Ήταν απόφαση της Άγκυρας ή του Ερσίν Τατάρ να αρνηθεί την πρόταση των Ηνωμένων Εθνών για μία τριμερή στις 13 Αυγούστου στη Νέα Υόρκη; Το ζήτημα βρίσκεται στον τουρκοκυπριακό Τύπο, με την διαδικτυακή εφημερίδα Havadis να κάνει λόγο μάλιστα για «προειδοποίηση» της Άγκυρας στον Τατάρ, εκ μέρους του Χακάν Φιντάν.

Όπως επισημαίνεται στο άρθρο της Havadis (σύμφωνα με το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας) ο τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν κάλεσε σε συνάντηση τον αποκαλούμενο «πρωθυπουργό» των κατεχομένων, Ουνάλ Ουστέλ, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Άγκυρα προκειμένου να έχει συνάντηση με τον τούρκο αντιπρόεδρο, Τζεβτνέτ Γιλμάζ.

Μήνυμα ενόχλησης

Μία συνάντηση που σύμφωνα με το δημοσίευμα είχε στόχο να ενημερωθεί ο Ουστέλ για τις επαφές Φιντάν με ξένους αξιωματούχους σε σχέση με την Κύπρο και να στείλει ένα μήνυμα ενόχλησης για τη συμπεριφορά του Ερσίν Τατάρ, ενώ διεξάγεται ένας «διπλωματικός πόλεμος με την ελληνοκυπριακή πλευρά».

Ο Ουστέλ, που παλεύει για την διατήρηση της ηγεσίας στο «Κόμμα Εθνικής Ενότητας» στα κατεχόμενα,  επισήμως χαρακτήρισε ιδιαίτερα χρήσιμη τη συνάντηση με τον Φιντάν και εξέφρασε την χαρά του ότι βρίσκεται σε πλήρη αρμονία η «κυβέρνηση της ΤΔΒΚ με τις απόψεις της μητέρας πατρίδας» στο Κυπριακό.

Ερχιουμάν εναντίον Τατάρ

Τα βέλη του στον Τατάρ έστρεψε και Τουφάν Ερχιουμάν, ο πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος, καθώς όπως ανέφερε έβαλε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη στη θέση της «πλευράς που θέλει λύση, κάτι που δεν του αξίζει».

Τα τουρκοκυπριακά ΜΜΕ αναφέρονται σε νέα ανάρτηση του Ερχιουρμάν, ο οποίος ανέφερε ότι εξήγησαν πολλές φορές ότι οι θέσεις Τατάρ για τη λύση του Κυπριακού δεν μπορούν να φέρουν λύση και πρόσθεσε ότι ομοίως, οι προϋποθέσεις που θέτει ο κ. Τατάρ για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων είναι συχνά αδύνατο να κατανοηθούν, πόσο μάλλον να γίνουν αποδεκτές.

Σύμφωνα με τον Ερχιουμάν «χωρίς πολλές κουβέντες, μπορούμε να πούμε ότι ο Τατάρ στην πραγματικότητα λέει ότι η μη λύση είναι η λύση. Αποφεύγοντας επίμονα κάθε είδους διπλωματία και διάλογο, πόσο μάλλον διαπραγματεύσεις, σπρώχνει καθημερινά τον τουρκοκυπριακό ‘λαό’ όλο και πιο μακριά από τον κόσμο. Συνολικά, παρά τη βούληση των Τουρκοκυπρίων για λύση που έχει εκφραστεί πολλές φορές, ο κ. Χριστοδουλίδης τοποθετείται στη θέση της πλευράς που θέλει λύση, κάτι που δεν του αξίζει καθόλου».

Την ίδια στιγμή επιτίθεται και στον Χριστοδουλίδη και αναφερόμενος στην «πρόσκληση του ΓΓ του ΟΗΕ στις 13 Αυγούστου» αναφέρει για τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας πως «είναι διπλωμάτης που έχει διατελέσει και Υπουργός Εξωτερικών. Επομένως, δεν είναι δυνατόν να μην γνωρίζει ότι η δημοσιοποίηση αυτού του γεγονότος στο κοινό σε ένα στάδιο κατά το οποίο διερευνάται ‘αν είναι δυνατή μια τριμερής συνάντηση’, αλλά δεν υπάρχει επίσημη πρόσκληση από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, θα μπορούσε να καταστρέψει τη διαδικασία». Και διερωτάται για τη σκοπιμότητα της «αποκάλυψης» Χριστοδουλίδη.

Δύο σχολές σκέψεις

Την ίδια στιγμή πηγές με γνώση των εξελίξεων στο Κυπριακό σημειώνουν στο in ότι στην Άγκυρα υπάρχουν δύο σχολές σκέψεις. Μία που είναι υπέρ του η Άγκυρα να δείξει καλή διάθεση, χωρίς να σημαίνει σε καμία περίπτωση υποχωρήσεις από τις πάγιες θέσεις της, αλλά να επιτρέψει επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό, αποφεύγοντας το blame game και η δεύτερη που χαρακτηρίζεται ως «το βαθύ τουρκικό κράτος» που θέτει ως προϋπόθεση την «αναγνώριση κυριαρχικής ισότητας» των κατεχομένων.

Σε μία περίοδο όπως αυτή η που οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή τρέχουν, η Άγκυρα βάζει στο τραπέζι όλα της τα χαρτιά, μεταξύ των οποίων και το Κυπριακό.

Η τελική γραμμή της θα εξαρτηθεί από τον τρόπο που θα θεωρήσει τη τουρκική διπλωματία ότι της αποδίδει τα μεγαλύτερα οφέλη.

Ωστόσο στους κύκλους των τουρκοκυπρίων γίνεται όλο και πιο σαφής η ανάγκη για μία λύση, αφού βλέπουν τα κατεχόμενα να κατακλύζονται από μετανάστες και «επενδυτές» που καθιστούν τους ίδιους μειονότητα δυσκολεύοντας κατά πολύ τη ζωή και την επιβίωση τους.

Σε αυτό το πλαίσιο το σπάσιμο του αδιεξόδου και η επιστροφή στο τραπέζι των συνομιλιών είναι ένα αίτημα ιδιαίτερα έντονο και από την τουρκοκυπριακή κοινότητα, η οποία εμφανίζεται και μέσω των προοδευτικών δυνάμεων κυρίως στα κατεχόμενα να ασφυκτιά με την πολιτική του Ερσίν Τατάρ.