Πώς είναι να πηγαίνεις summer camp στη Βόρεια Κορέα;

Ακόμη και για τους ντόπιους, τα ταξίδια στο εσωτερικό του απομονωμένου έθνους που είναι επίσημα γνωστό ως Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας είναι αυστηρά περιορισμένα.

Αλλά η οργάνωση ενός ταξιδιού ήταν πολύ πιο εύκολη για τον 25χρονο Yuri Frolov από τη Ρωσία, ο οποίος πέρασε δύο εβδομάδες στο ερημικό βασίλειο ως μαθητής Γυμνασίου το 2015 και το 2016.

Ο ενθουσιασμός του Yuri για τη Βόρεια Κορέα ξεκίνησε με ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ που παρουσίαζε τη χώρα ως πολιορκημένη από τους καπιταλιστές γείτονες. Αυτή η περιέργεια τον οδήγησε να ενταχθεί σε μια ομάδα με το όνομα «Αλληλεγγύη στη Βόρεια Κορέα» στο VKontakte, το αντίστοιχο Facebook της Ρωσίας.

Μέσω αυτής της ομάδας, βρήκε την ευκαιρία να παρακολουθήσει τη Διεθνή Παιδική Κατασκήνωση Songdowon στο Wonsan, στην ανατολική ακτή της Βόρειας Κορέας. Περίπου 500 δολάρια κάλυψαν όλα τα έξοδα για ένα ταξίδι 15 ημερών. Οι γονείς του συναίνεσαν και ταξίδεψε μόνος του από την Αγία Πετρούπολη στο Βλαδιβοστόκ.

Νωρίτερα φέτος, 100 ρώσοι υπήκοοι ήταν το πρώτο γκρουπ ταξιδιωτών στο οποίο επετράπη να επισκεφθεί τη Βόρεια Κορέα μετά την πανδημία. Πριν από την πανδημία, η μεγαλύτερη πηγή εισερχόμενων τουριστών στη Βόρεια Κορέα ήταν η Κίνα.

Ξυπνητήρι στις 6 και καθαρισμός αγαλμάτων

Κατά την άφιξή του στο summer camp το καλοκαίρι του 2015, το προσωπικό της κατασκήνωσης υποδέχτηκε θερμά τον Yuri και τους υπόλοιπους επισκέπτες. Η κατασκήνωση φιλοξενούσε παιδιά από διάφορες χώρες, όπως το Λάος, τη Νιγηρία, την Τανζανία και την Κίνα.

«Δεν ήταν μια εντελώς απαίσια εμπειρία. Ως επί το πλείστον απλά βαριόμουν»

Ωστόσο, οι αλληλεπιδράσεις με τα παιδιά της Βόρειας Κορέας έγιναν μονάχα την τελευταία ημέρα, μια σκόπιμη κίνηση για να αποτραπεί οποιαδήποτε ανταλλαγή εμπειριών.

Το summer camp προσέφερε τυπικές καλοκαιρινές δραστηριότητες, όπως εκδρομές στην παραλία και διαγωνισμούς κατασκευής κάστρων στην άμμο, αλλά περιλάμβανε και ιδιότυπες τελετουργίες. Οι κατασκηνωτές έπρεπε να ξυπνούν στις 6 το πρωί και να καθαρίζουν τα αγάλματα των πρώην ηγετών της Βόρειας Κορέας Κιμ Ιλ Σουνγκ και Κιμ Γιονγκ Ιλ, παρόλο που επαγγελματίες συντηρούσαν ήδη τα μνημεία.

Η καταστροφή του Λευκού Οίκου

Μια από τις πιο παράξενες δραστηριότητες στην καλοκαιρινή κατασκήνωση αφορούσε ένα παιχνίδι στον υπολογιστή, όπου οι παίκτες, ως χάμστερ σε δεξαμενή, έπρεπε να καταστρέψουν τον Λευκό Οίκο.

Στην ερώτηση του δημοσιογράφου του CNN, Will Ripley, «ποιον πυροβολούν;», απάντησαν: «τον ορκισμένο εχθρό μας, τους Αμερικανούς!».

«Πολλά πράγματα έμοιαζαν ψεύτικα, ειδικά τα κτίρια επιστήμης και καινοτομίας. Δεν ήταν πειστικά, ακόμη και για ένα παιδί»

«Κι αν σας έλεγα ότι είμαι Αμερικανός; Θα θέλατε να με πυροβολήσετε κι εμένα;», συνέχισε ο Ripley. Χωρίς δισταγμό, απάντησαν: «Ναι». «Αφού διαβεβαίωσα τους νεαρούς ότι ήμουν ένας ‘καλός Αμερικανός’, αποφάσισαν ότι θα έπρεπε να μου επιτραπεί να ζήσω. Και τότε χαμογέλασαν και με αποχαιρέτησαν», θυμάται ο Ripley.

Το παράδοξο της Βόρειας Κορέας

«Αυτό είναι το παράδοξο της Βόρειας Κορέας. Οι άνθρωποι ήταν συνήθως φιλικοί και ευγενικοί, ακόμη και όταν μου έλεγαν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να ‘πνιγούν σε μια θάλασσα φωτιάς’», σημειώνει ο Ripley.

«Υπήρχε ένα κορίτσι, πολύ νεαρό, που φορούσε ένα φόρεμα με την αμερικάνικη σημαία επάνω. Παραδόξως, κανείς δεν θύμωσε μαζί της, παρόλο που της είπαν να μην το ξαναφορέσει. Ήταν μια παράξενη στιγμή σε ένα τόσο ελεγχόμενο περιβάλλον», θυμάται ο Yuri.

«Πολλά πράγματα έμοιαζαν ψεύτικα, ειδικά τα κτίρια επιστήμης και καινοτομίας. Δεν ήταν πειστικά, ακόμη και για ένα παιδί», συλλογίστηκε ο ίδιος. «Δεν ήταν μια εντελώς απαίσια εμπειρία. Ως επί το πλείστον απλά βαριόμουν. Εκτός από την έλλειψη Διαδικτύου, ένιωθα σαν να βρίσκομαι σε ένα τυπικό summer camp της Ρωσίας», συμπλήρωσε.

Ανόητη απόφαση

Παρά το δυσάρεστο και αυστηρά ελεγχόμενο περιβάλλον, επέλεξε να επιστρέψει στην κατασκήνωση την επόμενη χρονιά, εν μέρει λόγω των ρυθμίσεων του Κομμουνιστικού Κόμματος και αυτού που περιγράφει ως αποστροφή του προς την αντιπαράθεση.

Εκ των υστέρων, ο Yuri αναγνωρίζει ότι η απόφαση ήταν ανόητη, αλλά εκτιμά τις μοναδικές ιστορίες που μπορεί να μοιραστεί για τη Βόρεια Κορέα.

Ο απολογισμός του προσφέρει μια σπάνια ματιά στις εμπειρίες των ξένων παιδιών σε ένα summer camp της Βόρειας Κορέας, αναδεικνύοντας τις προσπάθειες της χώρας να κατηχήσει τα νεαρά μυαλά μέσω ενός μείγματος πολιτιστικών ανταλλαγών και προπαγάνδας.

«Η ιστορία του Yuri είναι μια ισχυρή υπενθύμιση των μέτρων που θα λάβει η Βόρεια Κορέα για να διαμορφώσει τις αντιλήψεις και να καλλιεργήσει την αφοσίωση. Οι εμπειρίες του στο summer camp Songdowon αναδεικνύουν τη χρήση προπαγάνδας και ελέγχου από το καθεστώς για να επηρεάσει τους νέους. Παρά τις έντονες διαφορές στους ρόλους μας —εκείνος ως κατασκηνωτής και εγώ ως δημοσιογράφος— οι εμπειρίες μας αποκαλύπτουν την ίδια βασική αλήθεια για την αδυσώπητη επιδίωξη της Βόρειας Κορέας για ιδεολογικό έλεγχο», καταλήγει στο άρθρο του ο Will Ripley.

πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Eric Lafforgue