Η κούρσα της μιας ανάσας, τα 50 μέτρα ελεύθερο έχει μόλις τελειώσει και ο Κριστιάν Γκολομέεβ άγγιξε το όνειρο ζωής, το ολυμπιακό μετάλλιο έμεινε όμως – όπως και στο Τόκιο – 5ος. Μόλις ο 3ος Έλληνας κολυμβητής στην ιστορία με δύο συμμετοχές σε τελικούς Ολυμπιακών Αγώνων μαζί με τον καλό του φίλο Απόστολο Χρήστου και τον Σπύρο Γιαννιώτη.

Και όμως η πίκρα του είναι μεγάλη, όπως την εξομολογείται στο In.

«Μένει μια πίκρα, γιατί ήμουν τόσο κοντά στο μετάλλιο. Τρία εκατοστά, όσο ένα κλείσιμο των βλεφάρων. Είναι το όνειρο κάθε αθλητή και ήταν και το δικό μου από μικρό παιδί.

Είχα και έναν ακόμα κίνητρο καθώς ήθελα το μετάλλιο για να το αφιερώσω στο γιό μου που είναι τώρα τριών μηνών» λέει συγκινημένος και συνεχίζει: «Ξέρεις ακούω απ΄ όλους συγχαρητήρια, αλλά η 5η θέση δεν σε βοηθάει στην καθημερινή επιβίωση. Εχω μια οικογένεια και τώρα παιδί, θέλουμε με τη γυναίκα μου να κάνουμε και ένα δεύτερο, αλλά με την κολύμβηση απλά δεν μπορείς να ζήσεις δεν έχω βγάλει πολλά λεφτά. Είναι ερασιτεχνικό το άθλημα αλλά με επαγγελματικές υποχρεώσεις.

Η 5η θέση δεν σου δίνει ούτε διορισμό στο στρατό, ούτε μπόνους από την ΕΟΕ ή την πολιτεία, απλά πολλά συγχαρητήρια (γέλια). Όμως πρέπει να σκεφτώ και το μέλλον μου είμαι 31 πλέον και αυτή νομίζω ήταν η τελευταία μου συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες» λέει ο πρωταθλητής μας, που ήταν συγκλονιστικός και λίγο έλειψε να κάνει την υπέρβαση σε μια πολύ δυνατή κούρσα. «Δεν ξέρω τι έφταιξε, η εκκίνηση, το φίνις θα πρέπει να ξαναδώ την κούρσα μου αλλά τώρα χάθηκε η ευκαιρία για πάντα. Κρίμα.

Είναι δύσκολα, έχω κουραστεί και εγώ όλο και πιο ζόρικα τα πράγματα και στην προπόνηση. Έχει αρχίσει και ζορίζει το πράγμα. Θα δω αν θα κάνω κάτι που θα μου προσφέρει κάτι περισσότερο. Σίγουρα θέλω να μείνω κοντά στο κολύμπι εάν σταματήσω, από προπονητής, clinics αλλά θα δω. Η κολύμβηση μπορεί να μη μου έχει δώσει οικονομικά κάτι σημαντικό, αλλά μου έχει προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις και πολλά πράγματα που δεν τα αλλάζω. Απλά ξέρεις κολυμπάω από 4 χρονών και είμαι πλέον 31 έχω αρχίσει και κουράζομαι».

Για να του φτιάξουμε λίγο τη διάθεση τον ρωτάμε για τον Απόστολο Χρήστου και το πρόσωπό του λάμπει:

«Ο Αποστολής είναι θεός ! Αυτό που έκανε δεν υπάρχει. Πρώτα τρομερό παιδί και άνθρωπος και καλός φίλος. Χάιρομαι πάρα πολύ για αυτόν είναι παιχταράς το άξιζε πέρα για πέρα. Το κυνηγούσε και αυτός, στεναχωρήθηκε που έχασε το μετάλλιο για 2 εκατοστά στο 100άρι, αλλά επειδή είχε άλλη μια κούρσα, μια δεύτερη ευκαιρία μπήκε αποφασισμένος και τα κατάφερε μπράβο του».

Ήθελες και εσύ μια δεύτερη ευκαιρία σε μια ακόμα κούρσα;

«Μακάρι να την είχα, να θα την ήθελα. Γενικά ήθελα τόσο πολύ αυτό το μετάλλιο αλλά έτσι είναι τα 50 ελεύθερο, το πιο δύσκολο αγώνισμα. Ο χρόνος ήταν καλός αλλά ήθελα να πάω πιο γρήγορα κάτω από 21.50 κοντά στο ατομικό μου ρεκόρ. Δεν είναι κάτι εύκολο να το κάνεις σε τελικό Ολυμπιάδας, αλλά ήξερα ότι μια τέτοια επίδοση θα μου έδινε μετάλλιο».

Headlines