Η πιο γλυκιά και συνάμα μοχανική γιαγιά της χώρας είναι η κυρά Ρηνιώ. Ζει μόνη στην Κίναρο εδώ και χρόνια και είναι γνωστή ως η μοναδική κάτοικος αυτής της νησίδας των Δωδεκανήσων. Η Κίναρος λοιπόν έχει μία και μοναδική κάτοικο, την κυρία Ειρήνη Κατσοτούρχη, που γεννήθηκε στην Αμοργό και μεγάλωσε στην Κίναρο. Η ζωή της μοιράστηκε στην Κάλυμνο και την Αυστραλία όπου και είχε μεταναστεύσει με την οικογένειά της, όμως, κατά τον επαναπατρισμό του ζευγαριού, ελήφθη η απόφαση να εγκατασταθούν μόνιμα στην Κίναρο.

«Ο πατέρας μου ζήτησε να αναλάβω την Κίναρο, επειδή ο ίδιος είχε μεγαλώσει, το έκανα γιατί αγαπώ το νησί»

Ωστόσο, από το 2013, μετά τον θάνατο του συζύγου της, Μικέ, η κυρά Ρηνιώ δεν εγκατέλειψε τον αγαπημένο της τόπο και πήρε την σκληρή απόφαση της απομόνωσης.

Μοναδική της συντροφιά είναι η Σίβα, ένα φιλικότατο σκυλάκι που στέκεται φρουρός δίπλα στο αφεντικό του, ελάχιστες κοτούλες και μερικά πρόβατα και αγριοκάτσικα που γυρίζουν ανέμελα όλο το νησί.

Η καθημερινότητα στην Κίναρο – «Έμεινα γιατί το αγαπώ το νησί»

Σχετικά με το πώς είναι η καθημερινότητα και οι χειμώνες στην Κίναρο, αλλά και το πώς κατέληξε να μην εγκαταλείψει και η ίδια την βραχονησίδα, η κυρά Ρηνιώ είχε δηλώσει τα εξής:

«Κάθε πρωινό στο νησί είναι κουραστικό. Ξυπνώ από τις 6, ταΐζω τα ερίφια, μετά πηγαίνω στην εκκλησία που είναι σε απόσταση χιλιομέτρου από εδώ, ανάβω τα καντήλια, κάνω όσες δουλειές χρειάζεται, κατεβαίνω κάτω και ξαναρχίζω πάλι… Κάποτε υπήρχαν πολλοί κάτοικοι εδώ, αλλά στη συνέχεια έμεινε μόνον ο πατέρας μου, ονόματι Θηραίος. Πήγα στην Αυστραλία, κατόπιν γύρισα στην Κάλυμνο και όταν ο πατέρας μου ζήτησε να αναλάβω την Κίναρο επειδή ο ίδιος είχε μεγαλώσει, το έκανα γιατί αγαπώ το νησί».

«Τα δυο μου παιδιά είναι στην Κάλυμνο και ο μεγάλος στην Αυστραλία. Ο μικρός μου γιός έρχεται μόλις βρίσκει κάποιο αλιευτικό. Ο χειμώνας είναι δύσκολος στο νησί. Με τα κρύα και τις κακοκαιρίες δεν περνά καΐκι. Οι νοτιάδες δεν αφήνουν να μπει σκάφος στο λιμάνι. Για τις τροφοδοσίες, υπάρχει ένα καϊκάκι που έρχεται κάθε 15 ημέρες από την Αιγιάλη».

Όπως έχει δηλώσει και η ίδια σε συνέντευξή της όχι μόνο δεν θέλει να φύγει από το νησί, αλλά «δεν μου λείπει τίποτα».

Η κυρά του βράχου

Πολλοί είναι, πάντως, εκείνοι που τη συγχέουν με την αείμνηστη κυρά της Ρω, καθώς και οι δυο αυτές υπέροχες γυναίκες, αν και ζουν σε διαφορετικές περιοχές και χρονολογίες η καθεμιά τους, μιας και η κυρα της Ρω απεβίωσε πολλά χρόνια πριν, είναι οι γυναίκες ηρωίδες που φυλάσσουν Θερμοπύλες.

Προς τιμής της, για τη θαρραλέα απόφαση να «αναλάβει» ολόκληρη τη νησίδα της Κινάρου, έχει γραφτεί και τραγούδι. Πρόκειται για το «Η κυρά του βράχου» που το ερμηνεύει ο Γιάννης Σολάρης, σε στίχους και μουσική του Γιώργου Μπάιλα.

Η Κίναρος βρίσκεται ανάμεσα στην Αμοργό και την Κάλυμνο και αποτελεί το δεύτερο δυτικότερο νησί των Δωδεκανήσων μετά την Αστυπάλαια. Είναι ενταγμένη στο Πανευρωπαϊκό Δίκτυο «Natura 2000», μαζί με το βόρειο τμήμα της Αμοργού και τη γειτονική της Λέβιθα και ταυτόχρονα αποτελεί τόπο αναπαραγωγής του Αιγαιόγλαρου και του Μαυροπετρίτη.

Δεν είναι παράξενο πάντως που αρκετοί δεν γνωρίζουν την ακριβή τοποθεσία της βραχονησίδας στον χάρτη της Ελλάδας, όλοι όμως ξέρουν για την κυρά Ρηνιώ της Κινάρου!

Και τώρα που είναι και καλακαιράκι, αν η Κίναρος είναι κάπου κοντά στον δρόμο σας μπορείτε να περάσετε να πείτε ένα «γεια» στην γλυκιά αρχόντισσα του βράχου, να πιείτε έναν καφέ μαζί, να γνωριστείτε.

Headlines