Ταυτίσεις (1)

Οι ταυτίσεις πολιτικών προσώπων της ελληνικής με την γαλλική πολιτική σκηνή, τουλάχιστον στην περίοδο της μεταπολίτευσης έχουν μία μικρή ιστορία. Αρχίζει από το 1974, τότε που ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής έβγαλε την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Και με πρωτοβουλία του Ντε Γκωλ η Γαλλία δεν είχε ενταχθεί στο στρατιωτικό σκέλος της Βορειοατλαντικής συμμαχίας. Η ταύτιση, λοιπόν, του ημέτερου Καραμανλή με τον Ντε Γκωλ ήταν εμφανής και κυριαρχούσε σε όλες τις συζητήσεις, στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης….

Ταυτίσεις (2)

Μετά ήταν η σειρά του Φρανσουά Μιτεράν, η ανάδειξη του οποίου συνέπεσε περίπου με την νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981 και την ανάδειξη στην πρωθυπουργία του Ανδρέα Παπανδρέου. Η στενή σχέση των δύο ήταν πολυεπίπεδη. Από την συνάντηση Μιτεράν – Καντάφι στην Ελούντα για την ειρήνευση στο Τσαντ, που οργάνωσε ο Παπανδρέου, μέχρι την περίφημη «αγορά του αιώνα». Εποχή που έχει χαθεί στην αχλύ του μύθου. Και βρίσκεται πλέον στην αρμοδιότητα των ιστορικών!

Ταυτίσεις (3)

Ομως πριν από περίπου δύο δεκαετίες όταν στη γαλλική πολιτική σκηνή φάνηκε πως θα ανατείλει το άστρο της Σεγκολέν Ρουαγιάλ – πολιτικού του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και πρώην συντρόφου του Φρανσουά Ολάντ – εγχωρίως μία κυρία με αντίστοιχες φιλοδοξίες, αλλά με μικρότερο άστρο – απ΄ ότι φάνηκε – αρέσκονταν στην προσφώνηση «η ελληνίδα Σεγκολέν». Το προσωνύμιο πήγαινε κι ερχόταν. Οταν όμως στις προεδρικές εκλογές του 2007 η κυρία Ρουαγιάλ έχασε και αποσύρθηκε τελικώς από το προσκήνιο, εν Ελλάδι η fake «Σεγκολέν» έδωσε εντολή να σταματήσει «αυθωρί και παραχρήμα» η ταύτιση. Διότι της έκανε πολιτική ζημιά. Βέβαια κι αυτή λίγα χρόνια αργότερα αναγκάστηκε να αποσυρθεί – παρομοίως – από την «στενή» πολιτική σκηνή και να «ταξιδέψει» σε αλλότριους «τόπους». Μέχρι πρόσφατα….

Ταυτίσεις (4)

Πριν από λίγα χρόνια όταν ο Εμμανουέλ Μακρόν ήταν πανίσχυρος στη Γαλλία, στα καθ΄ ημάς δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αρέσκονταν να ταυτίζουν τον «δικό μας» με τον γάλλο Πρόεδρο. Εκτός από τσιτάχ, Μωυσής και στα σχετικά, ούτε λίγο ούτε πολύ τον αποκαλούσαν και «έλληνα Μακρόν». Κι αυτός φυσικά το απολάμβανε. Δικαίως, διότι ο άλλος ήταν κάτι σαν Λουδοβίκος – τώρα 15ος ή 16ος δεν έχει δείξει ακόμη! Κι ο δικός μας προσπαθούσε να του μοιάσει. Μέχρι προ ολίγων εβδομάδων, όταν έκανε – ο γάλλος… – το απονενοημένο διάβημα της προκήρυξης των εκλογών. Και τα έκανε «όλα μούτι»! Εκτοτε φρόντισε να πάρει – ο δικός μας – αποστάσεις από τον ορίτζιναλ. Με κομψό όμως τρόπο – γιατί ο άλλος παραμένει ένας πανίσχυρος Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Κι έχουμε κι ανοιχτούς λογαριασμούς! Δεν μας παίρνει….

Η κεντροαριστερά και το Νέο Λαϊκό Μέτωπο

Οι πιο ουσιαστικές όμως ταυτίσεις υπερβαίνουν τα όρια των προσώπων και αποτελούν πολιτικά υποδείγματα. Πόσο μάλλον που εν αντιθέσει με τις δύο σχετικά πρόσφατες, αυτά τα υποδείγματα στέλνουν κι ένα θετικό μήνυμα. Που αφορά στην ενότητα. Αναφέρομαι όπως αντιλαμβάνεστε στην περίπτωση του Νέου Λαϊκού Μετώπου που βρέθηκε στην πρώτη θέση του βουλευτικών εκλογών της περασμένης Κυριακής στη Γαλλία. Οι τέσσερις plus σχηματισμοί που ενοποιήθηκαν εκλογικά – χωρίς φυσικά να ρευστοποιηθούν, ένας από τους φόβους στα καθ΄ ημάς – κατόρθωσαν να αποσπάσουν, παρά τις δημοσκοπήσεις, την πρώτη θέση στη γαλλική εθνοσυνέλευση.

Ερωτήματα

Το μήνυμα στην προκειμένη περίπτωση είναι σαφές. Διότι σας υπενθυμίζω ότι μετά από τις 9 Ιουνίου αντίστοιχη συζήτηση βρίσκεται σε εξέλιξη και στην ελληνική κεντροαριστερά. Πως, με ποιον τρόπο, με ποιον ηγέτη, τι θα απογίνουν τα υπάρχοντα κόμματα, είναι τα βασικά ερωτήματα που απασχολούν τους ανησυχούντες στην εγχώρια κεντροαριστερά.

«Κάντο όπως οι Γάλλοι»

Το «κάντο όπως οι γάλλοι» είναι μία κουβέντα. Αν και φαίνεται πως η εγχώρια συζήτηση επισήμως θα ανοίξει από τον προσεχή Οκτώβριο – όταν θα ολοκληρωθούν οι εσωτερικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ – ωστόσο με «άτακτο» τρόπο οι σχετικοί προβληματισμοί διατυπώνονται. Με τους συνήθεις τρόπους που προκαλούν τελικά τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Κλασικά!

Απόψεις κι απόψεις!

Βέβαια όπως σας έχω επισημάνει όλοι οι υποψήφιοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ δεν έχουν παρόμοια αντίληψη για την ανασυγκρότηση – με οποιονδήποτε τρόπο – της κεντροαριστεράς. Διότι επειδή «το μαγαζί είναι γωνία» – που έλεγε κι ο Χαρίλαος Φλωράκης στη δεκαετία του 1980 όπως μου λένε οι παλιές αριστερές φίλες μου – γι΄ αυτό υπάρχει κι αυτός ο «πληθωρισμός» των υποψηφιοτήτων.

Δύο σενάρια

Να σας το εξηγήσω. Στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ «παίζονται» δύο σενάρια. Το πρώτο αφορά στην ανασυγκρότηση – είπαμε με οποιονδήποτε τρόπο – της κεντροαριστεράς. Η οποία θα μπορέσει – δυνητικά, έτσι; – να αποτελέσει την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης στη Νέα Δημοκρατία. Αυτό το εξυπηρετούν – ο καθένας με την δική του οπτική και απόχρωση – οι κκ Νίκος Ανδρουλάκης, Χάρης Δούκας και Παύλος Γερουλάνος. Αυτό είναι σαφές!

Κλείνει ο κύκλος της αυτοδυναμίας

Ομως επειδή πλέον θεωρείται βέβαιο, όχι μόνο στους πολιτικούς και επιχειρηματικούς κύκλους, ότι η περίοδος των αυτοδύναμων κυβερνήσεων έχει παρέλθει – στην προκειμένη περίπτωση της Νέας Δημοκρατίας – θα εισέλθουμε στην περίοδο των συμμαχικών κυβερνήσεων. Με αφετηρία το 2027 (;).

Συμπλήρωμα…

Το Μέγαρο Μαξίμου δεν θέλει επ΄ ουδενί την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς διότι κινδυνεύει. Κι ούτε τους τρεις προαναφερθέντες υποψηφίους. Τον καθένα εξ αυτών το σύστημα του Μεγάρου Μαξίμου τον απαξιώνει με κάθε τρόπο. Αντιθέτως θα ήθελε – κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις – ένα ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ ως συμπληρωματικό κόμμα για να σχηματίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Αδυναμίες

Το πρόβλημα του όμως είναι πως η δεξιά πτέρυγα της Χαριλάου Τρικούπη είναι εξαιρετικά αδύναμη. Οπότε σ΄αυτή την περίπτωση μην αποκλείετε εξελίξεις στο συγκεκριμένο κόμμα ακόμη και μετά από την εκλογή του νέου προέδρου. Κι εφόσον αρχίσει η κοινοβουλευτική συνεργασία με την Κουμουνδούρου. Στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ συναντώνται τα δύο σενάρια και οι αντίστοιχες επιδιώξεις. Είναι βέβαιο ότι θα δεχθεί πιέσεις – αναφέρομαι μετά από τα μέσα του Οκτωβρίου – πολλαπλές και αφόρητες. Και διάφοροι παράγοντες που ως τώρα βρίσκονταν «εν υπνώσει» θα αποκτήσουν ρόλο και λόγο.

Τα δύσκολα έπονται

Αν θεωρείτε πως η επόμενη περίοδος θα είναι η χειρότερη για τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ νομίζω ότι κάνετε λάθος. Σίγουρα και η κατάσταση στην Κουμουνδούρου δεν θα είναι ανέφελη, αλλά στη Χαριλάου Τρικούπη θα περάσει από «χίλια κύματα». Επαναλαμβάνω στην περίπτωση που κινηθεί προς την κεντροαριστερά!

Φτωχότεροι και πλουσιότεροι!

Ετσι πια άλλες ταυτίσεις καταρρέουν, κι άλλες ενισχύονται. Εννοώ φυσικά με την γαλλική πολιτική σκηνή. Δύει το άστρο του Μακρόν κι ανατέλλει το άστρο του Μελανσόν – καλά λέμε τώρα…. Αλλού είμαστε πλουσιότεροι – εμπειρίες μόνο, δυστυχώς! – κι αλλού φτωχότεροι γιατί δεν έχουμε ένα … άστρο να μας οδηγεί! Αλλά, δυστυχώς, έτσι είναι η ζωή. Σκληρή και κάποιες φορές … αποτρόπαιη!

Headlines