Ο Μητσοτάκης βρίσκει παρηγοριά στης Ούρσουλας την αγκαλιά, ο Κασσελάκης κάνει summer school για την Αριστερά σε στελέχη ιστορικά

Κανονικότης

Τελικώς η κανονικότητα διατηρήθηκε στις Βρυξέλλες! Στην αρχή υπήρξε ανησυχία, μετά έγινε αγωνία – ήταν και εκείνοι οι δικαστές… – αλλά τέλος καλό όλα καλά! Να χαρεί κι ο δικός μας λίγο – βέβαια αν ήταν αλλιώς θα χαιρόταν περισσότερο, αλλά υπάρχει χρόνος. Και δεν βιάζεται. Το «ματσάκι» το «καθάρισαν» οι Πράσινοι γιατί αν δεν ήταν αυτοί υπήρχε κίνδυνος να μπει στο παιχνίδι η ακροδεξιά – λέγε με Μελόνι! Και δεν είναι καιρός – ακόμη; – για τέτοια. Αργότερα βλέπουμε.

Κι απέναντι

Να δούμε τι θα γίνει κι από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού το Νοέμβριο. Εκεί «πέφτουν κορμιά» – σχεδόν κατά κυριολεξία! Αν καταφέρουν οι Δημοκρατικοί και κάνουν την αλλαγή υπάρχει κάποια ελπίδα να τις κερδίσουν τις εκλογές. Κι επιμόνως κυκλοφορεί ότι είναι – μάλλον – θέμα ημερών. Αλλά έχουμε ακόμη περίπου 4 μήνες. Κι η σύγκρουση είναι στα … κόκκινα!

«Που πας…»

Ρευστότης. Ρευστότης παντού! Ακόμη και στα καθ΄ ημάς. Αν ο νεοεκλεγείς βρετανός πρωθυπουργός θα ήθελε να «πικάρει» τον δικό μας, θα μπορούσε να του πει «με γεια τον συνέταιρο». Και θα βλέπατε τον δικό να γίνεται τούρμπο! Θα είχε όμως άδικο; Δεν το νομίζω…. Χθες ένας κυβερνητικός μου αναφερόμενος στο συγκεκριμένο περιστατικό – ίσως του ξέφυγε… – είπε: «που πας ρε Καραμήτρο, δεν την βλέπεις τη σύνθεση;». Η αναφορά περί «Καραμήτρου» είναι γενική, κατά την φράση, να το σημειώσω. Και δεν είχε άδικο, εδώ που τα λέμε….

Ο αίτιος;

Διότι όταν θέλεις να περάσεις ένα πρόσωπο που έχει διχάσει την κοινοβουλευτική ομάδα – δεν αμφισβητώ ούτε κατ΄ ελάχιστο την επιστημονική αρτιότητα της κυρίας Κατερίνας Φουντεδάκη, να εξηγούμαστε – τουλάχιστον όμως παίρνεις τα μέτρα σου. Δεν το κάνει as usual. Ετσι δεν είναι; Βέβαια το σύστημα του Μεγάρου Μαξίμου και της Βουλής, όσο νάναι, θα «κάνει ταμείο». Και θα τον βρει τον … «αίτιο». Πάντως η απόσυρση της υποψηφιότητας απέσπασε τα εύσημα του πρώην υπουργού κ. Νότη Μηταράκη. Που είπε μια καλή κουβέντα για την «ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας» και μία «μπηχτή» για τον … «αίτιο»!

Αντανακλαστικά;

Εχω όμως την εντύπωση ότι το σύστημα του νεοκλασικού της Ηρώδου του Αττικού δεν έχει βρει ακόμη τα «πατήματα» του. Και ορισμένες φορές τα αντανακλαστικά του θυμίζουν … Ραν Τα Πλαν. Όπως με την περίπτωση της επιστροφής των επιδοτήσεων του ρεύματος. Τρεις ολόκληρες μέρες αφωνίας! Θα μου πείτε είναι και οι υψηλές θερμοκρασίες που … αμβλύνουν τις αντιδράσεις. Ναι, αλλά δεν δουλεύουν και στην άσφαλτο, μέσα στο λιοπύρι! Ενα air condition, όσο να πεις, λειτουργεί….

Αλλαξαν

Η περίπτωση όμως της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ήταν μια «λακούβα» στο δρόμο για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Θα έχει κι άλλες. Δεν γνωρίζω κάτι συγκεκριμένο. Αλλά μιλάω με βάση τον νόμο των πιθανοτήτων. Το θέμα είναι αν αντέχουν τα «αμορτισέρ» για να απορροφήσουν τους κραδασμούς. Εχω όμως την εντύπωση ότι από την τελευταία συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και εντεύθεν έχει διαμορφωθεί μία νέα … «κανονικότητα». Και μάλλον θα είναι, όσο να πεις, πιο προσεκτικοί!

Ο κ. Αντώνης Σαμαράς

Είπα για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και μου ήρθε στη σκέψη η αναφορά που έκανε ο πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης στην πρόσφατη συνέντευξη του, πως πρέπει να είναι «πρόσωπο ευρύτερης αποδοχής». Ετσι είθισται μέχρι τώρα. Αλλά πιθανόν να το ανέφερε για να μην ανοίξει το θέμα, που σίγουρα – συμφωνώ και εγώ – ότι «είναι άκομψο». Όμως εκ προοιμίου μ΄ αυτή την αναφορά αποκλείστηκε – όχι πως είχε καμία ελπίδα… – και τυπικά η περίπτωση του πρώην πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά.

Ο κ. Κώστας Καραμανλής

Θα προσέξατε όμως ότι δεν τον έβαλε στην ίδια «μπάντα» με τον επίσης πρώην πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή. Εχω την εντύπωση πως προσπαθεί να «σπάσει» το «δίδυμο» – αν υπάρχει. Αυτή την ερμηνεία μου έδωσαν. Δηλαδή έχει αρχίσει και εξυφαίνεται μία ορισμένη εσωκομματική τακτική, λένε. Η μήπως κάνουν λάθος;

Αιφνιδίως

Κι αυτή την ξαφνική όξυνση στις σχέσεις με την γείτονα – την Τουρκία εννοώ – πως την βλέπετε; Που – περίπου – συνέπεσε με το τηλεφώνημα του Προέδρου της Τουρκίας κ. Ταγίπ Ερντογάν στον υποψήφιο Πρόεδρο των ΗΠΑ κ. Ντόναλντ Τραμπ. Και πρωταγωνιστής ήταν ο υπουργός Αμυνας κ. Νίκος Δένδιας. Πρόκειται για εξέλιξη που σίγουρα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Ετσι δεν είναι;

Αβρότητες

Εν τω μεταξύ στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ κάθε μέρα που περνάει οι τόνοι ανεβαίνουν. Δύο ενδιαφέροντα στοιχεία από την χθεσινή μέρα. Η πλευρά του προέδρου του κόμματος κ. Νίκου Ανδρουλάκη – μετά από την πρώτη «μπηχτή», ότι δηλαδή οι υποψήφιοι πρόεδροι θα είναι και υποψήφιοι βουλευτές με τον ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ στις επόμενες εκλογές – άρχισε τις αβρότητες προς την συνυποψήφια του, την κυρία Αννα Διαμαντοπούλου. Σίγουρα δεν πρόκειται για «συντροφική αλληλεγγύη». Σε καμία περίπτωση!

Για τον δεύτερο γύρο…

Απλώς ο κ. Ανδρουλάκης, που είναι « γέννημα – θρέμμα» των μηχανισμών, «μαγειρεύει πριν πεινάσει». Σωστός! Δηλαδή απλώς σκέφτεται την επόμενη ημέρα. Χρειάζεται συμμαχίες. Κι αν στο δεύτερο γύρο είναι πχ ο ίδιος με τον κ. Χάρη Δούκα, ποιον θα στηρίξει η κυρία Διαμαντοπούλου; Αυτόν που είναι υπέρ της αυτοδύναμης πορείας του κόμματος ή τον Δήμαρχο Αθηναίων που θέλει να «μπλέξει» με τους Συριζαίους; Ελα μου ντε. Γι΄ αυτό κάνει τα κουμάντα του από τώρα!

Δικαστικοί αντιπρόσωποι;

Το δεύτερο, που υποκρύπτει και μία – ασθενή, είναι αλήθεια… – υποψία, είναι η πρόταση της κυρίας Διαμαντοπούλου για τη ύπαρξη δικαστικών αντιπροσώπων στις εκλογές, με εθελοντές δικηγόρους. Και παραπέμπει σε αντίστοιχη πρόταση που έκανε το 2016 ο κ. Νίκος Αλιβιζάτος. Όμως επειδή είναι η μοναδική που το έχει προτείνει ως τώρα, υποθέτω – δικαιούμαι να κάνω υποθέσεις… – πως διαβλέπει «σύστημα 7 προς 1». Και το φοβάται το κακό. Η κάνω λάθος;

Δεν έχει τέλος…

Αλλά το δράμα της Κουμουνδούρου δεν έχει τελειωμό. Να μου το θυμηθείτε ότι δεν θα έχει και καλό τέλος! Αποχώρησε κι από μέλος του κόμματος – είπε παραιτηθεί από τις κομματικές θέσεις – ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Τσίπρα, κ. Γιάννης Δραγασάκης. Βαρύ το όνομα. Και λογικός ο κουρνιαχτός. Όμως το να δίνει μαθήματα «αριστεροσύνης» ο πρόεδρος του κόμματος κ. Στέφανος Κασσελάκης, πάει πολύ. Κι ακόμη χειρότερα να πανηγυρίζουν την αποχώρηση ο κ. Παύλος Πολάκης και ο … κ. Ευάγγελος Αντώναρος (!), είναι βαρύ κι ασήκωτο! Όπως κι αν το δει κανείς. Εντάξει;