Το hip-hop από το Μπρoνξ της δεκαετίας του ’70 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024

Το hip-hop περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα «street dance» ειδών που συνδέονται με την κουλτούρα που γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη στα μέσα της δεκαετίας του ’70.

Παραδοσιακά, ο χορός του καλλιτεχνικού ρεύματος ήταν το Breaking, το οποίο κυριαρχούσε από τη δεκαετία του 1970 έως τα μέσα της δεκαετίας του ’80.

Ξεκινώντας από το Μπρονξ, το Breaking εξαπλώθηκε παγκοσμίως μέσω ταινιών όπως: Wild Style (Τσάρλι Αχίαρν), Beat Street (Σταν Λέιθαν) και Breakdance – The Movie (Τζοέλ Σίλμπεργκ) οι οποίες παρουσίασαν τη νέα κουλτούρα και τα χορευτικά στυλ της δεκαετίας του ’80.

Πρόκειται για μια εκφραστική κίνηση που θεωρήθηκε ένας τρόπος διαφυγής από τη ζωή των συμμοριών με την αναδιοργάνωση του θυμού, της επιθετικότητας και της απογοήτευσης μέσω της κίνησης

Οι θεμελιώδεις κινήσεις του Breaking παρείχαν διαφυγή και έκφραση, ανταγωνιστική και αυθόρμητη σωματική απόδοση που ζωντάνευε το αναδυόμενο hip-hop είδος. Οι breakers χόρευαν για να αποκτήσουν όνομα και σεβασμό στις γειτονιές τους.

Φωτογραφία: Breakdance (1984)

Roger Rabbit

Αρχικά παρουσιαζόταν σε funk και rock «breaks», η μουσική είχε γρήγορο τέμπο και προσέφερε αυτό που οι χορευτές αποκαλούσαν «going off».

Στα μέσα και τέλη της δεκαετίας του ’80, το Breaking άρχισε να σβήνει όλο και περισσότερο, καθώς η κουλτούρα συνεχώς μεταβάλλονταν. Η μουσική άρχισε να κατεβάζει ταχύτητα, και αντικαταστάθηκε από έναν ήχο περισσότερο «boom bap».

Τα battles των Ολυμπιακών Αγώνων, τα οποία έχουν οριστεί για τις 9 και 10 Αυγούστου, θα αποτελέσουν το ορόσημο για μια μορφή χορού που σχεδιάστηκε και καλλιεργήθηκε από τη μαύρη και ισπανόφωνη νεολαία του Μπρονξ κατά τη δεκαετία του 1970

Αυτό οδήγησε στην εμφάνιση ενός νέου στυλ, το οποίο ονομάστηκε freestyle, και οδήγησε σε κινήσεις πιο συμβατές με τη μουσική. Το club ή party dance πήρε την σκυτάλη με το στυλ και τα βήματα να ονομάζονται ή να επηρεάζονται από ό,τι συνέβαινε στη λαϊκή κουλτούρα.

Τα Roger Rabbit, Steve Martin, Cabbage Patch, Prep, Fila, Humpty Dance, Robocop, Pee Wee Herman, Running Man και πολλά άλλα βήματα διασκορπίστηκαν στη σκηνή. Συχνά, μια απλή κίνηση που εκτελούσε ένας κινηματογραφικός αστέρας, κωμικός ή άλλος χαρακτήρας υπερτονίζεται, παραπέμποντας σε άλλους χορούς όπως το Cakewalk από έναν αιώνα νωρίτερα.

Ο πιο χαρακτηριστικός χορός αυτής της hip-hop καμπής είναι ο Roger Rabbit, ο οποίος μιμούνταν τις χαλαρές κινήσεις του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων στην ταινία του 1988 «Ποιος παγίδευσε τον Ρότζερ Ράμπιτ» (Who Framed Roger Rabbit).

Το ραπ ντουέτο Kid ‘n Play δημιούργησε το Kid ‘n Play kick-step και το εκτέλεσε στην ταινία House Party του 1990, ενώ ο Μπόμπι Μπράουν διέδωσε τον χορό που μοιάζει με έναν «ανάποδο» δρομέα), όπως φαίνεται στο μουσικό βίντεο για το τραγούδι του «Every Little Step» (1989).

Χορευτές όπως οι Peter Paul, Scoob and Scrap, Loose Joint, Shaik, Rosie Perez, Buddha Stretch, Link και άλλοι βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή και θεωρήθηκαν πρωτοπόροι αυτού του νέου στυλ.

Locking, Popping, Krump

Άλλα στυλ χορού από τις ΗΠΑ εισχώρησαν κάτω από την ομπρέλα του hip-hop μέσω της σύνδεσής τους με την κουλτούρα από τα μέσα ενημέρωσης. Σε αυτά περιλαμβάνονταν το Locking, το Popping, το Krump και πολλά άλλα.

Το Locking και το Popping είχαν αρχικά αναπτυχθεί στη δεκαετία του 1970 στην Καλιφόρνια και παρόλο που δημιουργήθηκαν ανεξάρτητα από το hip-hop, εξαιτίας της παρερμηνείας των μέσων ενημέρωσης, συνδέθηκαν με την κουλτούρα. Όπως και το Breaking, εκτελούνταν επίσης με τη funk μουσική που ήταν διαδεδομένη στην underground σκηνή εκείνης της εποχής.

Μια από τις νεότερες προσθήκες στην οικογένεια του χορού είναι το Krump. Και πάλι, μέσω της mainstream προβολής, έχει συνδεθεί με το hip-hop.

Δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στο Λος Άντζελες από τους Tight Eyez και Big Mijo και γρήγορα έγινε κομμάτι της υποκουλτούρας. Πρόκειται για μια εκφραστική κίνηση που θεωρήθηκε ένας τρόπος διαφυγής από τη ζωή των συμμοριών με την αναδιοργάνωση του θυμού, της επιθετικότητας και της απογοήτευσης μέσω της κίνησης.

Από το Μπρονξ στο Παρίσι

Το breaking -όχι το «break dancing», ένας όρος που επινοήθηκε από τα μέσα ενημέρωσης και περιφρονήθηκε από την κοινότητα του breaking- δεν ανήκει πλέον μόνο στη Νέα Υόρκη. Στο Παρίσι, οι Ολυμπιονίκες του break που εκπροσωπούν χώρες όπως η Ιαπωνία, η Λιθουανία και το Μαρόκο θα διαγωνιστούν ένας εναντίον ενός σε battles που θα διεξαχθούν για ένα παγκόσμιο τηλεοπτικό κοινό.

Τα battles των Ολυμπιακών Αγώνων, τα οποία έχουν οριστεί για τις 9 και 10 Αυγούστου, θα αποτελέσουν το ορόσημο για μια μορφή χορού που σχεδιάστηκε και καλλιεργήθηκε από τη μαύρη και ισπανόφωνη νεολαία του Μπρονξ κατά τη δεκαετία του 1970, όταν έκαναν boogied σε πάρτι σε υπόγεια και πάρκα υπό τους ρυθμούς του break που έπαιζαν πρωτοπόροι του hip-hop, όπως ο DJ Kool Herc και ο Grandmaster Flash.

«Γι’ αυτό το αγαπώ τόσο πολύ, γιατί δεν είναι ποτέ το ίδιο», δήλωσε στους ΝΥΤ ο Menno van Gorp, ο οποίος θα εκπροσωπήσει την Ολλανδία στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

«Πρόκειται για καινοτομία και εκ νέου καινοτομία. Είναι μια καλλιτεχνική έκφραση, και οι νέες ιδέες φέρνουν νέες ιδέες, και είναι απλά ένα ασταμάτητο φαινόμενο».

*Με πληροφορίες από: New York Times | BBC