Οι μυστικές υπηρεσίες μιας χώρας οφείλουν να έχουν ως βασικό μέλημά τους την προστασία των εθνικών συμφερόντων. Πρώτη σημείωση: των εθνικών και όχι την οποιαδήποτε προσωπική-πολιτική ατζέντα του προϊσταμένου τους. Υπό αυτό το πρίσμα η τεχνολογία και τα συστήματα παρακολούθησης εντάσσονται στο πλαίσιο της αποτελεσματικότητάς τους.

Η αποκάλυψη του in για το προεδρικό διάταγμα που φέρεται να ενεργοποιεί άρθρο του τελευταίου νόμου της κυβέρνησης για τον εκσυγχρονισμό της ΕΥΠ και προβλέπει την αγορά νέου λογισμικού παρακολούθησης (ανώτερου από αυτά τύπου Pegasus και Predator) απέδειξε ότι η κυβέρνηση εξακολουθεί να μην θέλει να καταλάβει τι έχει συμβεί τα τελευταία δύο χρόνια στη χώρα.

Δυσφορία

Δεν πρόκειται για κάποιο αβίαστο συμπέρασμα, αλλά προκύπτει από τις αντιδράσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου όταν ρωτήθηκε σχετικά. Δυσφορία που εκφράστηκε μέσα από δύο λέξεις: «ουδέν σχόλιο». Την ίδια ώρα οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης –όσες τουλάχιστον ασχολήθηκαν με το γεγονός- δείχνουν μια επιμονή στο να κοιτάνε το δέντρο και να χάνουν το δάσος.

Εν ολίγοις το πρόβλημα δεν είναι αν η ΕΥΠ αποκτήσει νέο λογισμικό παρακολούθησης. Αυτό που έχει απόλυτη ανάγκη η χώρα και η δημοκρατία είναι ένα θεσμικό πλαίσιο τέτοιο που αφενός να μην επιτρέψει άλλο σκάνδαλο σαν αυτό του Predator, αφετέρου δεν θα παρέχει τη δυνατότητα στην οποιανδήποτε κυβέρνηση να εργαλειοποιεί προς όφελός της τέτοιου είδους «όπλα».

Ψεύδη

Πριν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αντιμετωπίσει μάλλον επιτιμητικά τις αποκαλύψεις καλό θα ήταν να θυμηθεί πόσες φορές τα τελευταία δύο χρόνια η κυβέρνησή του συνελήφθη ψευδόμενη και με τη γίδα στην πλάτη στο θέμα των υποκλοπών. Πόσες φορές τόσο ο πρωθυπουργός όσο και κυβερνητικά στελέχη εκτέθηκαν στα μάτια του κόσμου υποστηρίζοντας ασύστολα ψεύδη περί μη γνώσης του Predator την ώρα που υπέγραφαν την εξαγωγή του για χρήση σε τρίτες χώρες. Ή όταν η κυβέρνηση επικαλέστηκε την εμπλοκή τρίτων χωρών αναγκάζοντας πρεσβείες να εκδίδουν ανακοινώσεις, διασύροντας τη χώρα μας διεθνώς.

Μήπως να θυμηθούμε εκείνες τις φορές που επικαλέστηκαν το «απόρρητο» ή την καραμέλα της «εθνικής ασφάλειας»; Να θυμηθούμε ποια σκάνδαλα της κυβέρνησης έψαχνε ο δημοσιογράφος Θανάσης Κουκάκης, γεγονός που τον κατέστησε παράλληλο στόχο και της ΕΥΠ και του Predator; Nα θυμηθούμε ποιοι έχουν διασταυρωθεί ως στόχοι παρακολούθησης; Υπουργοί, η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, εισαγγελικοί λειτουργοί, ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.

Νόμος

Η κυβέρνηση εσφαλμένα νόμιζε ότι με το 41% ξόφλησε το γραμμάτιο ευθύνης της για το σκάνδαλο. Ως γνωστόν, το 41% αποτελεί πλέον παρελθόν. Τούτων δοθέντων μια μεγαλύτερη πολιτική ενσυναίσθηση από πλευράς Μαξίμου δεν θα ήταν κακή ιδέα. Αν λοιπόν ο πρωθυπουργός εννοεί τις λέξεις «διαφάνεια» κι «έλεγχος» θα πρέπει να το αποδείξει. Δυστυχώς, ο τελευταίος νόμος για την ΕΥΠ (5002-2022) μόνο αυτή τη φιλοσοφία δεν έχει. Το γεγονός ότι ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών ακόμα και από τις Ανεξάρτητες Αρχές για τα μέτρα που περιλάμβανε και που παρουσιάστηκαν ως «θωράκιση» του συστήματος από την κυβέρνηση, είναι ενδεικτικό της λογικής που τον διέπει.

Έλεγχος

O Κυριάκος Μητσοτάκης που έχει αντιγράψει τόσα πολλά από το σύστημα διακυβέρνησης των ΗΠΑ, σίγουρα γνωρίζει ότι η εκεί αντίστοιχη ΕΥΠ ελέγχεται από Επιτροπή του Κογκρέσου και πως δεν υπάρχει τίποτε το «απόρρητο» γι’ αυτούς, είτε πρόκειται για μυστικά κονδύλια είτε στο πεδίο των δραστηριοτήτων της Υπηρεσίας. Εδώ πάλι φτάσαμε στο σημείο ένας πρωθυπουργικός ανιψιός που βρέθηκε στη θέση του συνδετικού κρίκου μεταξύ ΕΥΠ και Μαξίμου λόγω συγγένειας να λοιδωρεί πολιτικά με τη στάση του εκλεγμένους βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου όταν τον ρωτούσαν για το σκάνδαλο. Να επικαλείται το «απόρρητο» οκτώ στις δέκα φορές που τίθονταν ερωτήματα.

Με άλλα λόγια, όταν κουβαλάς εδώ και δύο χρόνια τόσες πολλές «αμαρτίες» δεν επιτρέπεται να κουνάς το δάχτυλο. Αντιθέτως, ως ελάχιστη ένδειξη μεταμέλειας και συγγνώμης οφείλεις να κάνεις το αυτονόητο: να σεβαστείς τη Δημοκρατία και το Κράτος Δικαίου έστω και την ύστατη ώρα.

Headlines