Σαουθγκέιτ: Οι αλλαγές που έφεραν τον τελικό

Tρία χρόνια πίσω. 11 Ιουλίου. Η Αγγλία ζούσε μια κατάσταση με μπόλικα «πρέπει». Γιατί η συμμετοχή της εθνικής ομάδας στον τελικό του Γουέμπλεϊ, αυτόν κόντρα στην Ιταλία, έμοιαζε με την απόλυτη ανάγκη να βγει νικήτρια, να θριαμβεύσει, να φέρει το Κύπελλο ξανά στο …σπίτι, όπως επιθυμούν να υποστηρίζουν σε όλους τους τόνους οι Βρετανοί.

Τελικά, η «κατάρα των πέναλτι» χτύπησε ξανά μια ομάδα που δεν τα πάει (ή μήπως δεν τα πήγαινε; ) καλά στον συγκεκριμένο τομέα , η Σουάντρα Ατζούρα κατέκτησε την ευρωπαϊκή κορυφή και τα Τρία Λιοντάρια μπήκαν σε δίνη εσωστρέφειας. Εκείνο το «πρέπει» , το βάρος της ευθύνης, μάλλον καταπλάκωσε αρκετούς…

Επιστροφή στο σήμερα: η 11η Ιουλίου του 2024 ξημέρωσε με πανηγυρισμούς για τη νέα συμμετοχή, δεύτερη κολλητή φορά, σε έναν ευρωπαϊκό τελικό για τους Αγγλους. Ξέσπασμα χαράς στο Νησί. Μάλλον και λύτρωση, γιατί καμμιά ομάδα δεν απολαμβάνει συχνά τέτοιες στιγμές, πολύ περισσότερο η Αγγλία που δύσκολα φτάνει έως το τέλος της διαδρομής.

Το επικείμενο ραντεβού με τους Ισπανούς, έχει την παραδοχή ακόμη και από τον Σαουθγκέιτ και τους ποδοσφαιριστές του πως η Φούρια Ρόχα είναι το φαβορί για το Κύπελλο. Αναμφίβολα η πλέον θεαματική ομάδα του τουρνουά. Με αξιοζήλευτο στυλ στο παιχνίδι της και παίκτες-αποκάλυψη όπως ο Γιαμάλ και ο Γουίλιαμς. Και η Αγγλία;

Θα ήταν μακριά από την πραγματικότητα ο οποιοσδήποτε αν υποστήριζε πως δεν έχει βελτιωθεί στο διάβα των ημερών το σύνολο των Αγγλων. Ισως μάλιστα να έχει την τύχη αυτή τη φορά με το μέρος του, καθώς δεν πρέπει να λησμονούμε πως ενώ ήταν …έξω (!) στο πέμπτο λεπτό των καθυστερήσεων με τη Σλοβακία, ένα ανάποδο ψαλίδι του Μπέλινγχαμ ισοδυναμούσε με το «φιλί της ζωής»!

Οι διαφοροποιήσεις που την έστειλαν στον τελικό

Εχουν όμως και τα Τρία Λιοντάρια τους δικούς τους ήρωες και παιδιά που βγαίνουν στην επιφάνεια, δίνοντας λύσεις στον προπονητή. Τον Σαουθγκέιτ που προχώρησε σε διαφοροποιήσεις όταν έβλεπε τα πράγματα να μην πάνε όπως θα επιθυμούσε. Κυριότερη όλων; Μετά τα ματς του ομίλου, έβγαλε από την ενδεκάδα τον Αλεξάντερ-Αρνολντ και τοποθέτησε δίπλα στον Ράις τον Κόμπι Μαϊνού.

Ο νεαρός (19) μέσος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ίσως ήταν το κομμάτι του παζλ που έλειπε από το παιχνίδι των Αγγλων. Τρέχει, μαρκάρει, δίνει πάσες, παλεύει κάθε μπαλιά. Δεν είναι αυτό που λέμε «σούπερ δεξιοτέχνης», κάνει όμως καλά τη δουλειά και στο τακτικό κομμάτι.

Με την Ολλανδία στον ημιτελικό, τους Οράνιε που μάλλον δίκαια έχουν παράπονα από τον ρέφερι, ο Μαϊνού ήταν από τους καλύτερους. Και «κρυφά χαρτιά» σε αυτό το κομμάτι της διοργάνωσης, ο Εζρι Κόνζα και ο Ολι Γουότκινς. Αμφότεροι της Αστον Βίλα. Ο πρώτος έδωσε λύσεις ή ανάσες στην άμυνα, ο δεύτερος, με ένα …τσουβάλι γκολ στην καριέρα του στην Πρέμιερ Λιγκ, έδειξε τι σημαίνει «ένστικτο σκόρερ» απέναντι στον Φερμπρούγκεν, έναν από τους πλέον αξιόπιστους γκολκίπερ του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

Κάπως έτσι, η Αγγλία χωρίς την πίεση του φαβορί, ευελπιστεί να βάλει δύσκολα στην Ισπανία σε έναν σπουδαίο τελικό. Αλλωστε, για να φτάσεις ψηλά, δεν είναι αναγκαίο να έχεις παίξει το ωραιότερο ποδόσφαιρο. ‘Η μήπως όχι;