Πώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες δυσχεραίνουν τη ζωή των εργαζομένων στο σεξ

Καθώς το Παρίσι φιλοξενεί τους φαντασμαγορικούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 – ας μην ξεχνάμε και τον καθαρό Σηκουάνα που τα επίπεδα βακτηρίων έφτασαν σε τόσο υψηλά επίπεδα που οι προπονήσεις για το τμήμα κολύμβησης έπρεπε να ακυρωθούν -, η χωρίς χαρτιά σεξεργάτρια από την Κίνα, Hua (χρησιμοποιεί διαφορετικό όνομα από το πραγματικό της για λόγους προστασίας της ιδιωτικής της ζωής), ανέφερε ότι οι αυξημένες περιπολίες της αστυνομίας απειλούν τον βιοπορισμό της.

«Αισθάνομαι πραγματικά πιεσμένη, φοβάμαι συνεχώς. Κάθε μέρα υπάρχουν αστυνομικοί έλεγχοι», δήλωσε η 55χρονη στην δημοσιογράφο του AFP, Sabine Colpart. «Βγαίνω όλο και λιγότερο έξω για να δουλέψω», συμπλήρωσε.

Η Hua όπως διαβάζουμε, μετακόμισε στο Παρίσι πριν από επτά χρόνια, έχοντας πάρει διαζύγιο. Θέλησε να μετακομίσει στην «la ville lumière» με σκοπό να δουλέψει ως καθαρίστρια. Έπειτα όμως διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Ο μεγαλύτερος της φόβος, ένεκα των Ολυμπιακών Αγώνων, είναι πώς αν την συλλάβουν θα βρεθεί και πάλι στην Κίνα.

«Αν με συλλάβουν, θα με στείλουν πίσω στην Κίνα και εκεί δεν θα μου παρέχουν ιατρική περίθαλψη(…)Δεν καταλαβαίνω, έχουμε κάνει ποτέ κακό σε κανέναν;» είπε η Hua.

Δεκαπετά μη κυβερνητικές οργανώσεις που εργάζονται με σεξεργάτριες υπέγραψαν μια κοινή δήλωση στην οποία ανέφεραν μεταξύ άλλων «Η προσέγγιση που χαρακτηρίζουμε ως «πρώτα η καταστολή» έχει προφανείς συνέπειες για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων στο σεξ».

Ακτιβίστρια εργαζόμενη στο σεξ συμμετέχει σε διαδήλωση μαζί με σεξεργάτριες κατά της πρότασης να καταργηθούν οι κυρώσεις για την πορνεία και να τιμωρηθούν οι πελάτες των ιερόδουλων με πρόστιμα στο Παρίσι, 29 Νοεμβρίου 2013. REUTERS | Charles Platiau

Άστεγοι, μετανάστες, εργαζόμενοι στο σεξ

Oι «επιχειρήσεις σκούπα» με πρόσχημα την άυξηση της πορνείας εν όψει του μεγάλου αθλητικού γεγονότος -μια προσέγγιση που συγχέει την σεξεργασία με την σωματεμπορία-, δεν έχει άμεσες επιπτώσεις, όπως είναι φυσικό, μονάχα στον εν λόγω επαγγελματικό τομέα.

Από τα μέσα Μαρτίου, η κυβέρνηση ζήτησε από αξιωματούχους σε όλη τη Γαλλία να δημιουργήσουν «προσωρινές περιφερειακές δομές φιλοξενίας» που να μπορούν να διαχειριστούν τη ροή αστέγων- πολλοί από τους οποίους είναι μετανάστες- από το Παρίσι.

«Δεν είμαστε υπέρ της δημιουργίας μιας εγκατάστασης στην περιοχή μας, υπό συνθήκες που θεωρούμε απαράδεκτες», δήλωσε τότε ο δήμαχος του Bruz, Φίλιπ Σάλμον. Ο προτεινόμενος χώρος ήταν δίπλα σε σιδηρόδρομο και «μολυσμένος από υδρογονάνθρακες και βαρέα μέταλλα», είπε, σύμφωνα με το France24.

Ο Χάντριεν Κλουέ, βουλευτής του αριστερού κόμματος Ανυπότακτη Γαλλία, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι υιοθετεί «τη μέθοδο όλων των αυταρχικών καθεστώτων: μετακινεί τους άστεγους με τη βία για να τους κρύψει από τα μάτια των συμμετεχόντων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024».

Οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στα Ανατολικά και στα Δυτικά του Παρισιού, κάλεσαν το κράτος και την αστυνομία, να περιορίσουν τους ασφυκτικούς ελέγχους και να στρέψουν το βλέμμα τους προς τους εγκληματίες που κακοποιούν σεξουαλικά, σωματικά και ληστεύουν τις σεξεργάτριες.

Μια ιστορική αναδρομή

Ο Ναπολέων ήταν αυτός που θέσπισε τον μακροχρόνιο νομικό κώδικα της Γαλλίας για τη νόμιμη αλλά ελεγχόμενη πορνεία, με τους πρώτους νόμιμους οίκους ανοχής, γνωστοί ως maisons de tolérance, να εμφανίζονται τότε στην χώρα.

Τα χρόνια που ακολούθησαν η σεξεργασία ήταν νόμιμη υπό αυστηρούς όρους. Οι νόμιμοι οίκοι ανοχής όφειλαν να είχαν «διακριτική» εμφάνιση, ενώ οι σεξεργάτριες είχαν την υποχρέωση να υποβάλλονται σε τακτικούς ιατρικούς ελέγχους.

Το πορνείο Le Chabanais, το οποίο ίδρυσε η ιρλανδικής καταγωγής Μαντάμ Κέλι, η οποία είχε στενή σχέση με πολλά μέλη του Jockey-Club de Pari ήταν ένας από τους πιο διάσημους και πολυτελείς οίκους ανοχής όχι μόνο στο Παρίσι αλλά και την Ευρώπη, που λειτουργούσε κοντά στο Λούβρο, στην οδό Chabanais 12, από το 1878 έως το 1946, χρονιά που η σεξεργασία τέθηκε εκτός νόμου.

Φωτογραφία: Musée Carnavalet

Κατά την περίοδο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ψηφίστηκε μια σειρά απο νόμους που έκριναν ως παράνομους τους οίκους ανοχής, και έτσι οι ναοί της ηδονής -για την αριστοκρατία- όπως το ξακουστό Le Chabanais έκλεισαν. Την ίδια «παράνομη μοίρα» είχαν και οι σεξεργάτριες.

Ας μεταφερθούμε τώρα στον 21ο αιώνα. Από τον Απρίλιο του 2016 η Γαλλία υιοθέτησε το σκανδιναβικό μοντέλο σύμφωνα με το οποίο: οι πελάτες που αναζητούν πληρωμένο σεξ, είτε στον δρόμο, είτε σε οίκους ανοχής, έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με 1.500 ευρώ πρόστιμο, ποσό το οποίο μπορεί να εκτοξευτεί στα 3.750 ευρώ για τους κατ’ εξακολούθηση παραβάτες, η μαστροπεία ή οικονομική εκμετάλλευση των εργατριών του σεξ με οποιοδήποτε τρόπο βρίσκονται επίσης εκτός νόμου, ενώ από την αντίπερα όχθη, η σεξεργασία δεν είναι παράνομη. Οι εργάτριες/ες του επαγγέλματος υποχρεούνται να πληρώνουν φόρο για τα κέρδη τους και να υποβάλλουν ετήσια φορολογική δήλωση όπως όλοι οι άλλοι ελεύθεροι επαγγελματίες στη Γαλλία.

Όπως διαβάζουμε στο περιοδικό Dazed, σε ένα άρθρο με τίτλο: «Πώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού επηρεάζουν τους εργαζόμενους στο σεξ στην πόλη» το οποίο υπογράφει η Brit Dawson: «H παραχώρηση ακινήτου σε σεξεργάτρια μπορεί να θεωρηθεί «κέρδος από την εργασία στο σεξ». Καθώς οι ιδιοκτήτες κινδυνεύουν να κατηγορηθούν γι’ αυτό, τείνουν να διώχνουν τους ενοικιαστές αν μάθουν – ή έστω υποψιαστούν – ότι ασχολούνται με τη σεξουαλική εργασία. Ή, όπως λέει στο Dazed ο εργαζόμενος στο σεξ και ακτιβιστής Τιερί Σαφοζέρ, αποδέχονται το νομικό ρίσκο, αλλά θα κάνουν τους εργαζόμενους στο σεξ να το πληρώσουν πολύ υψηλά ενοίκια».

Ο κίνδυνος

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν εκτοξεύσει τις τιμές των ξενοδοχείων στα ύψη. Σύμφωνα με το AirDNA η μέση τιμή ανά διανυκτέρευση είναι στα 323 ευρώ. Καθώς οι τιμές στην πόλη ανεβαίνουν και οι δρόμοι είναι απροσπέλαστοι, οι πελάτες προτείνουν ξενοδοχεία εκτός κέντρου, γεγονός που θέτει σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα των εργαζομένων στο σεξ.

Επιπροσθέτως, πολλοί κάτοικοι του Παρισιού, εγκατέλειψαν τα σπίτια τους ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων καθώς σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των αξιωματούχων του τουρισμού, 15 εκατομμύρια άνθρωποι, επρόκειτο να επισκεφτούν την πρωτεύουσα. Η μαζική αποχώρηση επηρεάζει τις/τους σεξεργάτριες/ες καθώς η έλλειψη πελατείας σημαίνει πτώση τιμών και επικίνδυνες πρακτικές.

«Αυτό είναι πιο επικίνδυνο επειδή πρέπει να πάω σε μέρη που δεν έχω συνηθίσει και το άτομο που με καλύπτει είναι πιο μακριά – είναι ένα πρωτόκολλο ασφαλείας να έχεις πάντα ένα άτομο που ξέρει πού πας και τι πρόκειται να κάνεις. Επίσης, πολλοί από τους συνήθεις πελάτες μου είχαν προγραμματίσει να λείψουν από το Παρίσι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, πράγμα που σημαίνει ότι έχω λιγότερες ευκαιρίες εργασίας. Το να έχω λιγότερους πελάτες σημαίνει ότι πρέπει να μειώσω τις τιμές μου ή να δεχτώ πιο επικίνδυνες πρακτικές», λέει επί του θέματος στο Dazed, η Άλεξ, σεξεργάτρια με έδρα το Παρίσι και εκλεγμένο μέλος της ένωσης σεξεργατριών/ων, STRASS.

*Με πληροφορίες από: AFP, Dazed, The Local |Κεντρική φωτογραφία θέματος: Εργαζόμενες του σεξ συμμετέχουν σε διαδήλωση διαμαρτυρίας μετά την ψήφιση από τους Γάλλους βουλευτές της μεταρρύθμισης του νόμου περί πορνείας στο Παρίσι, 4 Δεκεμβρίου 2013. Η πινακίδα γράφει: «Ποινή για τους πελάτες ισούται με AIDS». REUTERS | Jacky Naegelen