Υπόθεση Ιμάν Κελίφ: η παγκόσμια ακροδεξιά δείχνει ξανά τον βαθύ σεξισμό της

Η ιστορία θα μπορούσε να ήταν απλώς η παρακάτω: Δυο γυναίκες συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην πυγμαχία. Η μία κερδίζει τον αγώνα πολύ γρήγορα. Η άλλη χάνει και είναι απογοητευμένη.

Ωστόσο η ιστορία δεν τελείωσε εκεί.

Αμέσως μετά ξεκινά ένα πραγματικό κύμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στο οποίο πρωταγωνιστούν ο Ιταλός ακροδεξιός πολιτικός Ματέο Σαλβίνι, ο επίσης γνωστός για τις ακροδεξιές αντιλήψεις του Ίλον Μάσκ, υποστηρικτής του Τραμπ, η συγγραφέας J. K. Rowling, γνωστή για τις τρανσφοβικές απόψεις της και όλο το φάσμα της παγκόσμιας ακροδεξιάς. Τι λένε; Ότι η αθλήτρια που κέρδισε δεν είναι γυναίκα αλλά τρανς άντρας.

Και όλο αυτό συνοδεύεται από όλη τη ρατσιστική ρητορική που είδαμε και με αφορμή την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, σύμφωνα με την οποία όλα αυτά είναι τμήμα μιας παγκόσμιας συνωμοσίας για να μας επιβάλουν μια ΛΟΑΤΚΙ+ ατζέντα, τμήμα της οποίας υποτίθεται είναι να πηγαίνουν οι τρανς άντρες να παίρνουν τα δικαιώματα των γυναικών. Και δώστου ποστ για το πώς αυτοί που υποστηρίζουν την «woke ατζέντα» (δηλαδή, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους όσοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να έχουμε επαγρύπνηση για τα φαινόμενα ρατσισμού και σεξισμού), θέλουν να βάλουν τρανς άντρες να τσακίζουν αδύναμες γυναίκες (παραβλέποντας βεβαίως ότι η ρητορική περί «αδύναμων γυναικών» είναι πολύ κοντινή με τη σεξιστική ρητορική για «γυναίκες που εκ φύσεως δεν μπορούν να κάνουν όλες τις δουλειές).

Βεβαίως όλα αυτά δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι η Αλγερινή αθλήτρια που κέρδισε αυτό τον αγώνα, η Ιμάν Κελίφ και η οποία είναι εθνική πρέσβειρα UNESCO της χώρας της, δεν είναι άντρας, δεν είναι τρανς. Γεννήθηκε κοριτσάκι σε ένα χωριό της πατρίδας της και χρειάστηκε να δώσει μεγάλο αγώνα για να μπορέσει να γίνει αθλήτρια της πυγμαχίας. Έχει επίσης αγωνιστεί από το 2018 και μετά σε πλήθος αγώνων πάντα ως γυναίκα. Και δεν έχει κερδίσει αγώνες μόνο, έχει χάσει και πολλούς αγώνες, γιατί αυτό είναι ο αθλητισμός.

Το μόνο που ισχύει στην περίπτωσή της είναι ότι έχει υποστηριχτεί ότι έχει υψηλότερα φυσικά επίπεδα τεστοστερόνης. Λέω έχει υποστηριχτεί γιατί στον χώρο της παγκόσμιας πυγμαχίας υπάρχει για το ζήτημα αυτό μια αντιπαράθεση ανάμεσα στην διεθνή ομοσπονδία, την IBA και τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, διαμάχη που έχει και μια γεωπολιτική διάσταση αφού στην πρώτη προεδρεύει ένας Ρώσος. Γι’ αυτό και στους Ολυμπιακούς Αγώνες την ευθύνη την έχει η ΔΟΕ. Τότε η Διεθνής Ομοσπονδία Πυγμαχίας είχε αποκλείσει την Κελίφ και την Ταϊβανέζα Λιν Γου-Τινγκ λέγοντας ότι είχαν βρει υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης και χρωμοσώματα XY. Τα τεστ βέβαια αυτά αμφισβητήθηκαν και δεν δόθηκαν και ποτέ στη δημοσιότητα.

Να σημειώσουμε εδώ ότι τόσο τα υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης όσο ακόμη και η παρουσία των «ανδρικών» χρωμοσωμάτων ΧΥ σε γυναίκες είναι κάτι που είναι γνωστό ότι συμβαίνει. Ειδικά τα υψηλά φυσικά (δηλαδή όχι ως ντοπάρισμα) επίπεδα τεστοστερόνης απασχολούν ως προβληματισμός τον χώρο του αθλητισμού γιατί δίνουν ένα «συγκριτικό πλεονέκτημα» μια που αναπτύσσεται πιο εύκολα η μυϊκή μάζα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι γυναίκες, απλώς ορισμένες παγκόσμιες ομοσπονδίες, έχουν υποστηρίξει ότι θα πρέπει να μειώνουν τα επίπεδα με ιατρικό τρόπο, αλλά και αυτό έχει προκαλέσει αντιδράσεις γιατί θεωρείται ότι παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα. Ας μην ξεχνάτε ότι στον αθλητισμό συχνά αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα κάποιος να έχει ένα βιολογικό χαρακτηριστικό πάνω από τον μέσο όρο, π.χ. στο μπάσκετ να έχει πολύ μεγάλο ύψος.

Ξαναλέω δεν υποστηρίζω ότι αυτή είναι η περίπτωση της Κελίφ, η οποία άλλωστε αγωνίζεται για χρόνια και έχει ηττηθεί αρκετές φορές από γυναίκες, οπότε μάλλον δεν στέκει το επιχείρημα ότι είναι «μεταμφιεσμένος άντρας». Όπως είπε και μια άλλη πυγμάχος που την έχει κερδίσει, «προσωπικά δεν νομίζω ότι έχει κάνει οτιδήποτε για να “κλέψει”. Νομίζω ότι έτσι γεννήθηκε και είναι εκτός του ελέγχου της. Το γεγονός ότι έχει νικηθεί από 9 γυναίκες στο παρελθόν τα λέει όλα».

Επομένως, ο όλος θόρυβος καμία σχέση δεν έχει με κανονισμούς και ζητήματα αθλητισμού. Έχει να κάνει με έναν βαθύ αντιδραστικό συντηρητισμό, που πιστεύει ότι υπάρχουν μόνο οι παραδοσιακοί έμφυλοι ρόλοι και ταυτότητες φύλου και βλέπει ως απειλή τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.

Και μην ακούτε που λένε ότι αντιδρούν και τα γράφουν αυτά γιατί «υπερασπίζονται τα δικαιώματα των γυναικών». Γιατί αυτοί που λένε «θέλουν να μας κάνουν ΛΟΑΤΚΙ+ με το ζόρι», είναι οι ίδιοι που λένε «γιατί να λέμε γυναικοκτονία, αφού υπάρχει η ανθρωποκτονία», είναι οι ίδιοι που θεωρούν ότι «οι φεμινίστριες έχουν πάρει πολύ αέρα», είναι οι ίδιοι που θέλουν να απαγορευτούν οι αμβλώσεις, που λένε «κακό πράγμα οι ποσοστώσεις υπέρ των γυναικών».

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή είναι σήμερα η ατζέντα της παγκόσμιας ακροδεξιάς, που ακριβώς επειδή δεν έχει να προσφέρει κανένα θετικό πρόταγμα, προσφέρει ως δήθεν «όραμα ασφάλειας» μια κοινωνία όπου οι λευκοί είναι με τους λευκούς, οι μαύροι με τους μαύρους, οι άντρες είναι άντρες και οι γυναίκες είναι γυναίκες. Μόνο που αυτός είναι ο ορισμός μιας δυστοπίας.