Μουσική βιομηχανία: Γιατί οι γυναίκες pop stars αποτυγχάνουν παταγωδώς στα charts;

Δεδομένο νο1: Οι γυναίκες σταρ της ποπ κάνουν τα αδύνατα δυνατά να φέρουν κάτι καινούριο στο μουσικό είδος που εκπροσωπούν: Οκτώ χρόνια μετά την εμβληματική της εμφάνιση στα Country Music Awards, η Beyoncé έκανε μια λαμπερή γεμάτη αστέρια στροφή προς τη κάντρι. Η Ariana Grande αντάλλαξε τα συνήθη R&B bangers της για ένα άλμπουμ εμπνευσμένο από την βρετανή μουσικό Imogen Heap. Και η Camila Cabello είναι αποφασισμένη να είναι η επόμενη πριγκίπισσα της hyperpop, αντλώντας μια άβολη ποσότητα έμπνευσης από την Charli XCX.

Δεδομένο νο2: Πρόσφατα, το ποπ τοπίο έχει ασυνήθιστα ενδιαφέροντα κόσμο. Εκτός από τις καλλιτέχνιδες που μόλις σας ανέφερα, η Taylor Swift, η Kacey Musgraves, η Charli XCX, η Billie Eilish και η Normani έχουν κυκλοφορήσει νέα άλμπουμ σε διάστημα μόλις τεσσάρων μηνών. Ωστόσο, δεν θα το ξέρετε απαραίτητα αν κοιτάξετε ποια τραγούδια βρίσκονται σταθερά στις πρώτες θέσεις του Billboard Hot 100 φέτος.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αγνοήσουμε τα επιτεύγματα της Sabrina Carpenter, της οποίας το τελευταίο single «Please Please Please» βρέθηκε στο Νο. 1 την περασμένη εβδομάδα. Ωστόσο, όσο δύσκολο είναι να βρείτε στις πρώτες θέσεις γυναικεία ποπ άλλο τόσο δύσκολο είναι να μην παρατηρήσετε ποιο είδος μουσικής φαίνεται να κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση αυτή τη στιγμή: η ραπ και η country. …Και ποιος γνωρίζει επιτυχία σε αυτά τα είδη; οι άνδρες.

Η ζήτηση για αυτά τα αγαπημένα είδη δεν προκαλεί έκπληξη, ειδικά μετά την άνοδο της κάντρι και την απόλυτη κατάληψη των τραγουδιών της στο Billboard πέρυσι από τη μία, και από την άλλη δεδομένης της το συναρπαστικό beef του Kendrick Lamar με τον Drake. Παρολ’ αυτά, αυτή η ανδροκρατούμενη κατάληψη στις λίστες είναι εντυπωσιακή καθώς τόσες πολλές επιτυχημένες τραγουδίστριες ανταγωνίζονται για την προσοχή μας στην ποπ.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Είμαστε ως ακροατές εξαντλημένοι από την γυναικεία ποπ, με όλες τις αυστηρές απαιτήσεις και την εμμονή της σε τάσεις και χρονικές περιόδους; Είναι η προβλεψιμότητα κάποιου όπως ο τραγουδιστής της κάντρι Morgan Wallen αυτό που χρειάζεται για να μπει στο chart;

Γιατί η ραπ και οι άντρες καλλιτέχνες της κάντρι έχουν καταλάβει τα charts;

Στον, μετά το streaming, κόσμο δεν ήταν ποτέ πιο δύσκολο να ξεχωρίσουμε ποια μουσική είναι πραγματικά δημοφιλής σε σχέση με ό,τι απλώς «καταναλώνεται» στις δικές μας αλγοριθμικές «φούσκες». Η διαφορά μεταξύ αυτού που συζητείται στο Διαδίκτυο από τον κόσμο που ενδιαφέρεται για την ποπ μουσική (δηλαδή, queer άτομα και στρέιτ γυναίκες) και τι καταναλώνουν οι «μάζες» είναι ιδιαίτερα έντονη κοιτάζοντας το φετινό chart του Billboard Hot 100.

Για παράδειγμα, μια λίστα με τα 10 κορυφαία τραγούδια του Billboard για την εβδομάδα της 15ης Ιουνίου είχε τρομερές αντιδράσεις από τους χρήστες στο X για το πόσο έντονα ανδροκρατούμενη ήταν. Μαζί με τραγούδια των Morgan Wallen και Post Malone, Shaboozey, Teddy Swims, Kendrick Lamar, Hozier και Zach Bryan, το «Espresso» της Sabrina Carpenter ήταν η μόνη γυναικεία συμμετοχή και αυτή όχι στην κορυφή ή στο top 3 αλλά στο Νο. 6 του chart.

Μία από τις σπάνιες στιγμές της χρονιάς που μονοπώλησαν τη μουσική ήταν αυτή του Kendrick Lamar που αναζωπύρωσε την κόντρα του με τον Drake στο τραγούδι Like That. Μετά από εβδομάδες αγώνα και παρέμβασης από άλλους ράπερ, ο Lamar ανακηρύχθηκε νικητής από τους φαν που υποστήριξαν τα επιθετικά κομμάτια του. Ακόμη και για τους ανθρώπους που δεν ήταν χιπ-χοπ φαν, η κλίμακα του beef μεταξύ των rappers ήταν δύσκολο να μη συντονιστούν με ό,τι συνέβαινε. Ήταν εξίσου δύσκολο να αποφευχθεί το “Hiss” της Megan Thee Stallion, το οποίο πήγε στο Νο. 1 και υποκίνησε μια κόντρα με τη Nicki Minaj, καθώς και η viral επιτυχία του Tommy Richman “Million Dollar Baby”, που συνεχίζει να ανεβαίνει στο top 10.

Από την άλλην εάν δεν είστε συντονισμένοι στον κόσμο της κάντρι, η άνοδος του Morgan Wallen ή η στροφή του ράπερ Post Malone στο είδος αυτό, μπορεί να σας πιάσει εξ απροόπτου. Ωστόσο, η δημοτικότητα των Wallen, Malone, Zach Bryan και Jelly Roll τα τελευταία δύο χρόνια σηματοδότησε την κάντρι ώστε να πάει, για άλλη μια φορά, σε μια mainstream κατεύθυνση η οποία αποκτά ένα νέο hype.

Ποιος όμως επιτρέπεται τελικά να κάνει κάντρι;

Η μεταμόρφωση του Malone από ράπερ σε σταρ της κάντρι που αγκαλιάζεται με ανυπομονησία έχει προκαλέσει κριτική σχετικά με την ικανότητά του να ανακατεύεται μεταξύ φυλετικών μουσικών ειδών ως λευκός. Από την άλλη στην μετά- Τραμπ εποχή, ο Wallen αύξησε τη δημοτικότητα του, μετά από ένα ρατσιστικό σκάνδαλο. Η άνοδος όμως του Shaboozey, ενός σπάνιου καλλιτέχνη της μαύρης κάντρι, προσθέτει ένα επίπεδο ενθουσιασμού σε αυτό το lineup. Όμως ιδιαίτερα τη χρονιά του Cowboy Carter της Beyonce, πού είναι οι γυναίκες της κάντρι;

Η κάντρι όπως και η ραπ ήταν πάντα ανδροκρατούμενες, παρά την ανεξίτηλη συνεισφορά των γυναικών. Όσον αφορά την απόδοση των τσαρτ, ένας μεγάλος παράγοντας είναι ότι οι γυναίκες ιστορικά (και επί του παρόντος) αγωνίζονται να λάβουν την ίδια ποσότητα ραδιοφωνικού χρόνου με τους άνδρες. Είναι ένα θέμα που έχει συζητηθεί από γυναίκες τραγουδίστριες της κάντρι, από την Carrie Underwood μέχρι την Kacey Musgraves. Τίποτα δε δείχνει όμως κάποιο σημάδι αλλαγής.

Η αναλογία του airplay μεταξύ ανδρών και γυναικών μεταξύ 2010 και 2019 ήταν 8,7 προς 1. Και αυτό το στατιστικό μόνο χειροτέρεψε τα τελευταία 5 χρόνια.

H πατριαρχία στη μουσική βιομηχανία

Από πολλές απόψεις, αυτό που περιέγραψα πιο πάνω γίνεται ακόμα χειρότερο αν σκεφτεί κανείς ότι κάπου εκεί στο 2010 γεννήθηκε μία υποκατηγορία της κάντρι που ονομάζεται «bro country» η οποία παίρνει τα πάνω της. Το όνομα περιγράφει ένα είδος κάντρι ποπ, που εκπροσωπούνταν από καλλιτέχνες από το Νάσβιλ όπως ο Luke Bryan , ο Jason Aldean και ο Blake Shelton. Αυτοί οι άντρες τραγούδησαν – και συνεχίζουν να τραγουδούν, σε πολλές περιπτώσεις – τα στερεότυπα αντρικά χόμπι όπως το να πίνουν μπύρα και να οδηγούν φορτηγά. Συχνά, αυτά τα τραγούδια αντικειμενοποιούσαν τις γυναίκες. Εκείνη την εποχή, οι κριτικοί και ακόμη και άλλοι άντρες μουσικοί επέκριναν αυτούς τους καλλιτέχνες και τα τραγούδια τους για την κοινοτοπία των στίχων και την ηχητική τους επαναληψιμότητα.

Η ραπ έχει παρόμοια συνέπεια και συνοχή, με τα beefs και τις επιθέσεις να είναι μια κλασική μορφή που οι φαν της είναι πάντα έτοιμοι και ενθουσιασμένοι να ασχοληθούν. Στην περίπτωση του Lamar και του Drake, για παράδειγμα, ήταν δύσκολο να αντισταθεί κανείς στην έκρηξη μιας μακροχρόνιας κόντρας μεταξύ δύο από τους μεγαλύτερους ράπερ στον πλανήτη.

Όμως το ευρύτερο μουσικό τοπίο φαίνεται να επιτρέπει στους άνδρες να θριαμβεύουν με τρόπο που δεν περιλαμβάνει το είδος της εξέλιξης και των συνεχών μεταμορφώσεων που οι καταναλωτές/ακροατές έχουμε μάθει να περιμένουμε από τις γυναίκες. Φαίνεται ότι πιο συχνά, οι γυναίκες της ποπ δεν πιέζονται μόνο να προκαλέσουν τον εαυτό τους καλλιτεχνικά, αλλά και να μεταμορφώσουν τα πάντα στον εαυτό τους δημιουργώντας διαρκώς μία νέα εκδοχή τους. Θυμηθείτε την υπερ-θηλυκή μεταμόρφωση της Billie Eilish στο δεύτερο άλμπουμ της Happier Than Ever.

Οι άντρες, στο σύνολό τους, δεν φαίνεται να χρειάζεται να καταβάλλουν σχεδόν τόση προσπάθεια για να δημιουργήσουν την αισθητική που θα συνοδεύσουν τη μουσική τους. Ο Ed Sheeran είναι ίσως το πιο αξιοσημείωτο παράδειγμα A-list καλλιτέχνη του οποίου η εμφάνιση τόσο για τον ίδιο όσο και για τα άλμπουμ του, ήταν εντελώς άσχετη με την επιτυχία του.

Το 2018, μια viral φωτογραφία του Sheeran ντυμένου casual σε κολάζ δίπλα σε μια λαμπερή Beyoncé που φοράει μία φούξια τουαλέτα στη σκηνή ενός φεστιβάλ, φαινόταν να αντιπροσωπεύει την άνιση προσπάθεια που αναμένεται από το κοινό να καταβάλουν γυναίκες και άνδρες καλλιτέχνες στην εμφάνισή τους. Όταν ο Sheeran επιχείρησε μια μεταμόρφωση, ντυμένος ως glam-rock βαμπίρ στο βίντεο “Bad Habits”, κατηγορήθηκε αμέσως ότι αντέγραψε τον The Weeknd, ιδιαίτερα έναν από τους λίγους άνδρες τραγουδιστές της ποπ που φαίνεται να ενδιαφέρονται για τις μεταμορφώσεις του κατά την παράδοση που κρατούν οι σύγχρονες ντίβες.

Μήπως ο κόσμος θέλει μια πιο διασκεδαστική pop;

Πρέπει να αναρωτηθεί κανείς εάν οι φαν της μουσικής είναι εν μέρει κουρασμένοι από τις μεγάλες καλλιτεχνικές κινήσεις που απαιτούμε συχνά από τις γυναίκες μουσικούς της ποπ. Δεδομένης της πρόσφατης έλλειψης ενθουσιασμού γύρω από την πραγματική μουσική, αυτές οι «εξωμουσικές» απαιτήσεις δημιουργούν τελικά καλά τραγούδια;

Πολύ πριν η Taylor Swift ξεκινήσει την τεράστια περιοδεία της πέρυσι, οι γυναίκες έχουν επιφορτιστεί όχι μόνο να επανεφεύρουν τον εαυτό τους οπτικά και ηχητικά, αλλά να προσφέρουν συναρπαστικές προσωπικές αφηγήσεις για να συμβαδίσουν με τα άλμπουμ τους. Η Madonna πιστώνεται συχνά αυτό το φαινόμενο, ως κάποια που εξέλιξε συνεχώς τον ήχο της ενώ παράλληλα μαθαίναμε πάντα και παράλληλα πώς είναι στην προσωπική της ζωή. Ωστόσο, η Beyoncé και η Swift, διηγούνταν σχεδόν ψυχοθεραπευτικά και αυτοαναφορικά τις ιστορίες τους στο κοινό τους μέσω της εκτεταμένης κυκλοφορίας και των εξομολογητικών άλμπουμ τους δημιουργώντας μια νέα τάση.

Ωστόσο, ίσως η μόνη περίπτωση γυναίκας που δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ ήταν η Sabrina Carpenter με το εξαιρετικά μη κουλτουριάρικο και εξαιρετικά προβλέψιμο τραγούδι της «Espresso» που μπορούμε να πούμε ότι είναι το τραγούδι του καλοκαιριού μαζί με το άλμπουμ της Charli XCX με τον κλαμπίστικο ήχο του Brat και κομμάτια όπως το “Apple” και το “360” να γίνονται αγαπημένα του TikTok.

Η Chappell Roan είναι μια άλλη ήδη αγαπημένη ανερχόμενη ποπ τραγουδίστρια, της οποίας η drag-queen αισθητική και οι «κολλητικές» μελωδίες θυμίζουν τη δεκαετία του 2010, την εποχή της ποπ της Katy Perry. Οι φανταχτεροί θαυμαστές της έχουν ήδη δώσει τον τίτλο της Madonna της Gen Z.

Η ραπ και η κάντρι όσο ανδροκρατούμενες και αν είναι, έχουν ένα πολύ πιο ειδικό κοινό απ’ ότι η ποπ εκεί δηλαδή όπου οι γυναίκες βασιλεύουν. Και γιατί το λέμε αυτό; Γιατί η μουσική και τα τραγούδια πάντα είναι να δημιουργήσουν στιγμές και αναμνήσεις για τον ακροατή τους. Και αυτό απαιτεί να έχεις καλά τραγούδια. Χρειαζόμαστε μελωδία, χρώμα και διασκέδαση, πρακτικά ουρλιάζουμε για αυτό και νομίζω ότι αυτό έχει να προσφέρει περισσότερο από όλα αυτή τη στιγμή αυτή η νέα γενιά από ποπ σταρ. Και αυτό ξεπερνάει οποιαδήποτε Billboard charts.

Πηγή: Grace