Μέση Ανατολή: Ο φόβος για γενίκευση του πολέμου ενόσω Ισραήλ και Ιράν ανταλλάσσουν απειλές

Ισραήλ και Ιράν ανταλλάσσουν απειλές και ο φόβος για μία γενίκευση του πολέμου στη Μέση Ανατολή και τις συνέπειες που θα μπορούσε να είχε μία σύγκρουση ανάμεσα σε Τελ Αβίβ και Τεχεράνη γίνεται όλο και πιο έντονος.

Η ειδησεογραφική ιστοσελίδα mashreghnewsnews.ir σε ανάλυσή της, αναφέρει ότι μετά τις αλυσιδωτές επιθέσεις στον Λίβανο, το Ιράκ και το Ιράν που «πραγματοποίησαν Ισραήλ και ΗΠΑ» και του ανοίγματος νέων αξόνων πολέμου στην περιοχή με την υπέρβαση όλων των κόκκινων γραμμών, η απάντηση «του μετώπου αντίστασης θα είναι ισχυρή».

Πιθανοί «στόχοι»

Στο άρθρο με τίτλο «οι πιθανοί στόχοι σε ενδεχόμενη επίθεση του Ιράν» η ιστοσελίδα υποστηρίζει ότι έχει στη διάθεση της λίστα με στρατιωτικούς και οικονομικούς στόχους στο Ισραήλ, που είναι στο Τελ Αβίβ και την Χάιφα.

Πιο συγκεκριμένα πηγή επεσήμανε ως στρατηγικά σημεία στη Χάιφα που είναι πιθανό να στοχοποιηθούν στις επιχειρήσεις του «μετώπου αντίστασης», την στρατιωτική βάση Ramat David όπου βρίσκονται η 109η, 110η, 117η και 193η μοίρα της αεροπορίας του Ισραήλ. Επισήμανε δε ότι αυτή η βάση συνδέεται με την παράκτια πόλη της Χάιφα από τον βορειοδυτικό άξονα και πρόσθεσε ότι «το διυλιστήριο της Χάιφα βρίσκεται στα βορειοανατολικά της πόλης και κοντά στην ακτή και εάν στοχοποιηθεί, θα προκαλέσει βαριά ζημιά στην οικονομία του κατοχικού καθεστώτος».

Ακόμα η ίδια πηγή υποστηρίζει ότι η βάση της 27ης Μοίρας της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας, στο διεθνές αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν στο Τελ Αβίβ, είναι πιθανό να συμπεριληφθεί στη λίστα με τους στόχους του «μετώπου της αντίστασης», ενώ στους πιθανούς στόχους είναι και η αεροπορική και στρατιωτική βάση Palmachim κοντά στην πόλη Rishon Letzion, η οποία βρίσκεται νότια του Τελ Αβίβ και συνδέεται με την πόλη Ashdod από τα βορειοανατολικά. Μία βάση κοντά στο κέντρο πυρηνικών ερευνών και φιλοξενεί διάφορα μοντέλα ελικοπτέρων και drones.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Kayhan στην επιχείρηση αντίποινων κατά του Ισραήλ, πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς και drones της Ισλαμικής Δημοκρατίας είναι σίγουρα ανάμεσα στις επιλογές επίθεσης. Υποστηρίζεται δε στο ίδιο δημοσίευμα πως σε αντίθεση με την επίθεση στο Ισραήλ τον Απρίλιο, οι επιλογές είναι περισσότερες και η επικείμενη επιχείρηση είναι θα  είναι «πιο ποικιλόμορφη, διάσπαρτη και μη ανιχνεύσιμη».

Οι επιλογές του Ιράν και ο κίνδυνος κλιμάκωσης

Σε ανάλυση τους οι New York Times με τίτλο «Οι επιλογές του Ιράν για αντίποινα, κίνδυνος κλιμάκωσης της κρίσης στη Μέση Ανατολή», επισημαίνει ότι η δολοφονία του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς στην Τεχεράνη ήταν μία ταπεινωτική αποτυχία ασφάλειας για την ιρανική κυβέρνηση».

Σημειώνει δε ότι πίσω από όλες τις επιλογές του Ιράν η πιο επικίνδυνη από όλες είναι το Ιράν να αποφασίσει να κάνει το τελευταίο βήμα προς την κατασκευή ενός πραγματικού πυρηνικού όπλου. Και προσθέτει ότι «οι πειρασμοί για εκδίκηση είναι προφανείς».

Οι ΗΠΑ ίσως υποχρεωθούν να επιλέξουν

Την ίδια στιγμή σε άρθρο γνώμης επίσης στους New York Times ο Thomas L. Friedman υπογραμμίζει ότι οι ΗΠΑ μπορεί σύντομα να έρθουν αντιμέτωπες με μία μοιραία επιλογή όσον αφορά το Ιράν. Αφού όπως επισημαίνει «εάν η παρούσα σύγκρουση  μεταξύ Ισραήλ και Ιράν και των πληρεξουσίων του Ιράν (Χαμάς, Χεζμπολάχ και Χούτι) κλιμακωθεί σε πόλεμο πλήρους κλίμακας – έναν πόλεμο στον οποίο το Ισραήλ δεν θα μπορούσε να πολεμήσει για πολύ μόνο του – ο Πρόεδρος Μπάιντεν ίσως έρθει αντιμέτωπος με την πλέον μοιραία απόφαση της προεδρίας του. Το  αν θα πάει σε πόλεμο με το Ιράν, στο πλευρό του Ισραήλ, και αν θα εξαλείψει το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, που είναι ο θεμέλιος λίθος του στρατηγικού δικτύου του Ιράν στην περιοχή».

Για τον Friedman ωστόσο η Αμερική πρέπει πάντα να είναι επιφυλακτική σχετικά με το τι κάνει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου. Δεδομένου όπως υποστηρίζει ο αρθρογράφος ότι «στα σχεδόν 17 χρόνια στην εξουσία του Νετανιάχου, ο Μπίμπι έχει βοηθήσει και υπονομεύσει τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή. Δεν θα εμπιστευόμουν ούτε για ένα δευτερόλεπτο τον Νετανιάχου να βάλει τα συμφέροντα των ΗΠΑ πάνω από τις δικές του ανάγκες πολιτικής επιβίωσης – αφού δεν θα βάλει καν τα συμφέροντα του Ισραήλ πάνω από αυτά».

Το άρθρο επισημαίνει ακόμα πως «ο μόνος τρόπος για να περιθωριοποιηθεί πραγματικά η Χαμάς πολιτικά και να απομονωθεί το Ιράν σε περιφερειακό επίπεδο είναι να βοηθήσει το Ισραήλ να ενδυναμώσει την προφανή και πιο μετριοπαθή εναλλακτική: την Παλαιστινιακή Αρχή, η οποία έχει ασπαστεί τις Συμφωνίες του Όσλο και συνεργάζεται με το Ισραήλ καθημερινά για να προσπαθήσει να συγκρατήσει τη βία στη Δυτική Όχθη». Κάτι που όπως τονίζει ο αρθρογράφος «ο Νετανιάχου γνωρίζει πολύ καλά, αλλά δεν θα το αναγνωρίσει γιατί θέλει να απονομιμοποιήσει οποιαδήποτε αξιόπιστη παλαιστινιακή εναλλακτική στη Χαμάς, ώστε να μπορεί να πει στον κόσμο και στους Ισραηλινούς ότι το Ισραήλ δεν έχει εταίρο για μια λύση δύο κρατών».

Σχεδόν αναπόφευκτη η απάντηση του Ιράν

Σύμφωνα με τον Economist φαίνεται σχεδόν αναπόφευκτο ότι το Ιράν θα απαντήσει στις δύο δολοφονίες που πραγματοποιήθηκαν τον περασμένο μήνα από Ισραηλινούς, του Φουάντ Σουκρ στη Βηρυτό ανώτερο διοικητή της Χεζμπολάχ και του Ισμαήλ Χανίγια, πολιτικού ηγέτη της Χαμάς. Με δεδομένο μάλιστα ότι ο Χανίγια «σκοτώθηκε σε κυβερνητικό ξενώνα στην Τεχεράνη, λίγες ώρες αφότου παρευρέθηκε στην ορκωμοσία του νέου προέδρου του Ιράν. Αυτό καθιστά αδύνατο να αγνοήσει το Ιράν τη δολοφονία του».

Βάση του άρθρου του Economist Ιράν και Χεζμπολάχ δεν ψάχνουν για ολοκληρωτικό πόλεμο. Τονίζει δε ότι υπάρχουν φωνές που ζητούν μετριοπάθεια και στην Τεχεράνη.

Όπως αναφέρει «το Ισραήλ θα βασιστεί στον συνασπισμό υπό την ηγεσία των ΗΠΑ για να το βοηθήσει να αποκρούσει κάθε μπαράζ», αλλά όπως προσθέτει η προωθυμία της Αμερικής να σταθεί στο πλευρό του Ισραήλ ξεφτίζει.

Και για τον Economist το «κλειδί για τον τερματισμό της σπειροειδούς βίας στην περιοχή παραμένει η κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, όπου δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί από τον Οκτώβριο. Οι Ισραηλινοί και οι Αμερικανοί διαπραγματευτές πιστεύουν ότι υπάρχει ένα πλαίσιο για μια τέτοια κατάπαυση του πυρός: πρώτα μια προσωρινή εκεχειρία και μετά μια εκεχειρία διαρκείας.