Ραγδαία φθορά στην καταλληλότητα Μητσοτάκη, τα ευρήματα που καίνε – Οι τέσσερις εστίες διαφωνιών στη ΝΔ

Ταχεία και συνεχιζόμενη φθορά στην παντοδυναμία, την αποδοχή των ψηφοφόρων και την «καταλληλότητα» του Κυριάκου Μητσοτάκη εκτυλίσσεται μετά τις ευρωεκλογές, με κορύφωση την πρόσφατη κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, όπως και την εκδήλωση των Καραμανλή – Σαμαρά όπου ο Μεσσήνιος πολιτικός απασφάλισε και τσαλάκωσε προφίλ του πρωθυπουργού.

Στην επεισοδιακή κοινοβουλευτική ομάδα ασκήθηκε δημόσια έντονη κριτική από τους βουλευτές για πρώτη φορά, στα πεδία των γάμων των ομόφυλων ζευγαριών, για την ψήφιση της Προέδρου της Δημοκρατίας, για την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια που ταλανίζει τους πολίτες και η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει στο ελάχιστο να αντιμετωπίσει αλλά και για την αλαζονική συμπεριφορά στελεχών της κυβέρνησης – γεγονός που επιβεβαιώθηκε με τα πεπραγμένα του επόμενου διαστήματος.

Οι τέσσερις εστίες διαφωνιών των γαλάζιων βουλευτών

Η πρώτη εστία γκρίνιας των βουλευτών και στελεχών της γαλάζιας παράταξης αφορά τη ψήφιση του νομοσχεδίου για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ένα θέμα που βρέθηκε στο επίκεντρο του προβληματισμού.

Κόστισε εκλογικά, όπως εκτιμάται, τόσο η ίδια η πρωτοβουλία όσο και ο επικοινωνιακός χειρισμός της.

Η δεύτερη εστία αναταράξεων αφορά τις σχέσεις υπουργών, υφυπουργών και γενικών γραμματέων με τους βουλευτές.

Δεν είναι τυχαία τα απανωτά «καρφιά» των γαλάζιων για αλαζονικές και αυτάρεσκες συμπεριφορές των κυβερνητικών στελεχών. Σταθερή αποδεικνύεται και η κριτική για τις «κλειστές πόρτες» υπουργών ή για στελέχη που κρύβονται στα δύσκολα.

Το τρίτο μέτωπο που είναι ανοιχτό αφορά την Προεδρία της Δημοκρατίας. Το κλαμπ των γαλάζιων που δεν θέλουν ανανέωση της θητείας της Κατερίνας Σακελλαροπούλου αλλά ζητούν μια πρόταση από τα «σπλάχνα» της κεντροδεξιάς παράταξης είναι ήδη αρκετά μεγάλο.

Το τέταρτο πεδίο έχει να κάνει με την καθημερινότητα και κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης. Είναι ενδεικτικές οι αναφορές βουλευτών στους αγρότες (συνολικά στον πρωτογενή τομέα), στους ελεύθερους επαγγελματίες (που είναι μια κρίσιμη εκλογικά ομάδα για τη ΝΔ), στην αντιμετώπιση της ακρίβειας.

Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση του βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας με τη ΝΔ Μάριου Σαλμά όπου κατέθεσε επίκαιρη ερώτηση σχετικά με την ψαλίδα ανάμεσα στα επιτόκια δανεισμού και καταθέσεων, αλλά και για τις υψηλές χρεώσεις στις διατραπεζικές συναλλαγές.

Κατά την ανάγνωσή της ο βουλευτή δεν δίστασε να ασκήσει εκ νέου κριτική στην κυβέρνηση, υποστηρίζοντας ότι «τα επιτόκια δανεισμού στους πολλούς είναι υπερβολικά υψηλότερα από αυτά που είναι μηδενικά των καταθέσεων», κάνοντας ταυτόχρονα λόγο για κερδοσκοπία.

Τα ευρήματα που… καίνε τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Στις τάσεις της MRB του Ιουνίου διαπιστώνεται η αρκετά μεγάλη φθορά στην καταλληλότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού. Δέκα ολόκληρες μονάδες έχουν χαθεί σε σχέση με την προηγούμενη μέτρηση του Δεκεμβρίου του 2023 και συγκεκριμένα από το 39,2% έπεσε στο 29,1%, δείγμα της αυξανόμενης δυσαρέσκειας προς το πρόσωπό του, όπως αποτυπώθηκε φυσικά και από το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης.

Προς επίρρωση τούτου είναι πως σε όλες τις παραμέτρους (δημοτικότητα, καταλληλότητα πρωθυπουργού και αξιολόγηση σε συγκεκριμένους τομείς) τα ποσοστά υποχωρούν σε σχέση με την προηγούμενη μέτρηση του Δεκεμβρίου.

Οι χειρισμοί και η στάση του πρωθυπουργού κρίνονται θετικά από το 30,2% (Δεκέμβριος 2023 41,4%) των πολιτών, με τις αρνητικές αξιολογήσεις να διαμορφώνονται στο 67,8% (Δεκέμβριος 2023 56,7%), δείχνοντας ακόμη μια σημαντική πτώση των ποσοστών αποδοχής του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Τα ευρήματα των τάσεων της MRB

Η γροθιά Σαμαρά στην εικόνα Μητσοτάκη

O πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κατά την προ ημερών ομιλία του δεν άφησε «να πέσει τίποτα κάτω» και μπροστά στον κυβερνητικό εκπρόσωπο Παύλο Μαρινάκη έβγαλε το «όπλο» του και πυροβόλησε πολλάκις, ασκώντας σφοδρή κριτική τόσο στον Κυριάκο Μητσοτάκη όσο και επί του συνόλου της κυβέρνησης πιάνοντας το νήμα από την «επιστροφή στις ρίζες» και φτάνοντας στις αιχμές για «μικρότερη και πιο φοβική ΝΔ» μετά τις ευρωεκλογές.

Υπό το αμήχανο βλέμμα του κυβερνητικού εκπροσώπου και υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ Παύλου Μαρινάκη, έκανε λόγο για τη «μικρότερη και πιο φοβική ΝΔ», ενώ χαρακτήρισε αλαζονική την κυβέρνηση. Εξέφρασε μάλιστα το παράπονο πως αντιμετώπισαν τον ίδιο και τον Κώστα Καραμανλή με απαξίωση.

«Φθάσαμε στο σημείο, στο περιβόητο νομοσχέδιο για τον γάμο, να θέτω συγκεκριμένα ερωτήματα επί της ουσίας, κι όχι μόνο δεν μου απάντησε κανείς αλλά οργανώθηκαν «κενά έδρανα» την ώρα που μιλούσα. Και συνεχίστηκαν τα πανηγύρια υπουργών, αγκαλιά με ΛΟΑΤΚΙ, στα θεωρεία της Βουλής την ώρα που το ένα τρίτο των βουλευτών της παράταξής μας δεν το ψήφισε. Αφήστε και τα γλέντια που ακολούθησαν σε μπαρ αμέσως μετά. Αφού λοιπόν η κυβέρνηση αντιμετωπίζει έτσι ακόμη και τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρό της, γιατί να μην σας θεωρήσει ο κόσμος αλαζόνες κύριοι;» διερωτήθηκε εξαπολύοντας δηλητηριώδη βέλη.

«Επιστροφή στις ρίζες» από τον Αντώνη Σαμαρά

Τα ερωτήματα «μαχαιριές»

Έχοντας πάντα στο στόχαστρό του τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τις τοποθετήσεις του μετά τις ευρωεκλογές, είπε πως «συνιστά μήπως πολιτική πρόταση το «ούτε Δεξιά, ούτε Κέντρο, ούτε Αριστερά, μόνο μπροστά»; Τί σημαίνει όταν λέμε ότι τα «προβλήματα δεν έχουν χρώμα»; Πώς δεν έχουν; Για παράδειγμα, ο γάμος των ομόφυλων για την Αριστερά είναι «μια χαρά», για εμάς είναι πρόβλημα! Πώς και γιατί δημιουργήθηκε ‘η μικρότερη και πιο φοβική” Νέα Δημοκρατία όλων των εποχών, σε αυτές τις εκλογές; Μήπως ο ιστορικά μικρότερος αριθμός ψήφων δείχνει ότι το δέντρο, πράγματι, ούτε ψηλώνει, ούτε απλώνεται, ακριβώς διότι αποκόπηκε από τις ρίζες του; Πώς γίνεται όταν όλη η Δύση στρέφεται πιο Δεξιά, ορισμένοι να αναζητούν διαρκώς τους ανεμόμυλους ενός φαντασιακού κέντρου;

» Πως μπορεί να λειτουργήσει μια κεντροδεξιά παράταξη χωρίς τη Δεξιά, και με ένα κέντρο -«φάντασμα», που ο καθένας το ορίζει όπως θέλει; Ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες παραγωγικές τάξεις, ποιες ομάδες εργαζομένων, θα υπηρετήσουμε τότε; Με βάση και την πρόσφατη εκλογική συμπεριφορά της κοινωνίας, ποιες πολιτικές συμμαχίες θα συνάψει, αν χρειαστεί, η παράταξη, με ποιους, και σε ποια ιδεολογική κατεύθυνση;».

» Δεν αρκέστηκε μόνο σε αυτά. Αμφισβήτησε το μοντέλο διακυβέρνησης «με την ιδεολογία της παράταξης στο περιθώριο, με το αποκαλούμενο επιτελικό κράτος των 63 μελών του υπουργικού συμβουλίου, με ανακυκλούμενους υπουργούς, -πάμπολλους και πάντα «αλάνθαστους» εξωκοινοβουλευτικούς- και με τους βουλευτές σχεδόν απαξιωμένους (…)» σε μια εποχή «δίχως πολιτικό αντίπαλο, δίχως τρόικα κι επιτήρηση και σε συνθήκες πρωτοφανούς επικοινωνιακής παντοδυναμίας».