Σε αντίθεση με πολλές πόλεις και νησιά ανά τον κόσμο, η Καλαβρία της γειτονικής Ιταλίας θέλει περισσότερους τουρίστες και κρουαζιερόπλοια.
Είναι αλήθεια ότι πολλοί στην Ιταλία έχουν βαρεθεί τους 22 εκατομμύρια ετήσιους επισκέπτες της χώρας και ότι η πιο διάσημη πόλη, η Βενετία έχει απαγορεύσει τα κρουαζιερόπλοια και βάζει τους τουρίστες να πληρώνουν ημερήσιο φόρο.
Ωστόσο στη Καλαβρία, όπως και σε αρκετές άλλες περιοχές, ο υπερτουρισμός δεν αποτελεί πρόβλημα, μάλλον το αντίθετο.
Η κεντρική πλατεία της Santa Severina, λίγα μίλια από την ακτή του Ιονίου, είναι γεμάτη με μπαρ και καφετέριες κάτω από τα τείχη ενός νορμανδικού φρουρίου και τον τρούλο μιας βυζαντινής εκκλησίας. Υπάρχει ένας μικρός κήπος που οδηγεί σε μια βεράντα με υπέροχη θέα πάνω από την οροσειρά Sila.
Στην Τοσκάνη ή την Απουλία, η πλατεία θα ήταν γεμάτη κόσμο. Εδώ, στη νοτιότερη περιοχή της χώρας, επικρατεί απόλυτη ησυχία ένα απόγευμα Πέμπτης στις αρχές του καλοκαιριού.
Τα κρουαζιερόπλοια καταπλέουν μερικές φορές στην επαρχία Κροτόνε, 18 μίλια μακριά, και μερικοί ατρόμητοι επιβάτες, κυρίως Αμερικανοί, κάνουν το ταξίδι μέχρι εδώ για να γευματίσουν στο εστιατόριο Le Puzelle λίγο έξω από το χωριό. Το φαγητό του σεφ Salvatore Vona είναι πολύ καλαβρέζικο: λιτό, φθηνό και υπέροχο.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα επίσημα στοιχεία του τουριστικού γραφείου (από το 2022), ο αριθμός των αφίξεων από το Ηνωμένο Βασίλειο στο Κροτόνε ήταν 57. Μία από αυτές τις αφίξεις έμεινε.
Τροπέα: Το success story της Καλαβρίας
Η διαδρομή προς την Τροπέα από τα βόρεια μοιάζει με έναν ευθύ παραλιακό δρόμο στο χάρτη, αλλά οι ιλιγγιώδεις βράχοι και οι απρόσιτοι όρμοι σας αναγκάζουν να ανεβοκατεβαίνετε και να παίρνετε πολύ κλειστές στροφές.
Τελικά, φτάνεις στο παλιό κέντρο της πόλης, μόνο για να βρεις ότι βρίσκεσαι εκατοντάδες πόδια πάνω από τις παραλίες, στις οποίες κατεβαίνεις μέσω ενός μονοπατιού που καταπονεί τις γάμπες. Αλλά από ψηλά, βγάζεις μια φοβερή φωτογραφία. Κοιτάς κάτω την ανοιχτόχρωμη άμμο που συναντά τα καθαρά σμαραγδένια νερά. Δύσκολο να φανταστείς καλύτερη παραλία πόλης.
πηγή: Vincenzo Stranieri
Μια κλασική νότια ιταλική πόλη με επίσημη αρχιτεκτονική, ζεστές πλατείες και σκιερά στενά δρομάκια, η Τροπέα είναι πολυσύχναστη και χαρούμενη, αλλά χωρίς τίποτα εντυπωσιακό. Δεν είναι το Σορέντο ή το Πορτοφίνο.
Λίγο πιο κάτω από την ακτή, το Capo Vaticano έχει θέα στο ηλιοβασίλεμα που αξίζει τη λέξη «επικό»: το ηφαιστειακό νησί Stromboli, τυλιγμένο σε καπνό και σύννεφα, είναι ευθεία μπροστά σας, και μακριά στα νότια βρίσκεται η τέλεια κορυφή της Αίτνας στη Σικελία. Με τον αποπνικτικό ουρανό, την πλούσια βλάστηση και τις κάπως πρόχειρες υποδομές, η ακτή μου θυμίζει τα λιγότερο ανεπτυγμένα νησιά της Καραϊβικής.
Η πόλη Ρέτζιο Καλάμπρια είναι μια ενδιαφέρουσα, αν και δαιδαλώδης, 90λεπτη διαδρομή προς τα νότια. Οι επισκέπτες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου πρέπει προς το παρόν να αρκεστούν στο να βλέπουν τα περίφημα χάλκινα αντικείμενα του Ριάτσε, που κατασκευάστηκαν περίπου το 450 π.Χ., μέσα από ένα τζάμι.
Στο εσωτερικό, οι αρχαιολόγοι έχουν εγκαταστήσει τους φορητούς υπολογιστές και τις κάμερες τους, ενώ προσπαθούν να λύσουν τα διάφορα μυστήρια σχετικά με την προέλευση των μορφών.
Το «Never Too Late» είναι το νέο κομμάτι του Έλτον Τζον σε συνεργασία με την Μπράντι Καρλάιλ, αλλά κι αυτό που χάρισε τον τίτλο στο ντοκιμαντέρ της ζωής του.
Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό «Cities» επισημαίνει ότι ένα «Τρίτο Μέρος» μπορεί να βελτιώσει την αυτοεκτίμηση, τη διάθεση και την ποιότητα ζωής μας.
Ο «Γυάλινος Κόσμος» είναι η πρώτη του σκηνοθεσία του Antonio Latella στην Ελλάδα, που πραγματοποιείται χάρη στη συνάντησή του με την εξαιρετική ηθοποιό Μαρία Καλλιμάνη.
