Ουίλιαμ Ανθόλις: «Οι εκλογές στις ΗΠΑ κάθε άλλο παρά έχουν κριθεί»

Γράφει ο Ουίλιαμ Ανθόλις, διευθυντής και CEO του Miller Center of Public Affairs στο University of Virginia 

Η απόφαση του προέδρου Μπάιντεν την Κυριακή να αποσυρθεί από την προεδρική κούρσα του 2024 έχει μια ιστορική σημασία ανάλογη με την απόφαση του Λίντον Τζόνσον να αποσυρθεί το 1968 και ακόμη και με την απόφαση του Τζορτζ Ουάσινγκτον να μην θέσει υποψηφιότητα το 1796. Οι δυναμικές πίσω από τον πολιτικό σεισμό αυτού του Σαββατοκύριακου είναι βέβαια ενεργές εδώ και χρόνια, από το βαθιά διχασμένο εκλογικό σώμα, τη βαθιά αντιπάθεια μεταξύ του προέδρου Μπάιντεν και του πρώην προέδρου Τραμπ και το ίδιο το βάρος της ηλικίας.  Το πιο σημαντικό είναι ότι η απόσυρση του Μπάιντεν έχει πλέον προωθήσει την Καμάλα Χάρις ως αντικαταστάτη του.

Ο σεισμός ξεκίνησε με την καταστροφική εμφάνιση του Προέδρου Μπάιντεν στο debate στις 27 Ιουνίου. Προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στους κύκλους των Δημοκρατικών και άρχισε να διχάζει το κόμμα σχετικά με το αν ήταν ικανός να κερδίσει τις εκλογές.

Αυτό που εκ των υστέρων εντυπωσιάζει στην πτώση του Μπάιντεν είναι το πόσο ενωμένο είναι και ήταν το κόμμα ως προς τις επιδόσεις του ως προέδρου. Τα ιστορικά νομοθετικά επιτεύγματά του συναγωνίζονται εκείνα του Φράνκλιν Ρούσβελτ και του Λίντον Τζόνσον σε ό,τι αφορά τον απόλυτο αριθμό των νόμων που ψηφίστηκαν, αλλά και στο πώς αναμόρφωσε τους στόχους και την αποστολή της αμερικανικής κυβέρνησης. Ο Μπάιντεν συνέβαλε στη διαχείριση πραγματικών εθνικών κρίσεων – οικονομικών, εθνικής ασφάλειας και εσωτερικών κρίσεων – στο ίδιο επίπεδο με εκείνες που κληρονόμησαν η Ουάσινγκτον, ο Ρούσβελτ και ο Τζόνσον. Αυτό περιλαμβάνει μια παγκόσμια πανδημία, μια κρίση πληθωρισμού που προέκυψε ως αποτέλεσμα, τη συνταγματική κρίση της 6ης Ιανουαρίου και την απρόκλητη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.  Πέρα από το να ξεδιπλώνει απαντήσεις σε όλα αυτά τα ζητήματα, η ομάδα του Μπάιντεν πέρασε επίσης ιστορικούς διακομματικούς νόμους για τις υποδομές και την τεχνολογία, καθώς και σημαντική νομοθεσία για την κλιματική αλλαγή.

Και όμως, ενώ ο Μπάιντεν κατάφερε να προσφέρει σημαντικές κυβερνητικές νίκες για αρκετές μερίδες του Δημοκρατικού Κόμματος, δεν μπόρεσε να αυξήσει τη δημοτικότητά του πέρα από το 45% περίπου του εκλογικού σώματος.  Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν η αδυναμία της κυβέρνησής του να τιθασεύσει τον πληθωρισμό.  Ενώ τα επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων εργασίας παρέμειναν υψηλά, ο πληθωρισμός παρέμεινε επίσης επίμονος κατά το μεγαλύτερο μέρος της τετραετούς θητείας του, γεγονός που κατέστησε δύσκολη την προσέλκυση ανεξάρτητων ψηφοφόρων, οι οποίοι προτίμησαν τον Ντόναλντ Τραμπ εξαιτίας της ανησυχίας τους για την οικονομική τους κατάσταση.

Επιπλέον, μερικές ακόμη κυβερνητικές αποτυχίες — όπως η τραγική απόσυρση από το Αφγανιστάν σε συνδυασμό με την με όρους υποστήριξη της κυβέρνησής του προς το Ισραήλ — άρχισαν να διαβρώνουν το αίσθημα εμπιστοσύνης στο εσωτερικό του κόμματός του.  Και πέρα από όλα αυτά, ενώ ένα ευρύ κοινό τον συμπαθούσε γενικά και θαύμαζε τις αξίες του, ανησυχούσε επίσης έντονα για την ηλικία του, συμπεριλαμβανομένου του κατά πόσον είχε σοβαρή υποχώρηση των νοητικών του ικανοτήτων.  Στο τέλος, είδε ότι είχε χάσει την εμπιστοσύνη του κόμματός του ότι θα νικήσει τον Ντόναλντ Τραμπ, παρότι και αν δεν είχε χάσει την αγάπη και τις ευχαριστίες τους.

Η Αντιπρόεδρος Χάρις ανέλαβε τώρα γρήγορα την αντικατάστασή του.  Η άνοδός της αποτελεί μια εντυπωσιακή πολιτική ανατροπή.  Στα δύο πρώτα χρόνια της θητείας της ως Αντιπρόεδρος, έδειχνε να μην είναι σίγουρη για τη θέση της στον Λευκό Οίκο του Μπάιντεν.  Είχε σκοντάψει από νωρίς στις προσπάθειές της να αντιμετωπίσει τη μετανάστευση. Και έμοιαζε επίσης ανίκανη να καταρτίσει μια πολιτική ατζέντα που να προσφέρει ένα ευρύτερο αφήγημα για τις προτεραιότητες της ηγεσίας της και το ύφος της διακυβέρνησής της.  Αυτό άρχισε να αλλάζει στην πορεία προς τις ενδιάμεσες εκλογές του 2022, όταν πήρε τα θέματα των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων και της απειλής για τη δημοκρατία ως τα θέματα που την καθοδηγούσαν.  Επιπλέον, ο πόλεμος στην Ουκρανία της έδωσε την ευκαιρία να αναπτύξει ηγετικές ικανότητες σε θέματα εθνικής ασφάλειας.

Οι Δημοκρατικοί γνωρίζουν ότι παίρνουν ένα ρίσκο με αβέβαιες πιθανότητες επιτυχίας.  Μέχρι στιγμής, έχει αποδώσει. Η Χάρης ήδη επιβραδύνει τη δυναμική της εκστρατείας Τραμπ-Βανς.  Μόλις πριν από τέσσερις ημέρες, είχαν πολύ ανοδική δυναμική ύστερα από ένα επιτυχημένο συνέδριο που κατέδειξε την ενότητα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.  Ετοιμάζονταν να κάνουν μια προεκλογική εκστρατεία με επίκεντρο την ηλικία του Μπάιντεν, πέρα από τις παρατεταμένες ανησυχίες για την οικονομία και τις διεθνείς συγκρούσεις.  Ξαφνικά, είναι η υποψήφια των Δημοκρατικών που μπορεί τώρα να θέσει ερωτήματα για την ηλικία του αντιπάλου της.  Επιπλέον, ως πρώην εισαγγελέας, προσφέρει μια έντονη αντίθεση με τον πρώην πρόεδρο Τραμπ, ο οποίος είναι πλέον καταδικασμένος κακοποιός.

Η κούρσα απέχει πολύ από το να κριθεί.  Μετά από έναν πολύ ταραχώδη μήνα – που περιλάμβανε σημαντικές αμφιλεγόμενες αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου και μια απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου Τραμπ – η κούρσα μπορεί να είναι και πάλι πολύ κοντά για να κριθεί.  Επιπλέον, η Αντιπρόεδρος Χάρις θα πρέπει να μάθει πάνω στη δουλειά πώς να διευθύνει μια εθνική εκστρατεία, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας μιας ομάδας που μπορεί να εμπιστευτεί και της εξεύρεσης μιας πειστικής φωνής και ενός οράματος.  Όμως η ανάδειξή της στην ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος έχει δώσει μια ώθηση ενέργειας στην κούρσα που έλειπε τον τελευταίο χρόνο.