Παρίσι 2024: Ο μαθηματικός πίσω από τα μετάλλια των αμερικανών κολυμβητών

Γνωστή για τις επιδόσεις της, ομάδα των ΗΠΑ στην κολύμβηση έχει κάθε λόγο να περιμένει μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Κι αυτό ίσως οφείλεται εν μέρει στον Κεν Όνο.

Ο μαθηματικός του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια στο Σάρλοτσβιλ είναι σύμβουλος της ολυμπιακής ομάδας που χρησιμοποιεί την επιστήμη για την βελτίωση των επιδόσεων.

Μαζί με τον συνεργάτη του Τζέρι Λου, ερευνητή του «Sports Lab» στο MIT, o Όνο δημιουργεί τρισδιάστατα μοντέλα του σώματος των αθλητών και παρακολουθεί ακόμα και τις λεπτότερες κινήσεις τους στο νερό με αδιάβροχους αισθητήρες που επινόησε ο ίδιος.

Οι δύο ερευνητές μπορούν έτσι να προτείνουν βελτιώσεις που μειώνουν το χρόνο κάθε απλωτής έστω και για κλάσματα του δευτερολέπτου.

«Τους βοηθούμε να κολυμπούν λίγο πιο αποδοτικά με προπόνηση ακριβείας, χρησιμοποιώντας φορετή τεχνολογία για να βελτιστοποιήσουμε κάθε αθλητή στα αγωνίσματα που επιλέγει» λέει στο περιοδικό Nature ο Όνο από το Παρίσι όπου βρίσκεται για να στηρίξει την ομάδα.

Η Κέιτ Ντάγκλας, μια από τους αθλητές και αθλήτριες που συμβουλεύει ο Όνο, στους Αγώνες του Παρισιού,

Ο καθηγητής Μαθηματικών, του οποίου η κανονική δουλειά είναι η θεωρία των αριθμών, λέει πως δεν πληρώνεται για τις υπηρεσίες του ούτε είναι επίσημα μέλος της Ολυμπιακής ομάδας, στην οποία δεν επιτρέπεται απεριόριστος αριθμός προπονητών.

«Σίγουρα όμως έχει και τα τυχερά του! Είμαστε προσκεκλημένοι στα αγωνίσματα της Ολυμπιακής Ομάδας. Προσφέρουμε ένα μικρό μόνο μέρος, είναι όμως συναρπαστικό να βλέπουμε τα μετάλλια να έρχονται ως καρποί της προσπάθειάς μας».

Ο Όνο ξεκίνησε την περίεργη παράλληλη καριέρα του σε μια συνεργασία με την φοιτητική κολεγιακή ομάδα για ένα εξάμηνο, σύντομα όμως προσέλκυσε το ενδιαφέρον προπονητών, όχι μόνο στη χώρα του αλλά και σε διεθνές επίπεδο.

Οι συνεργασία του με αθλητές δεν άλλαξε όπως λέει τον τρόπο που δουλεύει στη θεωρία των αριθμών, του έδειξε όμως ότι υπάρχει ανάγκη για πρακτικές εφαρμογές των μαθηματικών.

«Όσο κι αν θέλω να μιλάω για το πρόγραμμα του Λάνγκλαντς ή την υπόθεση Ρίμαν, κατά κάποιο τρόπο όλοι μας μελετάμε κατανομές πιθανοτήτων ή μαθηματικά φαινόμενα, με διαφορετικό όμως τρόπο. Είναι κάτι που μου αρέσει».