Πλήθος κόσμου στο Φεστιβάλ Χαμεζίου – Εκδηλώσεις σε ένα από τα πιο μερακλήδικα χωριά

Πλήθος κόσμου έδωσε το παρών στο δεύτερο Φεστιβάλ Χαμεζίου στη Σητεία που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία της Μορφωτικής Στέγης Χαμεζίου και διεξήχθη από τις 7 έως τις 12 Ιουλίου.

Το Φεστιβάλ Χαμεζίου βρίσκει θετική ανταπόκριση στον κόσμο, με αρκετούς χρήστες που είδαν τις εικόνες στα social media να σχολιάζουν τις εντυπωσιακές εικόνες που αναβλύζουν παράδοση.

«Το έγραψα και θα το ξαναγράψω και εδώ… Βαστάτε όσο μπορείτε, σε έναν κόσμο που βάζει μπουρλότο παντού… Είναι αξία, ήθος… απόσκιο ψυχής και σώματος στο ηφαίστειο και στο παρανάλωμα του καιρού» σημειώνει χαρακτηριστικά μια χρήστης στο facebook.

«Τι ωραίο σκηνικό κάνανε οι άνθρωποι. Δεν υπάρχουν λόγια. Όλοι μαζί αγαπημένοι με σεβασμό. Πόσο γραφικό με όμορφα ακούσματα και τα αρώματα της γειτονιάς» επισημαίνει χαρακτηριστικά άλλος χρήστης για το Φεστιβάλ Χαμεζίου.

Οι συμμετέχοντες στο Φεστιβάλ Χαμεζίου είχαν την ευκαιρία να πάρουν μέρος σε έξι μέρες σεμιναρίων μουσικής, χορών και παραδοσιακών τεχνών στο χωριό Χαμέζι, στο ανατολικό άκρο της Κρήτης.

Στα μουσικά σεμινάρια του Φεστιβάλ Χαμεζίου δίδαξαν οι εξαιρετικοί Κωστής Αβυσσινός (μαντολίνο), Γιάννης Λιναρδάκης (κρητικό λαούτο), Ειρήνη Δερέμπεη (τραγούδι), Κάρολος Κουκλάκης (μπουλγαρί), Χάρης Παναγιωτάκης (λύρα), Χάρης Μπάκας (κρουστά), Μανώλης Μοσχάκης (βιολί), Ανδρέας Αρβανίτης (πνευστά). Ο Νίκος Ρουσάκης δίδαξε παραδοσιακούς χορούς.

Το εργαστήρι υφαντικής και φυσικών βαφών συντόνισαν οι Μαλαματένια Πλουμή, Βενετία Γαλανάκη και Αντωνία Δρετάκη. Η Στεφανία Χλουβεράκη και ο Θεοχάρης Κατρακάζης δίδαξαν τεχνοτροπία και τεχνικές κατασκευής ψηφιδωτού.

Μορφωτική Στέγη Χαμεζίου

Ο σύλλογος είναι ένα σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με βάση το Χαμέζι. Ιδρύθηκε το 1978 από τη λαογράφο Ειρήνη Παπαδάκη και πλέον απαρτίζεται από μόνιμους κάτοικους του Χαμεζίου αλλά και νέους που σχετίζονται με αυτό.

Δραστηριοποιείται στον τομέα του πολιτισμού και της παράδοσης. Διοργανώνει πλήθος εκδηλώσεων μέσα στο χρόνο, που υλοποιούνται με τη βοήθεια όλου του χωριού.

Από το 2023 διοργανώνει το Φεστιβάλ Χαμεζίου, ένα φεστιβάλ μουσικής, τέχνης και πολιτισμού με σκοπό την ανάδειξη του τόπου και της παράδοσής μας!

Φεστιβάλ Χαμεζίου

Μιλάμε γι’ αυτή ως παράδοση.
Δεν είναι μια μνήμη που δημιουγήθηκε κι ύστερα σκεπάστηκε από άλλες μνήμες.
Είναι ένα πράγμα ζωντανό, που πάλλεται. Που πλάθεται και ξαναπλάθεται.

Μιλάμε γι’ αυτό ως βίωμα.
Είναι κάτι παραπάνω από τη μουσική ή τον χορό μας· είναι ο τρόπος που μυρίζει το ψωμί μας.
Κι ακόμη: είναι που η μουσική μυρίζει σαν το ψωμί μας.

Το Φεστιβάλ Χαμεζίου διοργανώνεται με σκοπό να εδραιωθεί και να διευρυνθεί το «εμείς» που κρύβεται πίσω από αυτές τις δύο λέξεις.

Το Χαμέζι

Το Χαμέζι (ή Χαμαίζι) βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της Κρήτης, 11 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης της Σητείας και σε υψόμετρο 430 μέτρων.

Το Χαμέζι ξεχωρίζει από παλιά στην επαρχία της Σητείας ως το χωριό με τους πολλούς μερακλήδες, τους χορευτάδες του, τους μαντινιαδολόγους, τους λυράρηδες και τους βιολάτορες. Ο χαρακτήρας αυτός παραμένει ως και σήμερα ζωντανός στο χωριό. Φημίζεται επίσης διαχρονικά για τους καλούς τεχνίτες πέτρας του, ενώ είναι γνωστό στους επισκέπτες για τα αρχαιολογικά του μνημεία (βλ. Σουβλωτό Μουρί, Φρούριο Λιόπετρο).

Η μουσική παράδοση

Tο Xαμέζι είναι ίσως το μοναδικό χωριό της περιοχής στο οποίο γίνονται ακόμα καντάδες και θεωρείται από τους Στειακούς ως ένα από τα πιο μερακλήδικα χωριά της επαρχίας με πολλούς μουσικούς, βιολατόρους, λυράρηδες, με καλήφωνους μαντινιαδολόγους και εξαιρετικούς χορευτές.

Σύμβολο του ιδιαίτερου χαμεζανού μουσικού ιδιώματος είναι ο ξακουστός λυράρης Καζαμιογιάννης.

Άλλοι εξαίρετοι μουσικοί είναι ο Μανώλης Καζαμίας (λύρα), γιος του Καζαμιογιάννη, ο Γιάννης Σταυρουλάκης (βιολί), ο Κώστας Μαριδάκης (λύρα), ο Διονύσης, Νίκος και Γιώργος Γιαννακάκης (βιολί, μαντολίνο), ο Παντελής και Νίκος Βουτυράκης (βιολί κιθάρα), Μανώλης Λαγουδακης (λύρα), Μιχάλης Παππαδακης, Μιχάλης Καζαμιας (κιθάρα) και Γιάννης Καζαμίας (λύρα).

Η μουσική παράδοση του Χαμεζίου συνεχίζεται από νέους και νέες που, με μεράκι, καταπιάνονται με τη μουσική του τόπου τους, μελετάνε τα παλιά, μα φτιάχνουνε και νέα.