Κάμαλα Χάρις: Μόνο πρωτάρα δεν είναι η αντικαταστάτρια του Τζο Μπάιντεν – Πώς έχτισε το βιογραφικό της

Η απόσυρση του Τζο Μπάιντεν από την προεκλογική κούρσα εν όψει των εκλογών του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ και η στήριξή του στην Κάμαλα Χάρις απασχολεί όλα τα διεθνή ΜΜΕ, τα οποία «ξεψαχνίζουν» το πολιτικό παρελθόν της νυν Αμερικανίδας αντιπροέδρου.

Ο Τζο Μπάιντεν, σύμφωνα με τον Guardian, διέθετε μια απαράμιλλη λίστα με διεθνείς επαφές και χαρακτηρίζεται ως πρόεδρος που στηριζόταν στις επιδόσεις του στην εξωτερική πολιτική.

Η Κάμαλα Χάρις ελάχιστη ώρα μετά την απόσυρση του Τζο Μπάιντεν δήλωσε ότι είναι έτοιμη να διεκδικήσει το χρίσμα των Δημοκρατικών

Ωστόσο, σημειώνει το βρετανικό μέσο, η Χάρις, αργά αλλά σταθερά, έχτισε το δικό της portfolio, στο οποίο αναμένεται να στηριχτεί στην προσπάθειά της να διεκδικήσει αρχικά το χρίσμα των Δημοκρατικών και στη συνέχεια τη θέση του προέδρου των ΗΠΑ.

Τι υπενθύμιζαν οι υποστηρικτές του Τζο Μπάιντεν

Ο Guardian αναφέρει ότι οι υποστηρικτές του Τζο Μπάιντεν, ειδικά τις τελευταίες ημέρες που πολλοί του ζητούσαν να αποσυρθεί, υπενθύμιζαν την εμπειρία του.

Ο ίδιος έχει πει ότι γνωρίζει περισσότερα για την εξωτερική πολιτική από τον Χένρι Κίσινγκερ και οι έπαινοι για τις ικανότητές του που δόθηκαν από παγκόσμιους ηγέτες στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσινγκτον τονίζονταν από την ομάδα του Μπάιντεν ως επιχείρημα ότι οι Αμερικανοί δεν είχαν την πολυτέλεια να τον χάσουν. Το βρετανικό μέσο αναφέρεται ιδιαίτερα στη στάση του στον πόλεμο στην Ουκρανία.

Ο Guardian γράφει ότι «χωρίς τις προσεκτικές διαβουλεύσεις και τη στάθμιση των επιλογών του, είναι απίθανο η Δύση να ήταν σε θέση να αντιδράσει τόσο αποφασιστικά όσο έκανε αρχικά, όσον αφορά τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και τη στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία μετά την εισβολή του Βλαντίμιρ Πούτιν».

Ωστόσο, τα προβλήματα που φάνηκε να αντιμετωπίζει το τελευταίο διάστημα, η απόδοσή του στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής των G7 και ότι δεν μπορούσε πλέον να κερδίσει την πλειονότητα των Αμερικανών στην ανάγκη υπεράσπισης της Ουκρανίας, προκάλεσαν ερωτήματα για το αν θα κατάφερνε πλέον να σταθεί επάξια.

Αυτό συνέβη παρόλο που ο ίδιος θεωρείται ότι είχε μια λίστα με διεθνείς επαφές που μπορεί να συγκριθεί με κάθε προκάτοχό του από την εποχή του πρεσβύτερου Τζορτζ Μπους, είχε ταξιδέψει στην Ουκρανία πολλές φορές, συνάντησε τον Σι Τζινπίνγκ στο Πεκίνο, κοίταξε στα μάτια τον Πούτιν και υποστήριξε ότι είναι ένας άνθρωπος χωρίς ψυχή, ενώ γνωρίζει τον Μπενιαμίν Νετανιάχου για 40 χρόνια.

Η σημασία των προσωπικών σχέσεων

Η εμπειρία του, τονίζει ο Guardian, τον οδήγησε να πιστεύει στη δύναμη της προσωπικής σχέσης στην εξωτερική πολιτική. Ο σύμβουλός του σε θέματα εθνικής ασφάλειας, Τζέικ Σάλιβαν, είπε κάποτε: «Λέει συχνά ότι όλη η εξωτερική πολιτική είναι προσωπική, ότι οι προσωπικές σχέσεις με τους ηγέτες έχουν πραγματικά σημασία».

Αυτή η εμπειρία τον είχε οδηγήσει να είναι πρόθυμος να παρακάμπτει μερικές φορές τους στρατιωτικούς διοικητές, τους διπλωματικούς εμπειρογνώμονες και άλλους.

«Έχει ευχέρεια στην εξωτερική πολιτική που του δίνει αυτοπεποίθηση – ξέρει ότι μπορεί να κερδίσει μια διαφωνία», είχε πει ο γερουσιαστής Κρις Μέρφι, προσθέτοντας: «Του επιτρέπει να ενεργεί με τόλμη και αυτοπεποίθηση».

Μερικές φορές αυτή η τόλμη οδήγησε σε λάθη, όπως ο χειρισμός της αποχώρησης των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν και η απροθυμία του να προμηθεύσει γρήγορα εξοπλισμό στην Ουκρανία, γράφει ο Gurdian.

Σκίτσα για την απόσυρση του Τζο Μπάιντεν και την υποψηφιότητα της Κάμαλα Χάρις στη Βομβάη της Ινδίας.

Τι θα σημάνει η τυχόν εκλογή της Κάμαλα Χάρις

Αν πάρει κανείς υπόψη όλα τα παραπάνω, σημειώνει ο Guardian, αν εκλεγεί η Κάμαλα Χάρις, αυτό θα σημάνει ότι θα υπάρχει μια υποβάθμιση στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής λόγω των γνώσεών της για τις εξωτερικές υποθέσεις και τους ξένους ηγέτες, ακόμη και μετά από μια εντατική φθινοπωρινή «μαθητεία».

Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι είναι αρχάρια, τονίζει το βρετανικό μέσο. Η ίδια έχει χτίσει σιγά – σιγά το portfolio της στην εξωτερική πολιτική.

Μίλησε στη Βρετανία σε συνέδριο για την τεχνητή νοημοσύνη που διοργάνωσε ο Ρίσι Σούνακ. Συμμετείχε στην Ασιατική σύνοδο κορυφής το 2023 στη θέση του Μπάιντεν.

Επί τρία συναπτά έτη ηγήθηκε της αμερικανικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, σε μια προσπάθεια να διευρύνει τις γνώσεις της και να συστηθεί στην Ευρώπη.

Στην τελευταία διάσκεψη έπρεπε να απαντήσει στην είδηση του θανάτου του Αλεξέι Ναβάλνι και έστειλε μήνυμα στην πατρίδα της ότι «η απομόνωση δεν είναι προστασία» (σ.σ. από τους κινδύνους).

Ήταν ένα μήνυμα συνέχειας της κληρονομιάς του Μπάιντεν, γράφει ο Guardian, το οποίο θα πρέπει να ενισχύσει τους επόμενους μήνες.

Η στάση της Κάμαλα Χάρις για τη Γάζα

Αρκετοί πρώην επιτελείς του Μπάιντεν δήλωσαν ότι είναι αισιόδοξοι ότι μπορεί να χαράξει τη δική της πολιτική για τη Γάζα και ότι ο Αμερικανός πρόεδρος είναι παγιδευμένος σε μια χρονομηχανή σχετικά με μια ισραηλινή πολιτική που δεν υπάρχει πλέον.

Στις αρχές Μαρτίου, η Χάρις έκανε μια ομιλία που ζητούσε μια «προσωρινή κατάπαυση του πυρός» έξι εβδομάδων, πολύ πριν ο Μπάιντεν το πει δημοσίως.

Η Χάρις εξέφρασε επίσης τη συμπάθειά της για τους διαδηλωτές φοιτητές υπέρ της Παλαιστίνης, λέγοντας ότι «δείχνουν ακριβώς αυτό που πρέπει να είναι το ανθρώπινο συναίσθημα, ως απάντηση στη Γάζα», αν και πρόσθεσε ότι δεν «υιοθετεί στο σύνολό τους τα αιτήματά τους».

Έχει πει ξεκάθαρα ότι έχουν σκοτωθεί πάρα πολλοί Παλαιστίνιοι και έχει δείξει πιο ευαίσθητη στις διαμαρτυρίες σε πολιτείες των ΗΠΑ που βρίσκονται σε εξέλιξη. «Υπάρχει η ευκαιρία για μια ήπια επαναφορά που θα την έφερνε πιο κοντά στη βασική ευρωπαϊκή θέση για τη σύγκρουση στη Γάζα», σημειώνει ο Gurdian.

Η Κάμαλα Χάρις.

Ο ρόλος του συμβούλου της Χάρις σε θέματα εξωτερικής πολιτικής

Ο επικεφαλής σύμβουλός της σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, Φίλιπ Γκόρντον, είναι ένας βετεράνος της Ουάσινγκτον που έχει ειδικευτεί τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και στην ευρωπαϊκή πολιτική, και σε όλη του τη διαδρομή υπήρξε επιφυλακτικός απέναντι στις προσπάθειες των ΗΠΑ να εξασφαλίσουν την αλλαγή καθεστώτος στη Μέση Ανατολή ή να επιβάλουν τη δημοκρατία σε χώρες όπως η Σαουδική Αραβία.

Ασυνήθιστα, το διδακτορικό του ήταν στη γαλλική γκωλική πολιτική ασφαλείας και αρχικά εντάχθηκε στην κυβέρνηση Ομπάμα ως βοηθός υπουργού Εξωτερικών για τις ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις, προτού μετακινηθεί στο επιτελείο του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας με ειδίκευση στη Μέση Ανατολή.

Διαφοροποιήθηκε από τον προϊστάμενό του πιστεύοντας ότι τα περιορισμένα πλήγματα κατά της Συρίας μετά τη χρήση χημικών όπλων από αυτήν θα ήταν αποτελεσματικά και δικαιολογημένα, ενώ ήταν ένθερμος υποστηρικτής της πυρηνικής συμφωνίας με το Ιράν.

«Δεδομένης της διαδικασίας εκμάθησης στην οποία βρίσκεται η Χάρις, ο Γκόρντον γίνεται ο άνθρωπος στον οποίο θα πρέπει να βασιστεί καθώς οι ομάδες Μπάιντεν και Χάρις προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να συνεργαστούν η μία με την άλλη», καταλήγει ο Guardian.