Μισογυνισμός και γυναικοκτονίες

Σε κοινωνική μάστιγα πρώτου μεγέθους εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, στις κοινωνίες των πόλεων αλλά και της υπαίθρου, το φαινόμενο του εκκολαπτόμενου, μέσα στις οικογένειες, μισογυνισμού και των γυναικοκτονιών, που έχουν ως επίλογο και την… αυτοτιμωρία της «αυτοκτονίας» των δραστών!

Επομένως, μάλλον από μεροληπτική διάθεση κατακρίνουμε μόνον τον Ταγίπ Ερντογάν ως ηγέτη, ο οποίος επωμίζεται το μουσουλμανικό τυραννικό «νόμο» Σαρία και παίρνει αυτομάτως τον τίτλο του… δίκαιου μισογύνη, των γυναικοκτόνων της τουρκικής Ανατολίας. Με άλλα λόγια, ακριβή αντίγραφα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (παλαιού ποδοσφαιριστή υποβαθμισμένων ποδοσφαιρικών ομάδων) και επίλεκτου στελέχους του ίδιου του ΝΑΤΟ! Ναι, του ΝΑΤΟ της ντροπής και της επιλεκτικής φιλίας με τα αποβράσματα του τουρκικού κοινωνικο-πολιτικού περιθωρίου!

Έχουμε επομένως και τα δικά μας απτά δείγματα του ψεοδοανδρισμού, του μισογυνισμού και των ανεκτών σε μεγάλη μερίδια της κοινωνίας μας γυναικοκτονιών!

Αναγκαζόμαστε να διατυπώνουμε την αντίθεσή μας προς αυτή την προϊούσα κοινωνική υποβάθμιση και αυτοταπείνωση διότι, επί αμέτρητες δεκαετίες, το ελληνοπρεπές «οικογενειακό δίκαιο» του padre patrone ή άλλως το εθιμικό «δίκαιον» της πατριαρχικής ασυγχώρητης τυραννίας κυριολεκτικά ρακοποιεί, κουρελιάζει τη γυναικεία, συζυγική αξιοπρέπεια, αλλά και τη διάπλαση της συμπεριφοράς των κοριτσιών στις οικογένειες.

Το άγραφο πατροτυραννικό «δίκαιο»

Η αφετηρία αυτής της ηθικής εκτροπής θ’ αναζητηθεί στους άγραφους αλλά… άκαμπτους κανόνες του άγραφου, εθιμικού οικογενειακού δικαίου. Σύμφωνα με αυτή την πατροτυραννική παράδοση, τόσο ο πατέρας, όσο και η υποτεταγμένη στον padre patrone σύζυγος οφείλουν να μυούν παιδιόθεν κυρίως τις κόρες τους στην υποταγή στον «μπαμπά μας». (Κάπως έτσι αποκαλείται σε ορισμένα διαμερίσματα της χώρας μας ο άρρην, ο αρσενικός αφέντης, ο «μπαμπάς μας» του σπιτιού).

Και για να είμαστε δικαιότεροι και σαφέστεροι, τα κρούσματα του κουρελιάσματος της γυναικείας αξιοπρέπειας μπορεί να μην αποτελούν γενικό άγραφο κανόνα και ειδικότερα σε χώρες του τουρκο-βαλκανικού τόξου. Όμως έχουν μέχρι τις ημέρες μας επιδράσει ταπεινωτικά στη συμπεριφορά γυναικών συζύγων, αλλά και κοριτσιών.

Να αναφέρουμε παραδείγματα αυτής της ταπείνωσης; Γιατί όχι… Έτσι:

• Ο «μπαμπάς του σπιτιού» δεν σηκώνει ούτε ένα πιάτο και δεν αυτοσερβίρεται ένα ποτήρι νερό. Ο ίδιος δεν έχει τηγανίσει ούτε ένα αβγό και δεν έχει φτιάξει ούτε ένα καφέ.
• Ο ίδιος (φυσικά όχι όλοι) πετάει στο δάπεδο του λουτρού τα λερωμένα εσώρουχα για να τα μαζέψει η σύζυγός του.
• Ο ίδιος σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής διαφοράς προστάζει τους διαφωνούντες σύζυγο και τέκνα λέγοντας: «σκάσε εσύ» ή «βούλωστο»!
• Ο ίδιος προσδιορίζει επακριβώς τις συναναστροφές στις κόρες του με απαγορευτικούς και προσβλητικούς όρους: «Μην ξαναφέρετε στο σπίτι μας αυτές τις τσούλες ή αυτούς τους νταβατζήδες»!

Απ’ όσα ενδεικτικώς απαριθμήσαμε οι ενδοοικογενειακές συγκρούσεις αποτελούν προέκταση όχι μόνον στο φαινόμενο της πάλης των τάξεων αλλά και της «πάλης των γενεών»… Η παράλειψη της διδασκαλίας του μαθήματος της πολιτικής και κοινωνικής αγωγής και συμπεριφοράς, είτε μας αρέσει, είτε όχι, επιβάλλεται ν’ αποτελέσει για το εγγύτατο μέλλον την επαύξηση του γνωσιολογικού ορίζοντα με εναρμόνιση του διδακτικού προγράμματος προς τις απαιτήσεις όχι μόνον του 21^ου αλλά και των επομένων αιώνων… Διαφορετικά θα προβάρουμε διαρκώς εφθαρμένα και σκιασμένα ρούχα…