Γιατί τόσος πανικός;

Οι τελευταίες εκλογές στη Γαλλία και οι πρόσφατες ευρωεκλογές έδωσαν την ευκαιρία για αρθρογραφίες και σχόλια με κοινό παρονομαστή την ανησυχία για την επανεμφάνιση του φασισμού στην Ευρώπη.

Σαν φασιστική απειλή εμφανίζονται τα πλέον συντηρητικά κόμματα που αρχίζουν να κυριαρχούν στις περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη και στη Δύση ολόκληρη. Είναι όμως δικαιολογημένες οι κραυγές αγωνίας που ακούγονται; Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος η Ευρώπη να πέσει ξανά στα νύχια του φασισμού; Υπάρχει η όποια ενδεχόμενη επιβεβαίωση για τον πανικό που καλλιεργείται;

Οι αναλυτές που εκφράζουν τις απόψεις της Αριστεράς δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία για την προοπτική αυτή. Με βάση όμως ποιες παρατηρήσεις;

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Μιχάλη Μητσού στα «ΝΕΑ», ο γνωστός ιστορικός Τίμοθι Σνάιντερ εξηγεί το περιεχόμενο του φασισμού.

Αυτός εκφράζεται μέσα από 4 βασικά χαρακτηριστικά. Tη λατρεία της προσωπικότητας του ηγέτη, τη μετατροπή του κόμματος σε μοναδικό, την απειλή και τη χρήση βίας, την προβολή του μεγάλου ψέματος που οδηγεί στην αναμόρφωση της πραγματικότητας.

Σε ποιες περιπτώσεις ευρωπαϊκών συντηρητικών κομμάτων έχουν εφαρμογή αυτές οι παρατηρήσεις; Πού υπάρχει σχεδόν υστερική λατρεία της προσωπικότητας κάποιου ηγέτη; Σε Γερμανία και Αυστρία λ.χ. οι ηγέτες αυτοί είναι σχεδόν άγνωστοι. Το ίδιο και στη Σκανδιναβία. Μόνο στην Ουγγαρία και κάπως στην Πολωνία οι ηγέτες αυτοί ξεχωρίζουν και παίζουν κυρίαρχο ρόλο. Χωρίς όμως ενδείξεις εγκατάστασης μονοκρατορίας. Στη Γαλλία μάλιστα υπάρχουν φήμες πως η Λεπέν θα αμφισβητηθεί σύντομα από τον εσωτερικό της ανταγωνιστή Μπαρντελά!

Πουθενά δεν παρατηρούνται διαδικασίες μεταμόρφωσης του υπερσυντηρητικού κόμματος σε «μοναδικό» σε ολόκληρη την Ευρώπη. Όσο για την απειλή η την άσκηση βίας, το αστυνομικό δελτίο δείχνει πως θύματα τέτοιων πράξεων έχουν υπάρξει κυρίως από την πλευρά των συντηρητικών.

Ιδιαίτερα στη Γερμανία, στελέχη, και ηγετικά μάλιστα, του AfD έχουν νοσηλευθεί σε νοσοκομεία κατόπιν επιθέσεων ιδεολογικών τους αντιπάλων! Όσο για το «μεγάλο ψέμα», αυτό συναντάται πολύ περισσότερο στις εξαγγελίες και στα προγράμματα της Αριστεράς (λ.χ. εξισωτισμός, υψηλά εισοδήματα, εξοντωτική φορολογία πλουσίων) παρά στις όποιες θέσεις κομμάτων της λεγόμενης Ακρας Δεξιάς. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα (παροχές) οι εξαγγελίες της Λεπέν δεν έχουν να ζηλέψουν πολλά από τη ρητορική των κομμουνιστών…

Πού βρίσκεται λοιπόν η απειλή του φασισμού; Όσον αφορά τις ΗΠΑ, που κάποιοι εκτιμούν πως οι πολιτικές του Τραμπ προσεγγίζουν τα χαρακτηριστικά που έχει θέσει ο Σνάιντερ, η πραγματικότητα κρούει διαφορετικούς κώδωνες κινδύνου.

Η τυραννική κυριαρχία της «πολιτικής ορθότητας» έχει καταστρέψει επαγγελματικές καριέρες, έχει προκαλέσει πολλές απολύσεις και, με τη σύμπραξη της λεγόμενης woke culture, έχει οδηγήσει σε διώξεις συγγραφέων, απαγορεύσεις ομιλητών σε πανεπιστήμια και σε περιθωριοποιήσεις ακαδημαϊκών δασκάλων.

Και να μην ξεχνάμε βέβαια και τη δολοφονική απόπειρα κατά του Τραμπ. Πού ελλοχεύει λοιπόν στα δεξιά ο φασισμός, συνιστώντας θανάσιμο, υποτίθεται, κίνδυνο για την επιβίωση της δημοκρατίας;

Premium έκδοση ΤΑ ΝΕΑ