Ο έρωτας της Μέριλιν Μονρόε και της Νατάσα Λάιτες – «Η ζωή μαζί της ήταν μια συνεχής άρνηση του εαυτού μου»

Η εξάρτηση της ηθοποιού από τη Νατάσα Λάιτες (Natasha Lytess) έγινε τόσο έντονη που άρχισε να αρνείται να γυρίσει σκηνές χωρίς την προπονήτριά της κοντά της. Οι εικασίες συνεχίστηκαν όταν η Μέριλιν Μονρόε μετακόμισε στο σπίτι της Λάιτες για να προετοιμαστεί για το ρόλο της στην ταινία «Το έκτο κλειδί της γκαρσονιέρας» (1952).

Ενώ η φύση της σχέσης τους παρέμενε μυστήριο, η Λάιτες ήταν ανοιχτά εχθρική προς τους άνδρες μνηστήρες της Μέριλιν, ειδικά προς τον Τζο Ντι Μάτζιο.

«Ήταν σπουδαία δασκάλα, αλλά ζήλευε πολύ για τους άντρες που έβλεπα. Νόμιζε ότι ήταν η σύζυγός μου», είπε κάποτε η Μονρόε για τη δασκάλα της, με την οποία τελικά χώρισαν οι δρόμοι τους το 1956.

«Δεν είμαι λεσβία»

Όσο για τις φήμες για άλλες λεσβιακές σχέσεις με την Μπάρμπαρα Στάνγουικ και τη Μάρλεν Ντίτριχ, η Μονρόε φαίνεται ότι έβαλε το θέμα στην άκρη στην αυτοβιογραφία της, My Story, η οποία κυκλοφόρησε το 1974.

«Ένας άντρας που με είχε φιλήσει μια φορά είχε πει ότι ήταν πολύ πιθανό να ήμουν λεσβία επειδή προφανώς δεν είχα καμία ανταπόκριση στα αρσενικά – εννοώντας αυτόν», έγραψε.

«Δεν τον διέψευσα γιατί δεν ήξερα τι ήμουν. Τώρα, έχοντας ερωτευτεί, ξέρω τι είμαι –σίγουρα όχι λεσβία».

Δείτε το βίντεο 

Τα όνειρά της έκαιγαν πιο έντονα από τα αστέρια

«Εκμεταλλεύτηκε τα συναισθήματα που είχα για εκείνη» θα πει κάποια στιγμή, αργότερα, η πρώην γκουρού της υποκριτικής, Νατάσα Λάιτες, η οποία κατηγόρησε τη Μέριλιν Μονρόε ότι τη χρησιμοποίησε όταν την εγκατέλειψε.

Ας πάρουμε το στόρι από την αρχή.

Κάποτε ζούσε μια γυναίκα που τα όνειρά της να γίνει ηθοποιός έκαιγαν πιο έντονα από τα αστέρια. Η Μέριλιν Μονρόε, μια δυστυχώς παρεξηγημένη ψυχή, λαχταρούσε να γίνει ηθοποιός, αλλά ο κόσμος φαινόταν αποφασισμένος να την προβάλει με διαφορετικό μάτι. Αντιμετωπίζοντας κατηγορίες και ψεύτικες κρίσεις, πάλεψε επίμονα για να ξεπεράσει τις προκλήσεις που απειλούσαν να αμαυρώσουν τη λάμψη της.

Κι όμως, σαν έτοιμη από καιρό, η Μέριλιν Μονρόε αψήφησε το σκοτάδι, και τελικά έγινε όχι μόνο μια εκπληκτική ηθοποιός αλλά και ένα διαχρονικό είδωλο – μια απόδειξη της ανθεκτικότητας μιας ονειροπόλας που αρνήθηκε να παραδοθεί στις πιθανότητες που ήταν εναντίον της.

Μοιραζόμενες το γέλιο και τα όνειρα, έγιναν κάτι περισσότερο από μια δασκάλα και μια μαθήτρια- έγιναν φίλες που χρωμάτισαν την πόλη με τη μεταδοτική τους ενέργεια

Μέριλιν Μονρόε και Νατάσα Λάιτες: Μια ιστορία μούσας και μέντορα

Στον περίτεχνο κόσμο του Χόλιγουντ, όπου τα όνειρα συγκρούονται με την πραγματικότητα, εκτυλίχθηκε μια μοναδική και συγκλονιστική ιστορία – μια ιστορία που είδε δύο εξαιρετικές γυναίκες να δημιουργούν έναν άρρηκτο δεσμό μέσα και πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας -η Μέριλιν Μονρόε, η επιτομή της ομορφιάς και του ταλέντου, και η Νατάσα Λάιτες, η αφοσιωμένη θεατρική της προπονήτρια.

Καθώς δούλευαν ακούραστα στο πλατό της ταινίας «Το Κλειδί της Γκαρσονιέρας» το 1951, η συντροφικότητα τους μεγάλωσε πέρα από τον επαγγελματικό τομέα. Μοιραζόμενες το γέλιο και τα όνειρα, έγιναν κάτι περισσότερο από μια δασκάλα και μια μαθήτρια- έγιναν φίλες που χρωμάτισαν την πόλη με τη μεταδοτική τους ενέργεια.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Old Hollywood (@vintagemoviestars)

Σαν αντίθετοι μαγνήτες

Όμως η μοίρα, με την πονηρή αίσθηση του χιούμορ της, είχε άλλα σχέδια. Όταν η Μέριλιν Μονρόε βρήκε τον έρωτα στην αγκαλιά του Τζο Ντι Μάτζιο, η καρδιά της Λάιτες κυριεύτηκε από ένα αίσθημα ζήλιας.

Δεν μπορούσε παρά να δει τον Τζο Ντι Μάτζιο ως αντίπαλο για την αγάπη της Μονρόε. Ήταν σαν μια τρικυμία να είχε εισβάλει στον γαλήνιο παράδεισό τους.

Κι όμως, η Μέριλιν Μονρόε, με τη χάρη και τη συμπόνια της, προσπάθησε να υφάνει ειρήνη ανάμεσα στους δύο πιο σημαντικούς ανθρώπους της ζωής της. Αλλά σαν αντίθετοι μαγνήτες, η Νατάσα Λάιτες και ο Ντι Μάτζιο δεν μπορούσαν να βρουν κοινό έδαφος. Οι εντάσεις τους που σιγόβραζαν συνέχισαν να ρίχνουν σκιές πάνω από τους λαμπερούς λόφους του Χόλιγουντ.

Δεν μπορούσε παρά να δει τον Τζο Ντι Μάτζιο ως αντίπαλο για την αγάπη της Μονρόε. Ήταν σαν μια τρικυμία να είχε εισβάλει στον γαλήνιο παράδεισό τους

Το Χόλιγουντ προσπάθησε να την κρατήσει μακριά

Σκηνοθέτες όπως ο Φριτς Λανγκ και ο Χάουαρντ Χοκς, γοητευμένοι από την παρουσία της Μονρόε, είδαν τη Νατάσα Λάιτες ως αντιπερισπασμό. Αισθανόμενοι άβολα με την πανταχού παρουσία της, ύψωσαν τείχη για να την κρατήσουν μακριά.

Αλλά η Λάιτες, απτόητη και σφοδρά πιστή, επέστρεφε κρυφά στα σκηνικά, σαν φύλακας άγγελος που αιωρείται πάνω από την αγαπημένη της μαθήτρια. Μέσα στις προκλήσεις, ένας άνθρωπος στάθηκε στο πλευρό της Λάιτες – ο Μπίλι Γουάιλντερ.

Αναγνώρισε τη μαγεία που έδινε η Λάιτες στις ερμηνείες της Μονρόε, σαν τη χαμένη πινελιά σε ένα αριστούργημα. Ήξερε ότι πίσω από κάθε μεγάλο αστέρι, υπήρχε ένας αφοσιωμένος κόουτς, ο οποίος διαμόρφωνε τα όνειρα σε πραγματικότητα.

Μια ιστορία δύο αστεριών – Της Μονρόε και της Νατάσα Λάιτες

Όσο περνούσαν τα χρόνια, η επιρροή της Λάιτες στις επιλογές της Μέριλιν Μονρόε αυξανόταν, προκαλώντας μερικές φορές ανησυχία σε άλλους.

Ο συμπρωταγωνιστής Άλεξ Ντ’ Άρσι, μάρτυρας της εξελισσόμενης δυναμικής του θηλυκού δίδυμου, φοβόταν ότι η καθοδήγηση της Λάιτες θα μπορούσε να οδηγήσει τη Μονρόε σε λάθος δρόμο, σαν μια πυξίδα που αναζητά τον ουτοπικό βορρά.

Αυτή η αυξανόμενη επιρροή προκάλεσε επίσης κυματισμούς στα ήρεμα νερά των σχέσεων μεταξύ των σκηνοθετών και της ηθοποιού. Ο Ότο Πρέμινγκερ, ένας οραματιστής σκηνοθέτης, δεν μπορούσε παρά να συγκρουστεί με τη Νατάσα Λάιτες. Καθώς η ακλόνητη εμπιστοσύνη της Μονρόε στην προπονήτριά της εντεινόταν, κατά καιρούς προτιμούσε τις ιδέες της Νατάσα Λάιτες από το όραμα του σκηνοθέτη.

Οι σπίθες πετούσαν, αλλά μέσα σε όλα αυτά, η Μονρόε παρέμεινε σταθερά στο πλευρό της Λάιτες.

«Η ζωή μαζί της ήταν μια συνεχής άρνηση του εαυτού μου»

Το 1956, η Μέριλιν Μονρόε επιχείρησε να εισέλθει σε νέα καλλιτεχνικά μονοπάτια, αναζητώντας καθοδήγηση από τον σπουδαίο Αμερικανό σκηνοθέτη και δάσκαλο θεάτρου Λι Στράσμπεργκ στο Actors Studio. Σαν πικραλίδα στον άνεμο, η Λάιτες παρακολουθούσε αβοήθητη τη Μονρόε να αγκαλιάζει αυτό το νέο κεφάλαιο χωρίς ούτε μια λέξη εξήγησης.

Καθώς οι δείκτες του ρολογιού πλησίαζαν την τελευταία ώρα του έτους 1964, η Λάιτες, παλεύοντας με τον καρκίνο, έριξε το αποχαιρετιστήριο βλέμμα της στην περίπλοκη σχέση τους:

«Μακάρι να είχα το ένα δέκατο της εξυπνάδας της Μέριλιν. Η αλήθεια είναι ότι η ζωή μου και τα συναισθήματά μου ήταν σε μεγάλο βαθμό στα χέρια της. Εγώ ήμουν η μεγαλύτερη, η δάσκαλα, αλλά εκείνη γνώριζε το βάθος του δεσμού μου μαζί της και εκμεταλλεύτηκε αυτά τα συναισθήματα όπως μόνο ένα όμορφο νεότερο άτομο μπορεί να κάνει. Είπε ότι ήταν η αδύναμη. Δυστυχώς, ήταν το αντίθετο. Η ζωή μου μαζί της ήταν μια συνεχής άρνηση του εαυτού μου».

Τελικά, η ιστορία της Μέριλιν Μονρόε και της Νατάσα Λάιτες είναι μια υπενθύμιση ότι ακόμη και ανάμεσα στα πιο λαμπερά φώτα της φήμης, η καρδιά αναζητά τη σύνδεση και την κατανόηση.

Η ιστορία τους ήταν μια ιστορία περιπλεγμένων ονείρων, ένας χορός μεταξύ σταρ και οδηγού, όπου το χειροκρότημα του κόσμου ανταγωνιζόταν τους ψιθύρους μιας φιλίας.