Η Ακροδεξιά είναι η παράταξη των όχλων

Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι η Ακροδεξιά έχει πλέον «εκσυγχρονιστεί» και είναι απλώς μια «συντηρητική» παράταξη, με μεγαλύτερη έμφαση σε «σκληρότερη» πολιτική σε ζητήματα όπως το μεταναστευτικό.

Η Ακροδεξιά εξακολουθεί στον πυρήνα της να είναι η παράταξη του μίσους, απλώς πλέον συχνά «φοράει κοστούμι» για να μοιάζει «κανονική».

Είναι η παράταξη που είναι διατεθειμένη να πει ψέματα, να κατασκευάσει fake news, να σπείρει ανυπόστατες φήμες, με σκοπό να δηλητηριάσει τα μυαλά των ανθρώπων με μίσος και εκμεταλλευόμενη τους φόβους τους να τους στρέψει ενάντια στους πιο αδύναμους.

Αυτό ακριβώς που γίνεται αυτές τις μέρες στη Βρετανία, όπου αφού κατασκευάστηκε πρώτα μια μυθολογία που ήθελε να αποδώσει ένα έγκλημα σε πρόσφυγες που ζητούν άσυλο, έχουμε φτάσει στο σημείο όχλοι ακροδεξιών να προσπαθούν να πυρπολήσουν χώρους φιλοξενίας προσφύγων και να επιτίθενται σε όποιον «διαφορετικό» δουν στον δρόμο.

Με πρωταγωνιστές διάφορους τύπους που διαχέουν ρατσιστικό μίσος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Θυμίζοντας ανάλογους όχλους 90 χρόνια πριν στη ναζιστική Γερμανία.

Γιατί η Ακροδεξιά έχει ανάγκη το μίσος.

Έχει ανάγκη οι άνθρωποι να μισούν τον «διαφορετικό» ακόμη και εάν στην πραγματικότητα είναι σαν κι αυτούς.

Γιατί όταν οι άνθρωποι μισούν και δαιμονοποιούν τον «διαφορετικό» δεν σκέφτονται, δεν κρίνουν, δεν στρέφονται κατά των πραγματικών «εχθρών».

Δεν αμφισβητούν την εξουσία, αντιθέτως την υπηρετούν. Ενίοτε και ως «χρήσιμοι ηλίθιοι».

Βεβαίως, για να μπορεί να κινητοποιεί τέτοιους όχλους η Ακροδεξιά έχει αρκετή βοήθεια.

Πρώτα από όλα τη βοηθούν όλα εκείνα τα κόμματα, του «συνταγματικού τόξου» υποτίθεται, που υιοθετούν τη δική της ατζέντα και ρητορική, την πατριδοκαπηλία, τον ρατσισμό, τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές.

Έπειτα, τη βοηθούν οι κυβερνήσεις που θεωρούν ότι απάντηση στην άνοδο της Ακροδεξιάς είναι να κάνουν πράξη τις πολιτικές της, κανονικοποιώντας τη ρητορική του μίσους και προσδίδοντάς της έτσι μεγαλύτερη νομιμοποίηση.

Και βέβαια, τη βοηθούν όλα εκείνα τα ΜΜΕ που σπεύδουν να αναπαράγουν τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και τη ξενοφοβία θεωρώντας ότι αυτό «πουλάει».

Όταν στη Γαλλία είδαμε την άνοδο του Εθνικού Συναγερμού, όταν στην Ιταλία κυβερνάει η Μελόνι, όταν στις ΗΠΑ ετοιμάζονται για ενδεχόμενη επιστροφή του Τραμπ, δηλαδή του πολιτικού που έστειλε έναν ακροδεξιό όχλο να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα των εκλογών, τότε είναι σαφές ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και επικίνδυνα.

Και όσο δεν υπάρχει ένα αντίπαλο δέος, δηλαδή παρατάξεις και πολιτικά προγράμματα που συνδέουν τη δημοκρατία, με την κοινωνική δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη, τα πράγματα θα γίνονται απλώς χειρότερα.