«Είμαι πολύ υπερήφανη που είμαι γυναίκα» – Ο μισογυνισμός πίσω από την θρυλική Ελίζαμπεθ Τέιλορ

Το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ «Elizabeth Taylor: The Lost Tapes», της Νανέτ Μπερστάιν, ήρθε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα. Η ταινία έρχεται να αποκαλύψει τον μισογυνισμό και τα σεξιστικά πρότυπα πίσω από τις κάμερες, τον χειμαρρώδη χαρακτήρα της ηθοποιού, αλλά και τις προκαταλήψεις με τις οποίες ήρθε αντιμέτωπη στην αρχή της καριέρας της.

Από το τρέιλερ της ταινίας βλέπει κανείς την Ελίζαμπεθ Τέιλορ να δηλώνει πως της έλεγαν ότι δεν θα μπορούσε να γίνει ηθοποιός δεδομένης της ανησυχίας της να δείχνει όμορφη. Ήταν, όπως η ίδια λέει, ένα φοβισμένο μικρό κορίτσι που την έριξαν μέσα στον κόσμο του κινηματογράφου ενηλίκων. Για την Μπερστάιν αυτό το γεγονός αποτέλεσε βάση για την αυτογνωσία της Τέιλορ. Δεν ήταν απλά ένα παιδί, αλλά ένα παιδί που καλούταν να ενσαρκώσει ρόλους σοφιστικέ γυναικών – έπρεπε δηλαδή να μπορεί να φορέσει όλα τα κοινωνικά πρότυπα που συνοδεύουν την ταυτότητα «γυναίκα». Παράλληλα, η ζωή της είχε τόσες εμπειρίες τόσο σύντομα που αναγκάστηκε να «μεγαλώσει» μια ώρα αρχύτερα, υποστηρίζει η σκηνοθέτρια του «The lost tapes»∙ γι’ αυτό και οι συνεντεύξεις της είναι σε θέση να αντικατοπτρίσουν την κοινωνική σύσταση της εποχής. Στα γυρίσματα της ταινία «Ο Γίγαντας» του 1956 η ηθοποιός ήταν 22 χρονών, στον δεύτερο γάμο της, και ήδη τραυματισμένη από ενδοοικογενειακή βία, την οποία δεν ήταν σε θέση να καταγγείλει.

Η Τέιλορ δεν χωρούσε  σε κουτιά – παρίστανε πως της άρεσαν οι παραδοσιακοί ρόλοι, αλλά ασφυκτιούσε μέσα σε αυτούς

Η ταινία αντλεί από συνεντεύξεις 40 ωρών της θρυλικής σταρ στο περιοδικό Life στον Ρίτσαρντ Μέριμαν για ένα βιβλίο που ποτέ δεν έγραψε. Οι συνεντεύξεις αυτές, σύμφωνα με τον Guardian έλαβαν χώρα στο απόγειο της καριέρας της Τέιλορ και βρέθηκαν στην σοφίτα του Μέριμαν, στην οποία και «έπιαναν σκόνη» μέχρι και το 2015 που ο ίδιος απεβίωσε. Μεταξύ των συνεντεύξεων, μάλιστα, βρίσκονται και ντοκουμέντα για σταρ της μεγάλης οθόνης όπως ο Τζέιμς Ντιν, ως πρώιμος «gaslighter», ο οποίος την μια μέρα ήταν φιλικός και εγκάρδιος απέναντί της, ενώ την άλλη παρίστανε πως οριακά δεν την γνωρίζει.

Η Τέιλορ υποστήριζε πως δεν της άρεσε η δημοσιότητα και ειδικά η οπτική του να αποτελεί «προϊόν» για το κοινό. Μάλιστα στην ταινία η ηθοποιός παρουσιάζεται σαν δύο διαφορετικές προσωπικότητες – «αυτή που γνωρίζει η οικογένειά της και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, το εμπόρευμα». Η ίδια λέει πως την παρουσιάζουν εντελώς επιφανειακή, αμοραλίστρια. Εν αντιθέσει, στην πορεία της καριέρας της αποσύρθηκε για λίγο από τα φώτα της δημοσιότητας με στόχο να αφοσιωθεί στο να είναι καλή σύζυγος. Η Τέιλορ, όμως, δεν χωρούσε  σε κουτιά – παρίστανε πως της άρεσαν οι παραδοσιακοί ρόλοι, αλλά ασφυκτιούσε μέσα σε αυτούς. Η σταρ διατηρούσε σχέση με τον Έντι Φίσερ, ο οποίος ήταν παντρεμένος με την Ντέμπι Ρέινολντς, ενώ στην συνέχεια έβγαινε με τον μελλοντικό της σύζυγο Ρίτσαρντ Mπάρντον, ενώ ήταν ακόμη παντρεμένη με τον Φίσερ. Η σκηνοθέτρια Μπερστάιν θεωρεί μάλιστα πως η Τέιλορ ταυτίστηκε με την «ταμπέλα» της ανήθικης αυτήν την χρονική περίοδο  κουβαλώντας ενοχές. Οι ενοχές αυτές βέβαια ποτέ δεν την  σταμάτησαν από το να πράττει αντιστοίχως. Ακολουθούσε την καρδιά της πάντα και αγνοούσε το αντίκτυπο των πράξεών της. Το μεγάλο αυτό αστέρι του κινηματογράφου ήταν μια αντίφαση σε κίνηση- όπως όλα τα άτομα – εγκλωβισμένη, βέβαια, στις προκαταλήψεις της εποχής.

«Ξέρω  ότι είμαι ηθοποιός και ξέρω ότι είμαι γένους θηλυκού. Και είμαι πολύ υπερήφανη που είμαι γυναίκα»

Στο ντοκιμαντέρ παρατηρεί κανείς τα σεξιστικά πρότυπα να ξεδιπλώνονται μαζί με την πραγματική διάσταση της ζωής της Τέιλορ ευτελίζοντας την ανδροκρατούμενη διάσταση της ιστορίας – της ιστορίας που γράφτηκε από άντρες για άντρες και από άντρες για τις γυναίκες απευθυνόμενη σε άντρες. Το φιλμ αποκαλύπτει συμπεριφορές σκηνοθετών που την τοποθετούν πάντα σε ρόλους «αντικειμένου του πόθου» και ρεπόρτερ που την περιγράφουν ως «σύμβολο του σεξ». Μάλιστα, σε μια από τις συνεντεύξεις ακούμε τον ρεπόρτερ να ρωτά τον Φίσερ, ενώ βρίσκονται στον μήνα του μέλιτος, αν η Τέιλορ μπορεί να μαγειρέψει. Ακόμη κι ο ίδιος ο Μέριμαν, σύμφωνα με την Μπερστιν, χαρακτηρίζει την ηθοποιό ως «θεά του σεξ», με αποτέλεσμα η ίδια η Τέιλορ εξοργισμένη να του απαντήσει πως το έχει παρακάνει με τον χαρακτηρισμό αυτόν. Συγκεκριμένα  την ακούμε να λέει: «Ξέρω  ότι είμαι ηθοποιός και ξέρω ότι είμαι γένους θηλυκού. Και είμαι πολύ υπερήφανη που είμαι γυναίκα».

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών ενώ προβλήθηκε πρόσφατα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τραϊμπέκα, ενώ από τις 3 Αυγούστου θα είναι διαθέσιμο και στο HBO.