Επικίνδυνες αποστολές

Ακούστηκαν (και γράφτηκαν) πολλά για την Τελετή Έναρξης και τα προβλήματά που δημιουργήθηκαν στους εκπροσώπους του Τύπου, αλλά εάν οι δημοσιογράφοι πέρασαν μια φορά δύσκολα, τι να πει κανείς για τους φωτογράφους.

Καλύτερα να αφήσουμε να μας τα πουν οι ίδιοι και για αυτό το In μίλησε με δύο φωτορεπόρτερ που βρίσκονται στο Παρίσι.

Αρχικά με τον Νίκο Κομίνη (κλασσικό και καλό μήλο που έπεσε κάτω από τη μηλιά ως γιός του Κώστα Κομίνη) του Studio Kominis που μας περιέγραψε όσα έζησε επαγγελματικά.

«Σαφέστατα ήταν από τις πιο δύσκολες βραδιές. Εμείς εκεί που ήμασταν φωτογραφικά μπορέσαμε μόνο να βγάλουμε τον Γάλλο πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν, τον πρόεδρο της ΔΟΕ, Τόμας Μπάχ, τους λόγους των επισήμων και τον Ζιντάν με το Ναδάλ.

Αυτές ήταν οι εικόνες που μπορούσαμε να πάρουμε από εκεί που ήμασταν για 4 και πλέον ώρες!

Σε ένα γήπεδο θα τα είχαμε όλα μαζεμένα, αλλά γενικά η ανοργανωσιά ήταν αυτή που σε «σκότωνε». Τεράστια ταλαιπωρία μέχρι να φτάσουμε στην τελετή όπου δεν υπήρχε καν πρόβλεψη για βροχή. Παρότι λοιπόν είχαμε κάποια αδιάβροχα καλύμματα για τον εξοπλισμό μας, δεν αρκούσαν και έγιναν όλα μούσκεμα μαζί με εμάς!

Κάποιες εθελόντριες πάνω στον πανικό μας έφεραν διάφανε σακούλες σκουπιδιών για να τις βάλουμε έστω στο κεφάλι μας, αλλά αυτές σκίζονταν» μας λέει ο Νίκος Κομίνης που φυσικά συζήταγε και με τους ξένους συναδέλφους.

«Στις κερκίδες όλοι οι συνάδελφοι φωτογράφοι ήταν πολύ δυσαρεστημένοι και το πρώτο πράγμα που επιχειρούσαν να προστατεύσουν τα μηχανήματά τους. Φυσικά δεν μπορούσαμε να τραβήξουμε τους αθλητές στα πλοιάρια, παρά μόνο στο φινάλε που ήρθαν ελάχιστοι, καθώς οι περισσότεροι είχαν φύγει, και μάλιστα κουκουλωμένοι προς τη βασική σκηνή. Επίσης δεν υπήρχε οργανωμένο σχέδιο αποχώρησης. Εγώ με μια τσάντα 18-19 κιλά, αναγκάστηκα να νοικιάσω ποδήλατο και έκανα 8-9 χιλιόμετρα μέσα στη βροχή γιατί είχαν κλειστές και όλες τις γέφυρες. Γυρίζοντας σπίτι, τα ρούχα μου είχαν ένα κιλό νερό και χρειάζονταν στύψιμο. Το πιο άσχημο όμως ήταν τα μηχανήματα, από το απλό κινητό που είχε πάρει νερό στην είσοδο και δεν φόρτιζε μέχρι το λάπτοπ και φυσικά τις μηχανές».

Τελικά τι θα μπορούσαν να είχαν κάνει;

«Σίγουρα να είχαν μια καλύτερη οργάνωση σε όλα τα θέματα και κυρίως στο να έχουν κάποια μέτρα προστασίας από τη βροχή που γνώριζαν ότι θα υπάρχει».

Ο λόγος και στον Δημήτρη Μπίρνταχα, από το πρακτορείο INTime.

«Τραγική εμπειρία επαγγελματικά, από τις πιο δύσκολες συνθήκες σε μία έτσι και αλλιώς «δύσκολη» φωτογραφικά τελετή καθώς ήταν εκτός σταδίου. Πολύ αντίξοες συνθήκες που έγιναν ακόμα χειρότερες λόγω της έντονης και συνεχούς βροχόπτωσης.

Όπου μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει για έναν επαγγελματία να έχει στο μυαλό του και το πως θα προστατεύσει τον εξοπλισμό του.

Είναι αδιανόητο ότι δεν είχαν προβλέψει – παρότι γνώριζαν για τον καιρό – να μας προμηθεύσουν με κάποια αδιάβροχα, ενώ το μέρος όπου είχαν τοποθετήσει τη μεγαλύτερη πλειοψηφία των φωτογράφων οι εικόνες που μπορούσαμε να τραβήξουμε ήταν συγκεκριμένες και περιορισμένες καθώς δεν είχαμε για παράδειγμα πρόσβαση στο Σηκουάνα και στους αθλητές, στο κυρίως σώου αλλά ούτε και στο άναμμα της φλόγας όπου έγινε στο Λούβρο».