Η Farida Abaroge διέσχισε με τζόκινγκ τον στίβο στη Νορμανδία στο πρωινό φως. «Όταν έχεις γνωρίσει δύσκολες στιγμές, η πνευματική και συναισθηματική κατάσταση είναι εξίσου σημαντική με τη φυσική φόρμα», είπε καθώς προπονείται για τα 1500μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.

Η Abaroge είναι μέλος της ομάδας προσφύγων της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ), η οποία εκπροσωπεί περισσότερους από 100 εκατομμύρια εκτοπισμένους ανθρώπους. «Αυτή η ομάδα είναι σαν μια οικογένεια», είπε.

Όταν η 30χρονη Abaroge εγκατέλειψε την πατρίδα της, την Αιθιοπία, πριν από οκτώ χρόνια λόγω των διώξεων, είχε μαύρη ζώνη στο καράτε, ήταν ποδοσφαιρίστρια και επίδοξη δρομέας στίβου, η οποία ονειρευόταν να αγωνιστεί μια μέρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά δεν μπορούσε να δει πώς.

«Οφείλω στον προπονητή μου τη ζωή μου», δήλωσε ο Ramiro Mora, 26 ετών, Κουβανός αρσιβαρίστας που θα αγωνιστεί στην κατηγορία των 102 κιλών στο Παρίσι

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη IOC Refugee Olympic Team (@refugeeolympicteam)

«Με πήγαν σε ένα κατάστημα για να αγοράσω αθλητικά παπούτσια και εξοπλισμό και άρχισα να τρέχω»

Η εξαντλητική αναζήτηση της Farida Abaroge για ασφάλεια διήρκεσε περισσότερο από έναν χρόνο, οδηγώντας την στο Σουδάν, στη συνέχεια σε έναν αιγυπτιακό καταυλισμό προσφύγων, στη συνέχεια στη Λιβύη, όπου φυλακίστηκε, και τελικά στη Γαλλία το 2017, όπου της χορηγήθηκε άσυλο.

Σωματικά κατεστραμμένη από τις κακουχίες, την έλλειψη τροφής και την επέμβαση στο στομάχι που είχε πάει στραβά, η Abaroge έκανε μια εκπληκτική επιστροφή στον αθλητισμό, ασχολούμενη με τον στίβο. Η ίδια αποδίδει τα εύσημα στο τοπικό δημαρχείο και στους εργάτες της φιλανθρωπικής οργάνωσης για τους πρόσφυγες στη βορειοανατολική Γαλλία που την έβαλαν ξανά στο δρόμο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

«Όταν έφτασα στη Γαλλία, μόνη μου, με ρώτησαν ποιο ήταν το πάθος μου στη ζωή. Είπα τον αθλητισμό. Με πήγαν σε ένα κατάστημα για να αγοράσω αθλητικά παπούτσια και εξοπλισμό και άρχισα να τρέχω». Τώρα συνδυάζει την προπόνηση δύο φορές την ημέρα με την εργασία της πλήρους απασχόλησης που είναι η συσκευασία παραδόσεων δεμάτων σε μια αποθήκη στο Στρασβούργο. Η υποστήριξη της ΔΟΕ της επέτρεψε να πάρει δίμηνη άδεια άνευ αποδοχών από την αποθήκη για να αγωνιστεί στους Αγώνες του Παρισιού. «Όλοι οι εργαζόμενοι εκεί με υποστηρίζουν», είπε.

Δείτε το βίντεο 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη The Olympic Games (@olympics)

Από το Ιράν, τη Συρία και το Αφγανιστάν έως την Ερυθραία και το Νότιο Σουδάν

Η Ολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων δημιουργήθηκε το 2015 και συμμετείχε για πρώτη φορά στους Αγώνες του Ρίο το 2016, με 10 αθλητές σε τρία αθλήματα. Φέτος όμως αυξήθηκε σε 37 αθλητές, οι χώρες καταγωγής των οποίων κυμαίνονται από το Ιράν, τη Συρία και το Αφγανιστάν έως την Ερυθραία και το Νότιο Σουδάν, οι οποίοι διαγωνίζονται σε 12 αθλήματα, μεταξύ των οποίων η ποδηλασία, η κολύμβηση, το ταεκβοντό, το τζούντο και το σπάσιμο.

Η ομάδα είναι τόσο σημαντική για τη ΔΟΕ που οι πρόσφυγες αθλητές θα εμφανιστούν στη δεύτερη θέση στην τελετή έναρξης στο Παρίσι, μετά την Ελλάδα, κρατώντας την ολυμπιακή σημαία.

Η ομάδα πέρασε αρκετές ημέρες στο Bayeux της Νορμανδίας για προπόνηση και δημιουργία σύνδεσης πριν φτάσει στο Ολυμπιακό Χωριό στο Παρίσι. Πήγαν μαζί με ποδήλατο σε μία από τις παραλίες απόβασης της Νορμανδίας κατά την Ημέρα της Νορμανδίας στο Arromanches-les-Bains, όπου ένας ξεναγός αφηγήθηκε λεπτομέρειες για τη μάχη κατά του φασισμού στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Η Manizha Talash, 21 ετών, η οποία έφυγε από το Αφγανιστάν το 2021, είναι η μόνη πρόσφυγας αθλήτρια που συμμετέχει σε ένα νέο αστικό άθλημα στο Παρίσι: το breaking

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη IOC Refugee Olympic Team (@refugeeolympicteam)

Με μόνη αποσκευή την ολυμπιακή του εξάρτηση

Στην παραλία, ο Farzad Mansouri, αθλητής του taekwondo, θυμήθηκε τους αθλητές που είχαν πεθάνει. Ο Mansouri αγωνίστηκε για το Αφγανιστάν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, σε ηλικία 19 ετών, και ήταν ο Αφγανός σημαιοφόρος στην τελετή έναρξης, αλλά για τους δεύτερους Αγώνες του θα αγωνιστεί τώρα ως πρόσφυγας.

Αμέσως μετά το Τόκιο, το καλοκαίρι του 2021, εγκατέλειψε το Αφγανιστάν με μόνη αποσκευή την ολυμπιακή του εξάρτηση, ανάμεσα στις δεκάδες χιλιάδες που προσπαθούσαν να επιβιβαστούν σε πτήσεις εκκένωσης, καθώς οι Ταλιμπάν επέστρεφαν στην εξουσία. Πέρασε μήνες σε έναν καταυλισμό προσφύγων στο Άμπου Ντάμπι προτού φτάσει στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου τώρα βρίσκεται στο Μάντσεστερ.

Αλλά ο συναθλητής του στο τάε κβον ντο, Μοχάμεντ Τζαν Σουλτάνι, 25 ετών, σκοτώθηκε σε επίθεση βομβιστή αυτοκτονίας στο αεροδρόμιο της Καμπούλ. «Ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή όταν έμαθα ότι έχασα τον φίλο μου», δήλωσε ο Mansouri. «Τώρα ελπίζω πραγματικά ότι μπορούμε να βρούμε την ειρήνη στη χώρα μου και σε όλο τον κόσμο».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη The Olympic Games (@olympics)

«Όταν βρίσκομαι στους αγώνες σκέφτομαι τις θυσίες που έκανα για να φτάσω εδώ»

Πολλοί από τους πρόσφυγες αθλητές πίστωσαν στον αθλητισμό ότι τους βοήθησε να αντιμετωπίσουν τον εκτοπισμό, το πένθος και το ξεκίνημα από το μηδέν. «Οφείλω στον προπονητή μου τη ζωή μου», δήλωσε ο Ramiro Mora, 26 ετών, Κουβανός αρσιβαρίστας που θα αγωνιστεί στην κατηγορία των 102 κιλών στο Παρίσι.

Ο Mora ήταν στην κουβανική ομάδα πριν ενταχθεί σε ένα περιοδεύον τσίρκο. Εργάστηκε για τρία χρόνια στο τσίρκο Blackpool Tower Circus, ως μέρος ενός εναέριου νούμερου, όπου ήταν η βάση που έριχνε ακροβάτες ψηλά στον αέρα και τους έπιανε. «Αυτό απαιτεί δύναμη και τεχνική, επειδή κρατάς τη ζωή του παρτενέρ σου στα χέρια σου, δουλεύοντας σε ύψος οκτώ μέτρων», είπε. Αργότερα του χορηγήθηκε άσυλο στο Ηνωμένο Βασίλειο και ζει στο Μπρίστολ, όπου κατέχει δύο βρετανικά ρεκόρ άρσης βαρών και έχει μια κόρη τριών μηνών.

«Όταν βρίσκομαι στους αγώνες σκέφτομαι τις θυσίες που έκανα για να φτάσω εδώ – τις ώρες προπόνησης, μακριά από την οικογένειά μου, και προσπαθώ να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό σε κάθε κίνηση», πρόσθεσε.

Σε κέντρα αιτούντων άσυλο χωρίς χώρο για προπόνηση

Η Manizha Talash, 21 ετών, η οποία έφυγε από το Αφγανιστάν το 2021, είναι η μόνη πρόσφυγας αθλήτρια που συμμετέχει σε ένα νέο αστικό άθλημα στο Παρίσι: το breaking. Ως 17χρονο κορίτσι που ξεκινούσε στο Αφγανιστάν, συμμετείχε σε breakdancing διαγωνισμούς πίσω από κλειστές πόρτες.

Τώρα που ζει στην Ισπανία, ήταν ευχαριστημένη που το breaking έγινε σε ανοιχτό χώρο. «Το να σχηματίζουμε μια μεγάλη ομάδα, παρά το γεγονός ότι προερχόμαστε από τόσες διαφορετικές χώρες, είναι πολύ ενθαρρυντικό», δήλωσε. «Και μόνο το γεγονός ότι βρίσκομαι εδώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ένα μήνυμα για τους πρόσφυγες καθώς και για όλα τα παιδιά στο Αφγανιστάν».

Πολλοί αθλητές είχαν περάσει δύσκολα χρόνια σε κέντρα διέλευσης και σε κέντρα αιτούντων άσυλο χωρίς χώρο για προπόνηση. Ο Iman Mahdavi, 29 ετών, ήταν επτά φορές εθνικός πρωταθλητής πάλης νέων όταν έφυγε από το Ιράν το 2020, φτάνοντας στην Ιταλία μέσω Τουρκίας. «Όταν έγινα πρόσφυγας, η πάλη ήταν η μόνη μου ελπίδα. Στην αρχή δεν μπορούσα να προπονηθώ σε συλλόγους, οπότε άρχισα να τρέχω για να παραμείνω ενεργός, για να αντιμετωπίσω το άγχος». Τώρα συνδυάζει την προπόνηση με τη δουλειά του ως πορτιέρης σε μια ντίσκο του Μιλάνου και έχει ένα τατουάζ με τους Ολυμπιακούς δακτυλίους στο στήθος του.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη IOC Refugee Olympic Team (@refugeeolympicteam)

«Θα πάμε στους αγώνες ως μια μοναδική ομάδα, ως οικογένεια»

Ο Άραβας Sibghatullah, ο οποίος ήταν μέλος της εθνικής ομάδας τζούντο νέων του Αφγανιστάν πριν εγκαταλείψει την Καμπούλ, είχε ταξιδέψει σε 13 χώρες, κυρίως με τα πόδια μετά το σούρουπο, προσπαθώντας να διατηρηθεί σε καλή φυσική κατάσταση, αλλά φοβούμενος ότι δεν θα αγωνιστεί ποτέ ξανά. Του δόθηκε άσυλο στη Γερμανία. «Αυτή η ομάδα είναι ένα μήνυμα ελπίδας», είπε.

Η πυγμάχος Cindy Ngamba με έδρα τη Βρετανία – η οποία δεν μπορεί να επιστρέψει στο Καμερούν επειδή είναι ομοφυλόφιλη, κάτι που παραμένει ποινικό αδίκημα στη χώρα – αναμένεται να γίνει η πρώτη αθλήτρια που θα κερδίσει μετάλλιο για την ομάδα προσφύγων. Η Ngamba, η οποία έχει τελειώσει σχολείο και πανεπιστήμιο στο Ηνωμένο Βασίλειο και έχει πτυχίο εγκληματολογίας, δήλωσε: «Θα πάμε στους αγώνες ως μια μοναδική ομάδα, ως οικογένεια, και ελπίζω ότι οι πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο μπορούν να μας κοιτάξουν, να είναι ταπεινοί και να έχουν κίνητρο να δουν τον εαυτό τους σε μερικά χρόνια και να πιστέψουν σε αυτό που μπορούν να πετύχουν».

Το μήνυμά της προς όλους τους εκτοπισμένους

Στα 20 της χρόνια, η παίκτρια του μπάντμιντον, Dorsa Yavarivafa, η οποία εγκατέλειψε το Ιράν με τη μητέρα της σε ηλικία 14 ετών και τώρα σπουδάζει αθλητικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Middlesex, είναι η νεότερη στην ομάδα.

Ο πατέρας της τη μύησε στο μπάντμιντον, αλλά δεν την είχε παρακολουθήσει ποτέ να παίζει δημοσίως μέχρι πρόσφατα, λόγω των κανόνων στο Ιράν που διαχωρίζουν τους άνδρες και τις γυναίκες στον αθλητισμό. Είπε ότι το μήνυμά της προς όλους τους εκτοπισμένους ανθρώπους στον αθλητισμό είναι: «Συνεχίστε να προπονείστε, μην τα παρατάτε ποτέ».

*Με στοιχεία από theguardian.com

Headlines