη μάχη: αυτήν των προεδρικών εκλογών του 2027.

Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο του Ζαν Λικ Μελανσόν αναδείχθηκε ο νικητής των πρόωρων εκλογών που διεξήχθησαν στη Γαλλία, με 182 βουλευτές στη συνέλευση των 577 εδρών. Ο κεντρώος συνασπισμός Μαζί του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν θα έχει 163 βουλευτές, ενώ το ακροδεξιό κόμμα Εθνική Συσπείρωση (RN) της Μαρίν Λεπέν και οι σύμμαχοί του, που την περασμένη εβδομάδα εποφθαλμιούσαν την πλειοψηφία, έχουν 143.

Ο τελικός νικητής αποτέλεσε έκπληξη, συνετελέσθη μια ιστορική ανατροπή, εντούτοις, το αποτέλεσμα για τη χώρα δύσκολα δεν θα είναι ένα κοινοβουλευτικό συμπίλημα τριών αντίπαλων μπλοκ με πολύ διαφορετικές ιδεολογικές πλατφόρμες και χωρίς παράδοση συνεργασίας – και, σύμφωνα με τους όρους του συντάγματος της Γαλλίας, χωρίς νέες εκλογές για έναν χρόνο.

Έτσι, με τον Μακρόν να έχει υποσχεθεί να μην παραιτηθεί μέχρι τις προεδρικές εκλογές το 2027, τι είναι πιθανό να συμβεί στη συνέχεια; Ακολουθεί μια ματιά στις επιλογές.

Μπορεί το Νέο Λαϊκό Μέτωπο;

Ενάντια σε κάθε προσδοκία, η συμμαχία Νέο Λαϊκό Μέτωπο του κόμματος του Μελανσόν, του Σοσιαλιστικού Κόμματος, των Πρασίνων και των Κομμουνιστών θα είναι η μεγαλύτερη δύναμη στο κοινοβούλιο, αλλά απέχει ακόμη πολύ από τις 289 έδρες που απαιτούνται για την απόλυτη πλειοψηφία.

Ο βετεράνος της ριζοσπαστικής Αριστεράς Μελανσόν ζήτησε την Κυριακή από τον Μακρόν να διορίσει έναν πρωθυπουργό από τη συμμαχία του και να εφαρμόσει το σύνολο του προγράμματος του Νέου Λαϊκού Μετώπου. Άλλοι, συμπεριλαμβανομένων μελών του συνασπισμού του, είπαν ότι χωρίς πλειοψηφία το αριστερό μπλοκ θα αναγκαστεί να διαπραγματευτεί.

Το Σύνταγμα της Γαλλίας επιτρέπει στον πρόεδρο να επιλέξει όποιον θέλει για πρωθυπουργό. Στην πράξη, επειδή το κοινοβούλιο μπορεί να αναγκάσει σε παραίτηση την κυβέρνηση, ο αρχηγός του κράτους επιλέγει πάντα κάποιον που θα είναι αποδεκτός από τη συνέλευση.

Κανονικά θα ήταν κάποιος από το μεγαλύτερο μπλοκ στο κοινοβούλιο – αλλά ο διορισμός ενός ριζοσπαστικού αριστερού πρωθυπουργού θα διέτρεχε τον κίνδυνο επαναλαμβανόμενων ψηφοφοριών δυσπιστίας που θα υποστηριχθούν όχι μόνο από την Κεντροδεξιά και την Ακροδεξιά, αλλά πιθανώς και από το στρατόπεδο του Μακρόν.

Σενάρια κυβερνητικού συνασπισμού

Πολλά θα εξαρτηθούν από την προθυμία του Νέου Λαϊκού Μετώπου να συμβιβαστεί, και από την αντίδραση της μετριοπαθούς Αριστεράς εάν το κόμμα του Μελανσόν αρνηθεί να μπει σε τέτοιου είδους διαδικασίες. Η «σκληρότερή» Αριστερά του Μελανσόν έχει πει εδώ και καιρό ότι θα μπει σε κυβέρνηση μόνο για να εφαρμόσει τις πολιτικές της – κανενός άλλου.

Πολλοί από τους κεντρώους του Μακρόν, εν τω μεταξύ, δήλωσαν ότι δεν θα συνάψουν συμμαχία με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο. Οι πρώτες εκτιμήσεις υποδεικνύουν μια συμμαχία μεταξύ των δυνάμεων του Μακρόν, του Σοσιαλιστικού Κόμματος, των Πρασίνων και μερικών άλλων θα μπορούσαν να βγάλουν εκτός κάδρου τον Μελανσόν.

Οι πρώτες αντιδράσεις είναι γεγονός. Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Μπρούνο Λεμέρ, επισημαίνει σε σημερινό (8/7) ηλεκτρονικό μήνυμά του τον κίνδυνο δημιουργίας νομισματικής κρίσης και εισόδου της Γαλλίας σε οικονομική παρακμή εάν εφαρμοστεί το οικονομικό πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου της Αριστεράς. Η εφαρμογή αυτού του προγράμματος θα κατέστρεφε όλα τα επιτεύγματα της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόσαμε τα τελευταία εφτά χρόνια, υποστήριξε ο Λεμέρ.

Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Μπρούνο Λεμέρ

Ωστόσο, οι ειδικοί λένε πως ένας τέτοιος συνασπισμός, ακόμη και αν φαντάζει δυνατός κατ’ αρχήν, θα είναι δύσκολο να ορθοποδήσει δεδομένων των διαφορετικών θέσεων των κομμάτων σε ζητήματα όπως οι φόροι, οι συντάξεις και οι πράσινες επενδύσεις. Θα είναι, δε, ευάλωτος σε προτάσεις μομφής – που σε αυτή την περίπτωση ενδέχεται να υποστηρίζονται τόσο από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο όσο και από την Εθνική Συσπείρωση.

Τυχόν συνέπειες για τη Γαλλία

Ό,τι και αν συμφωνηθεί (ή δεν συμφωνηθεί), η Γαλλία μοιάζει να οδεύει προς μια μακρά περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας και αστάθειας, που δυνητικά θα χαρακτηρίζεται από ελάχιστη νομοθετική πρόοδο στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη από κοινοβουλευτικό αδιέξοδο.

Ιστορικά, αυτό προσδίδει ώθηση στις ακροδεξιές δυνάμεις, καθώς, εκμεταλλευόμενες τα κενά εξουσίας που ανακύπτουν από δυσκολίες σε συνεννόηση και πράξεις, καλύπτουν τη λαϊκή διαμαρτυρία με λύσεις εξ ουρανού.

Εάν οι γαλλικές πολιτικές δυνάμεις του προοδευτικού και του δημοκρατικού χώρου κατορθώσουν να συνθέσουν ένα σχήμα που δεν θα έχει πήλινα πόδια και που θα διατηρεί σε ελεγχόμενα επίπεδα τη δημοφιλία της Ακροδεξιάς, τότε θα υπάρχει και μια ελπίδα ένα καλύτερο μέλλον. Ειδάλλως, σε τρία χρόνια από τώρα, ο εφιάλτης θα επανέλθει – ενδεχομένως δριμύτερος…

«Πατριώτες για την Ευρώπη»

Εν τω μεταξύ, μετά από τη δημιουργία της πολιτικής ομάδας «Πατριώτες για την Ευρώπη» με πρόεδρο τον Ζορντάν Μπαρντελά, η οποία καταλαμβάνει την τρίτη θέση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι έδρες των δυνάμεων διαμορφώνονται ως εξής:

Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα 188 έδρες, Σοσιαλιστές 136, Πατριώτες για την Ευρώπη 84, ECR 78, Renew 76, Πράσινοι 53, Αριστερά 46, μη εγεγραμμένοι 27 και λοιποί 32.

Το ακροδεξιό ID δεν υφίσταται διότι πλέον δεν πληροί τις δύο προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη σύσταση πολιτικής ομάδας, δηλαδή να συμμετέχουν σε αυτό 23 ευρωβουλευτές από επτά χώρες. Ωστόσο, ακόμη πρόκειται για προσωρινά αποτελέσματα και ενδέχεται να υπάρξουν εκ νέου αλλαγές.

Τέλος, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας εξέφρασε σήμερα την «ανακούφισή» της για το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών στην Γαλλία, επισημαίνοντας ταυτόχρονα την πρόκληση του σχηματισμού κυβέρνησης.

«Δεν είναι μυστικό ότι υπάρχει μια κάποια ανακούφιση, για το γεγονός ότι δεν συνέβησαν πράγματα τα οποία φοβόμασταν. Μένει τώρα να δούμε πώς θα προκύψει μια κυβέρνηση σε αυτές τις πολύ ασυνήθιστες και επίσης ιστορικές συνθήκες», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Χέμπεστραϊτ.

«Το τι θα συμβεί με αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα, θα το δείξει μόνο ο χρόνος και η απόφαση είναι της Γαλλίας», συνέχισε ο κ. Χέμπεστραϊτ και αναφέρθηκε στην ιδιαίτερη σημασία της γερμανογαλλικής σχέσης για μια ειρηνική και ελεύθερη Ευρώπη.

«Παραμένουμε εκτός εσωτερικής γαλλικής πολιτικής και επισημαίνουμε την στενή διμερή σχέση σε οικονομικό, πολιτιστικό και κοινωνικό επίπεδο», δήλωσε.

Ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς θα έχει την ευκαιρία «να συζητήσει την κατάσταση με τον φίλο του», τον πρόεδρο της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν στο περιθώριο της επικείμενης Συνόδου του ΝΑΤΟ, ανέφερε επίσης ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, δήλωσε ότι δεν γνωρίζει εάν ο κ. Σολτς βρίσκεται σε επικοινωνία με το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. «Ο συνομιλητής μας αυτή τη στιγμή είναι ο πρόεδρος», διευκρίνισε.

Headlines